ΦΟΙΤΗΤΑΙ του Γρηγόριου Ξενόπουλου

Εθνικό Θέατρο 2000 Σοφία Ολυμπίου (Κυρα - Μάρω), Γρηγόρης Σταμούλης (Τάσος), Τζίνη Παπαδοπούλου (Φανή)



Η αιώνια νιότη που ζει μέσα στο μυαλό μας, εξωραΐζοντας τις μνήμες και τα χαμένα χρόνια που τώρα φαντάζουν σαν μελαγχολικές χαρές, είναι ο κύριος άξονας του έργου. 'Η παράσταση αρχίζει από τον επίλογο, εκεί που όλοι προσπαθούν να αρθρώσουν τον νεανικό λόγο.
Κι ενώ όλα μοιάζουν απλά, ανθρώπινα και ταπεινά, αρχίζει ο χρόνος να γυρίζει ανάποδα. Ένα κομμάτι ζωής χωρίς εξάρσεις, χωρίς να ξεχωρίζουν ή να διαπρέπουν οι ήρωες, χωρίς ίντριγκες ή κοσμογονικές συγκρούσεις. Η μεγάλη αλήθεια δεν θ' ακουστεί, η λύση δεν υπάρχει και η ζωή είναι ωραία. Γιατί η φθορά δημιουργεί μνήμες και οι μνήμες είναι πάντα καλές'.
Το έργο γράφτηκε λίγο πριν από την μικρασιατική καταστροφή και την αυτοκτονία του Καρυωτάκη στην Πρέβεζα. Εποχή που η νιότη σήμαινε έρωτας, ανεμελιά και άγνοια της φθοράς. ( Σταύρος Τσακίρης σκηνοθέτης)

Για το ραδιόφωνο: μετάδοση 9-7-1967
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βάσω Μανωλίδου, Κώστας Καστανάς, Ρίτα Μουσούρη, Κική Ρέππα, Δημήτρης Μαλαβέτας, Αλέκος Κουρής, Σταύρος Ξενίδης, Κώστας Πανουργιάς, Χριστόφορος Νέζερ.