ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ του Λουκή Ακρίτα

Ο Αη Λαός, πίνακας του λαϊκού ζωγράφου Θέμη Τσιρώνη

 Αγαπητοί φίλοι του radio-theatre, καλησπέρα σας! 

Απόψε έχουμε τη χαρά να σας παρουσιάσουμε για πρώτη φορά έργο του γνωστού λογοτέχνη Λουκή Ακρίτα.

Έχει τον τίτλο ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ και είναι το μοναδικό θεατρικό του έργο που έχει ηχογραφηθεί για το ραδιόφωνο. Από την άποψη αυτή η σημερινή ανάρτηση διακρίνεται για την διπλή "μοναδικότητά της" 

Στην αρχή του ηχητικού αρχείου ακούγεται ο σκηνοθέτης Μήτσος Λυγίζος να διαβάζει ένα απόσπασμα από το βιβλίο του ΤΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΠΛΑΪ ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΘΕΑΤΡΟ απ' όπου και το παρακάτω σημείωμα:

"Η μορφή και τα εκφραστικά μέσα ΤΩΝ ΟΜΗΡΩΝ είναι βγαλμένα από τις λαϊκές ρίζες του θεάτρου δηλ από την ανάγκη εκείνη που συναθροίζει κάποια στιγμή τους ανθρώπους γύρω από έναν βωμό ή σε κάποια χωριάτικη πλατεία για να πουν ό, τι σημαντικότερο έχουν αποκομίσει από τη ζωή. Για να κάνουν οι ίδιοι την πείρα τους παραμύθι. Για να δουν τα παθήματά τους καμωμένα λαϊκή γιορτή. Ένα είδος εκκλησιαστικής λειτουργίας χωρίς θρησκευτικό χαρακτήρα, ένα είδος πανηγυριού χωρίς πιοτό και ξεφάντωμα. Κάτι που ανιστοράει πράματα για τους ίδιους, θυμίζει τους γονιούς τους, θυμίζει τους παππούδες τους και τους πατεράδες των  παππούδων τους και όλο το γένος των συγγενών τους που λέγονται Έλληνες. Είναι λοιπόν ένα πανηγύρι χωριάτικο ΟΙ ΟΜΗΡΟΙ, ένα παραμύθι που το σκάρωσε κάποιος -μπορεί και συγχωριανός τους- που τα λέει όλα εκεί μέσα με νόημα και σταράτα για να τα νιώσουν όλοι. Να όπως σπάνε στην πέτρα το κρομύδι και γίνεται γλυκό στη γεύση, όπως κόβουν στον κάμπο τη ζαχαρωμένη ντομάτα και την δαγκώνουν χωρίς αλάτι και είναι γλυκιά σα μέλι της κερήθρας. Έτσι απλά τα νιώθουν κι όλοι όσοι τα ακούνε. Δεν ξεχωρίζουν αν τα έγραψε κάποιος. Αυτό δεν το σκέφτονται. Είναι τόσο απλά που δεν χρειάζεται να είναι κάνεις σπουδαγμένος για να τα γράψει. Θα μπορούσαν και οι ίδιοι να τα έχουν γραμμένα ή να τα έχουν ιστορήσει σε κάποιον που να είχε την ώρα να τα ρίχνει στο χαρτί. Είναι δικά τους λόγια, δίκες τους σκέψεις, δικά τους τα θύματα δικός τους τρόπος να τα στοράνε. Μα κι ολάκερη η ιστορία δίκια τους είναι δεν είναι καν ιστορία είναι η ζωή τους ……………………..γιατί κι αυτοί τα ιδία τράβηξαν από τον ξένο καταχτητή που πάτησε το χωριό τους τα ιδία και οι πατέρες και οι παππούδες και οι προπάπποι τους…." 

 Ο Λουκής Ακρίτας γεννήθηκε το 1909 στην Μόρφου της Κύπρου και αφού αποφοίτησε, το 1925, από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, σπούδασε στο Διδασκαλείο Λευκωσίας. Εργάστηκε για δύο χρόνια ως δάσκαλος στην Κύπρο δημοσιεύοντας παράλληλα διάφορα κείμενα του στην εφημερίδα Χρόνος. Το 1930 ήρθε στην Αθήνα, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και υπήρξε πολιτικός συντάκτης...Βαθιά δημοκράτης, διακρίθηκε για την αντιστασιακή δράση και την πολιτική του πορεία τις δεκαετίες ’50, ’60....Ο Λουκής Ακρίτας έγραψε πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα και καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους νεοέλληνες πεζογράφους. .... Η βαθιά δημοκρατικότητα, το ελεύθερο πνεύμα και η φιλοπατρία του διαπνέουν το έργο του και είναι διάχυτα σε εκδόσεις της εφημερίδας «Πρωϊνή» της Λευκωσίας, στα περιοδικά «Πάφος» και «Κυπριακά Γράμματα»...(περισσότερα)

Παίζει ένας μεγάλος αριθμός ηθοποιών κι ανάμεσά τους ο Μάνος Κατράκης, ο Φοίβος Ταξιάρχης, ο Καρούζος, ο Στέφανος Ληναίος, ο Λουκιανός Ροζάν, η Όλγα Τουρνάκη, η Λουΐζα Ποδηματά,η Ρίτα Μουσούρη κ.ά. 
Τη μουσική έχει γράψει ο Γιάννης Μαρκόπουλος, την ραδιοφωνική προσαρμογή ο Νίκος Φώσκολος και την ραδιoσκηνοθεσία ο Μήτσος Λυγίζος.

      ( ηχογράφηση του 1965 για ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ)