Greek Radio-Theatre

για όσους αγαπούν το ραδιοφωνικό θέατρο



Όποιος έχει χρόνο και διάθεση θα μπορεί να συμμετέχει όσο και όταν μπορεί ........ η συνέχεια εδώ

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2013

ΣΛΟΥΘ του ΑΝΤΟΝΙ ΣΕΦΕΡ



Το σαρδόνιο θεατρικό έργο του Άντονι Σέφερ 

Το «Σλουθ» γεννήθηκε από την θεατρική πένα του Άντονι Σέφερ. Ανέβηκε στο σανίδι του λονδρέζικου Γουέστ Εντ και του νεοϋορκέζικου Μπρόντγουεϊ το 1970 και ολοκλήρωσε την πορεία του μετά από 4.500 περίπου παραστάσεις, έχοντας αποτελέσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σύγχρονου βρετανικού θεάτρου. Ο λόγος της απήχησής του ήταν απλός και απολύτως δικαιολογημένος: ο Σέφερ σκαρφιζόταν στις σελίδες του ένα σχεδόν σατανικό παιχνίδι εξουσίας, επικράτησης και αλλεπάλληλων ανατροπών. Το μοίραζε ανάμεσα σε δύο ψυχωτικούς συμμετέχοντες, το εμπλούτιζε με μερικές από τις πιο αιχμηρές και πνευματώδεις στιχομυθίες που έχουν γραφτεί στο μοντέρνο θέατρο και φρόντιζε ώστε με κάθε αιφνίδια τροπή της ιστορίας να προηγείται διαρκώς ένα βήμα μπροστά από το κοινό. Ο θεατής που πλήρωνε εισιτήριο για να δει το «Σλουθ» επί σκηνής αντίκριζε μια σύνθετη παρτίδα σκάκι, της οποίας την ψυχολογία των παιχτών ήταν αδύνατο να προβλέψει μεμιάς, τις ανατροπές της πλοκής απίθανο να μαντέψει και την τελική έκβαση να φανταστεί.

Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο


Χωρίς να θέλω να αποκαλύψω πολλά από την παμπόνηρη δομή του «Σλουθ», θα πω μόνο ότι πρωταγωνιστές του είναι ένας διάσημος συγγραφέας βιβλίων αστυνομικού μυστηρίου και ένας άσημος κομμωτής. Ο πρώτος επωμίζεται τον άχαρο ρόλο του απατημένου συζύγου. Ο δεύτερος είναι ο άντρας για τον οποίο τον εγκατέλειψε η γυναίκα του. Ο συγγραφέας μένει πλέον μόνος σε μια απομονωμένη γοτθική έπαυλη την οποία έχει μετατρέψει σε έναν ατελείωτο παιχνιδότοπο γεμάτο μηχανικές κούκλες, πλαστικούς κλόουν, κινέζικες μινιατούρες, κρυμμένους σκελετούς.


Στην καρδιά αυτού του υπερφορτωμένου ντεκόρ, ο μεσήλικας συγγραφέας προτίθεται να φιλοξενήσει τον αρκετά νεότερό του ερωτικό αντίζηλο. Τον προσκαλεί και προοδευτικά τον παγιδεύει σε έναν σύνθετο ιστό που σκοπό έχει να τον οδηγήσει στον εξευτελισμό και την ταπείνωση. Γιατί το παιχνίδι που εκτυλίσσεται ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές του «Σλουθ» δεν κρύβει τίποτα το αθώο και ξέγνοιαστο μέσα του. Αντίθετα, προδίδει από νωρίς ότι πρόκειται για ένα ενήλικο ξεκαθάρισμα λογαριασμών που πραγματώνεται με όρους κοινωνικούς, ταξικούς και σεξουαλικούς.


Ο Σέφερ χωρίζει το έργο σε δύο νοητά μέρη. Στο πρώτο μέρος, ο ζηλόφθονος συγγραφέας ορίζει τους κανονισμούς της ιδιόρρυθμης πλεκτάνης που έχει σκαρφιστεί με σκοπό να κατατροπώσει τον ανταγωνιστή του. Στο δεύτερο μέρος, ο ανταγωνιστής ανατρέπει τους ισχύοντες κανόνες για να πάρει την ανορθόδοξη παρτίδα σκάκι στα χέρια του και να αποδείξει στον αντίπαλό του με τον πιο δαιμόνιο και μαζί ευρηματικό τρόπο πόσο πολύ τον είχε εξαρχής υποτιμήσει. Οι δύο άντρες θα περιπλανηθούν μέχρι τέλους στους πάμπολλους μυστικούς διαδρόμους που ακολουθεί η πλοκή του Σέφερ.



4 σχόλια:

Unknown είπε...

Πολύ έξυπνο έργο! Συγχαρητήρια για την ανάρτηση!
Είχα δει την ταινία με τους Kane και Law και ήταν εξαιρετική...Και να σκεφτεί κανείς, ότι επρόκειτο για μια ταινία γυρισμένη εξ'ολοκλήρου σ 'ένα χώρο και μόνο με δύο ηθοποιούς! Όμως,είναι το έργο τόσο δυνατό, που κρατάει το ενδιαφέρον σου μέχρι τέλους...


Unknown είπε...

Να πω και κάτι άλλο... Γιατί δεν κάνετε και μια κίνηση μέσω Facebook; Θα γινοταν το blog, έτσι, ακόμα πιο γνωστό...

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Μπράβο, ρε μάγκες. Πως και πως το περίμενα αυτό το έργο.

Το ριμέικ του 2007 δεν λέει τίποτα μπροστά σε αυτό του 1972.

Είχα παρακολουθήσει και την παράσταση πριν δύο χρόνια στο θέατρο με Κιμούλη/Μαρκουλάκη.

Unknown είπε...

ναι, πράγματι, η ταινία του 1972 είναι το αυθεντικό θεατρικό έργο και φυσικά με Michael Caine και Lawrence Olivier, τι να λέμε... Ένα θεατρικό έργο για άριστα 10!