Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΖΩΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΗΠΟΥ ΤΟΥ ΕΝΤΟΥΑΡΤ ΑΛΜΠΙ

«The Zoo Story» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Αμερικανού θεατρικού συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπι που γράφτηκε το 1958 και ολοκληρώθηκε σε μόλις τρεις εβδομάδες. Ο αρχικός τίτλος ήταν «Peter and Jerry». Το έργο διερευνά την απομόνωση, τη μοναξιά, την κοινωνική ανισότητα και την απανθρωπιά σε έναν εμπορικό κόσμο .

Αρχικά το έργο είχε απορριφθεί από τους παραγωγούς στη Νέα Υόρκη. Ο Άλμπι ανέβασε το έργο στην Ευρώπη, παρουσιάζοντας το στο Δυτικό Βερολίνο στο Schiller Werkstatt Θέατρο στις 28 Σεπτεμβρίου 1959 . Στην Αμερική η πρώτη παράσταση, πραγματοποιήθηκε στο Provincetown Playhouse το 1960 και ενώ ο Σάμιουελ Μπέκετ θα παρουσίαζε το έργο του Krapp's Last Tape.

Υπόθεση: Το μονόπρακτο αυτό έργο αφορά δύο χαρακτήρες, τον Peter και τον Jerry. Ο Peter είναι ένας μεσαίας τάξης εκδότης, με μια σύζυγο, δύο κόρες, δύο γάτες και δύο παπαγάλους που ζει χωρίς κανείς από τους γύρω του να του δίνει ιδιαίτερη σημασία..Ο Jerry είναι ένας απομονωμένος και δυσάρεστος άνθρωπος που ζει σε ένα οικοτροφείο και είναι ιδιαίτερα προβληματικός χαρακτήρας. Οι άνδρες αυτοί ανταμώνονται σ' ένα παγκάκι στο πάρκο της Νέας Υόρκης Central Park. Ο Jerry είναι απελπισμένος και επιζητά μια ουσιαστική συνομιλία με ένα άλλο ανθρώπινο ον. Με τη συζήτηση που ακολουθεί εισβάλλει στην ειρηνική κατάσταση του Peter ανακρίνοντας τον και αναγκάζοντάς τον να ακούσει ιστορίες από τη ζωή του, συμπεριλαμβανομένης και της ιστορία ο «JERRY και ο σκύλος», καθώς και το λόγο που βρίσκεται πίσω από την επίσκεψή του στο ζωολογικό κήπο. Τα στοιχεία του έργου, το ειρωνικό χιούμορ και η αδιάκοπη δραματική αγωνία φτάνει στο αποκορύφωμα όταν ο Jerry φέρνει το θύμα του κάτω στο δικό του κτηνώδες επίπεδο.

Πριν τη συγκλονιστική τελική αποκάλυψη ο Peter ανακοινώνει: "πραγματικά , πρέπει να πηγαίνω σπίτι ;..." Ο Jerry, ως απάντηση, αρχίζει να τον γαργαλάει. Ο Peter γελά και συμφωνεί να ακούσει το τέλος της αφήγησης του Jerry σχετικά με το τι «συνέβη στο ζωολογικό κήπο». Ταυτόχρονα, ο Jerry ξεκινά πιέζοντας το Peter στο παγκάκι. Ο Peter εξαγριώνεται και αποφασίζει να πολεμήσει για την περιοχή του πάνω στο παγκάκι. Απροσδόκητα, ο Jerry τραβά ένα μαχαίρι το οποίο μετά από λίγο βρίσκεται στα χέρια του Peter . Όταν ο Peter κρατά το μαχαίρι αμυντικά, ο Jerry ρίχνει τον εαυτό του πάνω σε αυτό. Ενώ αιμορραγεί ο Jerry ολοκληρώνει την ιστορία του ζωολογικού κήπου φέρνοντας τη στο άμεσο παρόν. « Θα μπορούσα να έχω προγραμματίσει όλα αυτά;.. Όχι .. όχι , εγώ δεν θα μπορούσα . Αλλά νομίζω ότι το έκανα ". Φρίκη, ο Peter το σκάει ενώ ο Jerry πεθαίνοντας λέει , " Ω ... Θεέ μου ... », σε ένα συνδυασμό περιφρόνησης μιμητισμού και ικεσίας.

Πρόσθετη Πράξη Ο Άλμπι 50 χρόνια μετά έγραψε μια πρώτη πράξη που ονομάζεται Homelife, και ανέβασε ως δεύτερη πράξη το The Zoo Story, σε ένα νέο έργο που ονομάζεται Edward Albee's At Home at the Zoo (αρχικά με τίτλο Peter & Jerry).

Ακολούθησαν πολλές συζητήσεις για την προσθήκη αυτή και τελικά ο Άλμπι ανήγγειλε ότι δεν θα επιτρέπεται πλέον σε επαγγελματικές θεατρικές παραστάσεις να ανεβαίνει το έργο στην αρχική του μορφή και μόνο οι μη επαγγελματίες και θέατρα κολεγιών θα μπορούν να ανεβάζουν το «The Zoo Story».

Ο Άλμπι υπερασπίστηκε την αλλαγή και την προσθήκη ενός θηλυκού χαρακτήρα, σύζυγος του Peter και τελικά σημείωσε ότι το έργο ήταν δικό του και κάνει ότι θέλει.

Για το ραδιόφωνο:

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Θεόφιλος Ζαμάνης, ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Κυριάκος Σφέτσας,

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Καίτη Κασιμάτη-Μυριβήλη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Μπουγιουκλάκης, Χρήστος Πολίτης

Ο Edward Albee, ο κυριότερος αμερικανός θεατρικός συγγραφέας της γενιάς του, έχει συγχύσει, έχει προκαλέσει και έχει δώσει κίνητρα στο θεατρικό κοινό για σχεδόν μισό αιώνα. Από την πρεμιέρα του πρώτου θεατρικού έργου του, «Η ιστορία του ζωολογικού κήπου» [The Zoo Story, 1959] μέχρι την πιό πρόσφατη παραγωγή του στο Broadway, «Η γίδα» [The Goat, 2000], ο Ε. Albee έχει μελετήσει αφειδώς τα θέματα που αφορούν στα θεατρικά έργα τα όχι τόσο δημοφιλή: η ικανότητα για το σαδισμό και βία μέσα στην αμερικανική κοινωνία, το ευμετάβλητο της ανθρώπινης ταυτότητας, ο επικίνδυνος παραλογισμός της σεξουαλικής έλξης και, πάντα, η αδιάψευστη παρουσία θανάτου.

Γεννημένος το 1928 στην Ουάσιγκτον, ο Ε. Albee «έφτιαξε» αρχικά το όνομά του με τα έργα «Το κουτί με την άμμο» [The Sandbox, 1960] και «Το αμερικανικό όνειρο» [The American Dream, 1961] - που τον συνέδεσαν με το ευρωπαϊκό θέατρο του παραλόγου. Αλλά το έργο που του έφερε τη διεθνή αναγνώριση ήταν ένα ρεαλιστικό πορτρέτο του γάμου ως πεδίου μάχης, «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;» [Who's Afraid of Virginia Woolf? 1962], που είχε «σκανδαλώδη» επιτυχία και στο θέατρο αλλά και (το 1966) στον κινηματογράφο.

Ενώ δεν έφτασε ποτέ τη δημοφιλή απήχηση της «Βιρτζίνια Γουλφ», όλα τα καλύτερα έργα του Ε. Albee είναι ξεχωριστά για το διανοητικό εύρος και την ακονισμένη κομψότητα της γλώσσας τους. Περιλαμβάνουν τα έργα «Η μικρούλα Άλις» [Tiny Alice, 1965], Ευαίσθητη ισορροπία [Α Delicate Balance, 1966], και «Τρεις ψηλές γυναίκες» [Three Tall Women, 1994]. Ο Ε. Albee έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Βραβείο Pulitzer. -- Ben Brantley