Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΛΑΓΚΑΝ ΤΟΥ ΤΖΕΡΑΛΝΤ ΒΕΡΝΕΡ

Δεν μπορώ να καταλάβω τι παθαίνετε κάθε χρόνο τέτοια εποχή και μας ζητάτε αστυνομικά έργα και έργα μυστηρίου. Φταίει η πανσέληνος του Αυγούστου; Οι διακοπές; Ο αέρας της εξοχής;

Άκουσα πάνω από 20 έργα το προηγούμενο διήμερο (ευτυχώς όχι όλα μέχρι το τέλος) μέχρι να πέσω πάνω σε αστυνομικό.
Και ιδού: Ο κύριος Κάλαγκαν έρχεται για σας σήμερα στο RadioTheatre.

Ο κύριος Κάλαγκαν είναι ιδωτικός ντέντεκτιβ που συγκεντρώνει τη μαχητικότητα του Λέμι Κόσιον, το μυαλό του Ηρακλή Πουαρό, το φλέγμα του Σέρλοκ Χολμς, την εργατικότητα του επιθεωρητή Μαιγκρέ, τη γοητεία του Έλλερυ Κουήν, το τσαγανό του Σαμ Σπέηντ, και το ρεαλισμό του Φίλιπ Μάρλοου. Είναι ψηλός όπως, περιγράφεται στο βιβλίο, με μακρουλό πρόσωπο, γαμψή μύτη και μεγάλα αυτιά. Στον κινηματογράφο τον ήρωα ενσάρκωσε ο κύριος της φωτογραφίας (Derrick de Marney) το 1954.

Στο έργο παίζουν πανέμορφες μοιραίες γυναίκες (μάλλον ξανθές με κυματιστά μαλλιά), πάμπλουτοι χαιρέκακοι θείοι και διερφθαμένοι ανηψιοί. Η ατμόσφαιρα του φιλμ νουάρ είναι διάχυτη, η πρώτη σκηνή με την επίσκεψη της πανέμορφης Κύνθια στο γραφείο του Κάλαγκαν μέσα στη νύχτα είναι κλασική (το γεράκι της Μάλτας, Μεγάλος αποχαιρετισμός), οι διάλογοι ανάμεσα στον Κάλαγκαν και τον Γκρίνκολ είναι απολαυστικοί. Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Αγγλία και όχι στη Νέα Υόρκη ή στο Σικάγο κι αυτό με δυσκόλεψε λιγάκι στα ρούχα που διάλεξα με το μυαλό μου για τους ήρωες και στην κατασκευή των σκηνικών. Έχω τόσες παραστάσεις για την Αμερική εκείνης της εποχής, για την Αγγλία δεν ξέρω τίποτε. (Έχω δει αμέτρητες "μαύρες" αστυνομικές ταινίες, ξέρω καλά πόσο στραβά φόραγε το καβουράκι του ο Χόμφρεϊ Μπόγκαρτ ή πώς παραπατούσε ο Ρόμπερτ Μίτσαμ όταν ήταν στουπί στο μεθύσι ή τον είχαν κάνει τούμπανο στο ξύλο. Βλέπετε, οι ήρωες αυτής της λογοτεχνίας είναι ανθρώπινοι, τρωτοί, ευάλωτοι και διεφθαρμένοι, δεν ντρέπονται να φάνε ξύλο, να κλάψουν για μια γυναίκα, να παίξουν όλα τους τα λεφτά στον ιππόδρομο, να βουτήξουν το πορτοφόλι του θύματος και να κυνηγούν με πάθος την αλήθεια και τη δικαιοσύνη όπως την αντιλαμβάνονται αυτοί, συνήθως διαφορετικά από την αστυνομία.)

Το έργο, είναι αλήθεια, είναι παιγμένο κάπως βιαστικά, σαν να μην χώραγε μέσα στο δίωρο αν οι ηθοποιοί μιλούσαν λίγο πιο αργά και έχει και κάποιες παρεμβολές, όχι ενοχλητικές.

Το σενάριο έγραψε ο Gerald Verner που λεγόταν John Robert Stuart Pringle πριν αλλάξει το όνομά του και γεννήθηκε στο Streatham του Λονδίνου στις 26 June 1897 και έγραψε πάμπολλες νουβέλες που μεταφράστηκαν σε 35 γλώσσες. Πέθανε στις 16 Σεπτεμβρίου 1980 στο Broadstairs του Kent.

Η σημερινή ηχογράφηση παίχτηκε για πρώτη φορά στις 28 Σεπτεμβρίου 1960 και ξαναπαίχτηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1962 και στις 10 Ιουνίου 1981.

Η μετάφραση (εξαιρετική) και η ραδιοφωνική προσαρμογή είναι της Δέσπως Διαμαντίδου και η ραδιοσκηνοθεσία του Μήτσου Λυγίζου.

Παίζουν οι ηθοποιοί:ο Νίκος Χατζίσκος τον Slim Callaghan, η Νέλλη Αγγελίδου ως Cynthia Meraulton, ο Στέφανος Ληναίος ως William Meraulton, ο Νάσος Κεδράκας ως Μάικ, ο Δάνης ως Darkey, ο Ανδρέας Φιλιππίδης ως αστυνόμος Gringall, ο Χρήστος Πάρλας ως Jeremy Meraulton, ο Κώστας Ρηγόπουλος ως Bellamy Meraulton, Ο Ευάγγελος Πρωτοπαππάς ως Paul Meraulton.

Κατεβάστε τον κύριο Κάλαγκαν και καλή ακρόαση!