ΜΕΛΟ ΤΟΥ ΑΝΡΙ ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ

Η λέξη μελό που λέμε και στα ελληνικά όταν μιλάμε για ταινίες με Βούρτση- Ξανθόπουλο, είναι γαλλική. Είναι δε συντόμευση του ελληνογενούς γαλλικού mélodrame που προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό μέλος και το αρχαίο ελληνικό δράμα - δρω. Στο Mélo, λοιπόν, ο Pierre Belcroix και ο Marcel Blanc είναι βιολιστές και παλιοί φίλοι που ζουν στο Παρίσι τη δεκαετία του 1920. Ενώ ο Marcel έχει γίνει διάσημος και ο Pierre δεν έχει, και οι δύο είναι ευχαριστημένοι με τη ζωή τους. Ο Pierre έχει παντρευτεί την επίσης μουσικό Romaine. Ο Marcel ερωτεύεται τη Romaine - Maniche (Μανίτα (!) στα ελληνικά), η οποία αφού περνά από σαράντα κύματα συνειδητοποιεί ότι τους αγαπά και τους δύο και ... τη συνέχεια θα την ακούσετε μόνοι σας.

Στο έργο εκτελείται (και με τις δύο έννοιες) συχνά το θέμα από την πρώτη σονάτα του Brahms για βιολί και πιάνο αλλά τα φάλτσα ξεχνιούνται μετά την υπέροχη συνοδεία του Χατζηδάκη.
Ο Αλεξανδράκης είναι νέος και δυσκολεύεται να παίξει τον ώριμο, ο Κωτσόπουλος είναι ώριμος και δυσκολεύεται να φανεί νεώτερος, η Αρώνη όμως στην καλύτερη ηλικία της, σε μια απίθανη ερμηνεία δίνει με τη φωνή της όλα τα συναισθήματα που νιώθουν και οι τρεις. Στο έργο υπάρχουν κι άλλοι χαρακτήρες που θα τους ξεχάσετε σύντομα.

Το έργο ευτύχησε το 1987 σε μια μαγευτική μεταφορά στη μεγάλη οθόνη από τον μαιτρ Αλέν Ρενέ. (Από αυτή τη μεταφορά και οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενό μας).

Ο Ρενέ έστησε και φώτισε και συμβούλεψε έξοχα τους ηθοποιούς του και κίνησε έξοχα την κάμερα εξωραΐζοντας τους ξιπασμένους μονολόγους και διαλόγους του Μπέρνστάιν. Μια ταινία που κέρδισε δύο βραβεία Σεζάρ και υποψηφιότητες για άλλα έξι. Άμα τη βρείτε κάπου, μη τη χάσετε και γράψτε μας τις εντυπώσεις σας και τις συγκρίσεις.

Αν και ως κοινό του ραδιοφωνικού θεάτρου είστε ασκημένοι στην ενδυματολογία, στη σκηνογραφία, στον φωτισμό και τη σκηνοθεσία, στήνοντας ο καθένας μια διαφορετική παράσταση στο μυαλό του την ώρα που ακούτε το ραδιοφωνικό θέατρο,εμείς προβοκατόρικα
παραθέτουμε αυτές τις φωτογραφίες από την κινηματογραφική μεταφορά του έργου για να σας προκαλέσουμε συγκρούσεις, ερωτηματικά αναθεωρήσεις και συμπεράσματα.

Στο ελληνικό θέατρο τον Πιέρ έπαιξε ο Κώστας Καστανάς, τον Μαρσέλ ο Νίκος Ζιάγκος και την Ρομέν - Ρομανίτα - Μανίτα η Κατερίνα Βασιλάκου στο θέατρο Πανελλήνιον τη σαιζόν 1994-95. (Μετά και από αυτή την πληροφορία περιμένουμε το δικό σας ιδανικό κάστινγκ. Σε ποιους θα δίνατε τους ρόλους;)

Παίζουν: Μαίρη Αρώνη, Αλέκος Αλεξανδράκης, Θάνος Κωτσόπουλος
Μετάφραση και διασκευή για το ραδιόφωνο: Δημήτρης Κωνσταντινίδης
Ηχογράφηση: 1954
Μουσική σύνθεση και εκτέλεση: Μάνος Χατζηδάκης





Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog ο Γιάννης. Τον ευχαριστούμε θερμά.