Βαθιά, γαλάζια θάλασσα, του Τέρενς Ράτινγκαν

Ακολούθησα τη γυναίκα μου στο θερινό κινηματογράφο πριν λίγες μέρες, χωρίς να ρωτήσω και χωρίς να ξέρω τι θα δούμε μέχρι που πλησίασα την αφίσα της ταινίας. Το βαθύ μπλε του έρωτα, χρώματα σέπιας, κοστούμια του '60, σκοτάδι και ούτε μια φωτογραφία με χαμόγελο. Την κάτσαμε τη βάρκα, σκέφτηκα. Και έσβησαν τα φώτα και έπεσαν τα πρώτα γράμματα πριν ακόμα πέσει καλά το σκοτάδι και διάβασα "βασισμένο στο θεατρικό έργο Βαθιά, γαλάζια θάλασσα του Τέρενς Ράτινγκαν". Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν η γελοία εμπορική μετάφραση του τίτλου, μετά σκέφτηκα ότι και ο παλιός τίτλος ήταν παρεξηγημένος γιατί κανείς δεν ήξερε ότι η βαθιά γαλάζια θάλασσα είναι το δεύτερο μισό του αγγλικού στερεότυπου "between the devil and the deep blue sea", κάτι σαν "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα" . Στρώθηκα καλά στην καρέκλα. Το έργο το λάτρευα. Ούτε πήρα χαμπάρι ότι ξαναγυρίστηκε σε ταινία. Είδα μια πρωταγωνίστρια αισθαντική, συγκρατημένη, αξιοπρεπή, βαθιά ερωτική και ερωτευμένη.
Η μεταπολεμική Αγγλία, η ατμόσφαιρα, η φτώχια, δεν μου είπαν τίποτα. Ο πόνος του πάθους είναι ο ίδος σε όλους τους τόπους, σε όλες τις εποχές.
Η αποκάλυψη ήταν ο Simon Russell Beale. Σεμνός, ταπεινός, προδομένος, αξιοπρεπής, εσωτερικός, εντυπωσιακά εκφραστικός, διστάζει, ντρέπεται να απλώσει το γέρικο μιαρό χέρι του να χαϊδέψει την γυναίκα που δεν έπαψε ποτέ να αγαπά.


Το έργο έγραψε το (1952) ο Terence Rattigan, ο γνωστός και καταξιωμένος άγγλος θεατρικός συγγραφέας. Παράλληλα με τη θεατρική του απόδοση, για 4 χρόνια στο Λονδίνο, γυρίστηκε και στον κινηματογράφο από τον Ανατόλ Λίτβακ με τη Βίβιαν Λι στον ρόλο της Έστερ Κόλιερ.

Παίχτηκε και στην Ελλάδα το 1952 από τον θίασο Λαμπέτη Παπά, Χορν. Πώς να ήταν άραγε η Λαμπέτη σ αυτό το ρόλο, πόσο να τρεμόπαιζαν τα χείλια της, πώς θα έμπλεκε τα λεπτά της χέρια, όταν παρακαλούσε τον Φρέντι να μείνει για ένα βράδυ ακόμα....
Παίχτηκε επίσης από το θίασο του Αλέκου Αλεξανδράκη και της Νόνικας Γαληνέα.




 Γυρίστηκε και για "Το θέατρο της Δευτέρας" και προβλήθηκε στις 16/10/1978 αλλά και στις 24/9/1979, στις 15/12/2008 και στις 27/9/2010. Η θεατρική παράσταση κυκλοφόρησε σε DVD από τη Ραδιοτηλεόραση τον Αύγουστο του 2009 (9ο DVD της σειράς "Πολιτισμική Ταινιοθήκη ΕΡΤ") Την Έστερ Κόλιερ ανέλαβε εδώ η  Λίλη Παπαγιάννη, ιδιαιτέρως τραγική, απογοητευμένη και απαισιόδοξη. Παίζουν ακόμη με τη σειρά που εμφανίζονται οι: Λουίζα Ποδηματά, Κώστας Κοντογιάννης, Κατερίνα Μαραγκού, Βασίλης Ανδρεόπουλος, Ανδρέας Φιλιππίδης, Γιάννης Κατράνης, Γιώργος Γεωγλερής. Η μετάφραση ήταν του Μάριου Πλωρίτη και η σκηνοθεσία του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Μπορείτα ΕΔΩ να δείτε τη θεατρική αυτή παράσταση.


Και για να έρθουμε στα δικά μας χωράφια, σας ξαναχαρίζουμε τη ραδιοφωνική έκδοση του έργου (πρώτη ανάρτηση στις 22/9/2009) που ηχογραφήθηκε το 1966 με τους Ελένη Χατζηαργύρη, Νάσο Κεδράκα, Ντόρα Βολανάκη, Λουίζα Ποδηματά, Σταύρο Ξενίδη, Νίκο Τζόγια, Ανδρέα Μπάρκουλη, Βίκτωρα Παγουλάτο. Με μια Ελένη Χατζηαργύρη καταπληκτική. 
Δεν ξέρω ποια απ' όλες τις ερμηνείες της Έστερ να προκρίνω. Τη Βίβιαν Λι και την Έλλη Λαμπέτη δεν τις πρόλαβα. Τις άλλες τρεις τις απόλαυσα κοντά κοντά και συμπέρασμα δεν έβγαλα.
Καλύτερος σύζυγος.... σας είπα. Καλύτερος γιατρός ο Ξενίδης. Καλύτερος Φρέντι ο Χορν κι ας μην τον είδα. Δεν μπορεί να 'ναι αλλιώς.
Είναι τόσο δυνατό το έργο, σαν το ανομολόγητο πάθος που περιγράφει, που παίρνει τους καλούς  ηθοποιούς και τους παρασέρνει σε εξαιρετική ερμηνεία.