Η ΔΙΚΗΓΟΡΙΝΑ του Λουί Βερνέιγ

«Η Δικηγορίνα» είναι μια κωμωδία του Λουί Βερνέιγ, ένα καλογραμμένο μπουλβάρ, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στην Ευρώπη και την Αμερική στα μέσα του εικοστού αιώνα. Μία σύγχρονη ιστορία, καλογραμμένη, με καλές δόσεις χιούμορ. Περιέργως, μετά από σχεδόν πενήντα χρόνια, αν και ο αστικός τρόπος ζωής έχει αλλάξει πολύ, το έργο αυτό παραμένει επίκαιρο. Η έλλειψη χρόνου στα σημερινά ζευγάρια και η πλήρης αφοσίωση στην λεγόμενη καριέρα είναι τα βασικά στοιχεία που ενδιαφέρουν τον συγγραφέα. Βέβαια, σήμερα, βλέπουμε – κατά την άποψή μου – το ίδιο κείμενο από άλλη οπτική γωνία. Αν ο Βερνέιγ τότε διακωμωδούσε την χειραφετημένη γυναίκα που με πάθος ρίχνεται στη δουλειά, σήμερα, ξέρουμε πως αυτή η ιστορία δεν αφορά μόνο το ένα φύλο, αλλά και τα δύο. Η «Δικηγορίνα», μαζί με τις «Κρατικές υποθέσεις» ήταν τα δύο έργα που έκαναν αγαπητό τον συγγραφέα τους στο θεατρόφιλο κοινό. Ο Βερνέιγ την ίδια ακριβώς επιτυχία είχε και στην Ελλάδα. Μεγάλοι ηθοποιοί ερμήνευσαν τα κείμενά του και αυτές οι παραστάσεις είχαν μεγάλοι επιτυχία.

ΜΠΟΥΛΒΑΡ… ΔΗΛΑΔΗ;;;
Η λέξη μπουλβάρ (ή βουλεβάρτο, εξελληνισμένο κατά τους παλαιότερους) απόκτησε τη θεατρική της έννοια απ' το λεγόμενο Βουλεβάρτο του Εγκλήματος, τον κακόφημο δρόμο του Παρισιού που στέγαζε στον περασμένο αιώνα δημοφιλέστατα μελοδράματα, φάρσες και παντομίμες. Επειδή, ωστόσο, στις κεντρικές λεωφόρους (τα μπουλβάρ) συγκεντρώθηκαν όλα τα εμπορικά θέατρα, ο όρος έγινε αργότερα συνώνυμος του «καλοφτιαγμένου» δραματικού ή κωμικού έργου πού ικανοποιεί το μεγάλο κοινό. Χωρίς συνήθως πνευματικές ανησυχίες, ποιητικό οίστρο ή σκηνικούς πειραματισμούς, τα «βουλεβαρδιέρικα» έργα δίνουν μια ζωντανή κι αληθοφανή εικόνα του αστικού βίου - της μεγαλοαστικής, κατά προτίμηση, τάξης. Το βουλεβάρτο αρχίζει στη Γαλλία σαν απόηχος του ιψενισμού (διανθισμένου με τις καμέλιες του Δουμά) και τα δράματα του Πορτό-Ρίς, του Ντε Κυρέλ και του Μπριέ, που δικαιώνονται χάρη στους μεγάλους ηθοποιούς Σάρα Μπερνάρ, Ρεζάν, Λυσιέν Γκιτρύ κ.ά. Το κωμικό αντίστοιχο θεριεύει στα έργα των Ντέ Φλερ, Καγιαβέ, Τριστάν Μπερνάρ. Το είδος έχει από παλιά περάσει τα γαλλικά σύνορα κι έχει συνάμα διαπλεύσει τον Ατλαντικό (δημιουργώντας ουρές πιστών στα θεατρικά ταμεία), σχεδόν άθικτο πάντα άπ' τις καλλιτεχνικές επαναστάσεις. Αυτές έρχονται και παρέρχονται, το βουλεβάρτο μένει - χάρη στην ευλογία και στα λεφτά τού μεγάλου κοινού, πού γυρεύει δυο ώρες ανώδυνης ψυχαγωγίας.

ΥΠΟΘΕΣΗ Μια φουριόζα και υπεραπασχολημένη δικηγορίνα ξημεροβραδιάζεται στο γραφείο της, καταγινόμενη με τα προβλήματα και τις υποθέσεις των πελατών της, κι έτσι δεν βρίσκει καθόλου χρόνο να δει τον άντρα της. Εκείνος προκειμένου να την ταρακουνήσει και να τη συνετίσει, αποφασίζει να τσιλημπουρδίσει…

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ: ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Δημήτρης Μυράτ , ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μανώλης Μαυρομάτης , ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Μαρία Δραμιτινού

ΠΑΙΖΟΥΝ: Δημήτρης Μυράτ, Βούλα Ζουμπουλάκη, Βίλμα Κύρου, Κώστας Καστανάς, Πέτρος Λεωκράτης, Ρένια Βενιέρη, Γιώργος Δάνης


Το σημερινό έργο το έχει ανεβάσει η Βούλα Ζουμπουλάκη στο θέατρο το 1955, μαζί με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο, την Τζόλυ Γαρμπή και την Σούλα Αθανασιάδου. Το έργο είχε μεγάλη επιτυχία κι επαναλήφθηκε (προς μεγάλη χαρά του κοινού) αρκετά χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1968. Τέλος, το θεατρικό έργο έχει διασκευαστεί για τον ελληνικό κινηματογράφο το 1964 από τον Οδυσσέα Κωστολέττο με τίτλο «Διαζύγιο α λα Ελληνικά». Το σκηνοθέτησε ο ίδιος και πρωταγωνίστησαν ο Κώστας Ρηγόπουλος και η Κάκια Αναλυτή.

Ο Ζακ Λουί Κολίν Ντε Μποκάζ (Louis Jacques Marie Collin du Bocage), γνωστός με το ψευδώνυμο Λουί Βερνέιγ (Louis Verneuil), ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός. Γεννημένος στο Παρίσι το 1893, έγραψε πάνω από εξήντα θεατρικά έργα, τα περισσότερα κωμωδίες. Θεωρήθηκε ιδανικός κωμικός συγγραφέας. Η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και τα έργα του παίχτηκαν μέχρι το Broadway, όπως : «Η ζήλεια», «Κρατικές υποθέσεις» και «Η δικηγορίνα». Σενάρια του παίχτηκαν στον κινηματογράφο. Παντρεύτηκε την εγγονή της Σάρας Μπερνάρ, Λυσιάν. Το 1952 βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του. Είχε αυτοκτονήσει. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Pere Lachaise.