Το ρώσικο θέατρο και η ρωσική λογοτεχνία μας έχουν απασχολήσει στο παρελθόν τόσο στο ραδιοφωνικό όσο και στο τηλεοπτικό θέατρο. Το θέατρο της Ρωσίας έχει τις ρίζες του στο βαθύ παρελθόν. Στη δημιουργία της θεατρικής τέχνης συντελούν, με τα έργα τους, αντιπρόσωποι του κριτικού ρεαλισμού, όπως ο Πούσκιν, ο Γκόγκολ, ο Γκριμπογιενίωφ, Σαλτινώφ, Λέρμοντωφ, Οστρόφσκι, Τουργκένιεφ, Τολστόι, Τσέχωφ, Γκόρκι. Το ίδιο βαθιές ρίζες έχει και η λογοτεχνία της Ρωσίας. Από τον 19ο αιώνα αρχίζει η απεξάρτηση της ρωσικής λογοτεχνίας από τα θρησκευτικά θέματα και τις ελληνοβυζαντινές επιρροές. Ο ρεαλισμός εισάγεται από τον Γκόγκολ, Σεντρίν, Νεκράσωφ, Τουργκένιεφ, ενώ ο πεζός λόγος έφτασε στα ύψη με τους κορυφαίους της παγκόσμιας λογοτεχνίας Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Τσέχωφ.
Τα αριστουργήματα αυτών των σημαντικών δημιουργών είναι ιδιαίτερα αγαπητά στους Έλληνες και κατά κάποιο τρόπο υιοθετήθηκαν από την ελληνική κουλτούρα. Ίσως επειδή βαθιές είναι και οι ρίζες που ενώνουν αυτούς τους δύο πολιτισμούς.
Ελάτε λοιπόν στις Λευκές νύχτες του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Εύχομαι καλή ακρόαση…ΥΠΟΘΕΣΗ
Αγία Πετρούπολη… Μια μοιραία πόλη για τους ήρωες μας. Ένας εικοσιεξάχρονος νέος, μοναχικός και ονειροπόλος περιπλανιέται μια νύχτα στην Πετρούπολη που έχει ερημώσει καθώς όλοι ξεσηκώθηκαν και πήγαν να ξεκαλοκαιριάσουν στην εξοχή. Στην προκυμαία του καναλιού, πολύ κοντά στα κάγκελα, στέκεται μια γυναίκα και κλαίει. Ένα τυχαίο συμβάν στέκεται η αιτία να γνωριστούν. Κάποιο μυστικό βασανίζει τη σκέψη της κοπέλας και αποφασίζει να το εμπιστευτεί στον νέο. Του δίνει ραντεβού για την επόμενη νύχτα, με έναν όρο όμως : να μην την ερωτευτεί…
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ – ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ - ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ: Ιουλία Ιατρίδου
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σοφία Μιχαλίτση
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιώργος Θεοδοσιάδης
ΠΑΙΖΟΥΝ: Βέρα Ζαβιτσιάνου, Ανδρέας Μπάρκουλης, Έλλη Ξανθάκη, Λουκιανός Ροζάν, Νίκος Παπαναστασίου
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 47 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ Α΄ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ: 1966 (2 Νοεμβρίου)
ΛΙΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Το ατμοσφαιρικό διήγημα Λευκές Νύχτες, που γράφτηκε το 1848, έχει μεταφερθεί αρκετές φορές στην μικρή οθόνη, τόσο στη ρώσικη όσο και στην ευρωπαϊκή τηλεόραση, στην Ιταλία, στην Ισπανία κ.α. Επιπλέον το έργο έχει μεταφερθεί στο ρωσικό κινηματογράφο το 1992. Στην Ελλάδα έχει διασκευαστεί λίγες φορές για το θέατρο. Η τελευταία είναι με το ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ Πάτρας το 2002, με πρωταγωνιστές τον Δημοσθένη Παπαδόπουλο και την Φένια Παπαδοδήμα.
ΦΙΟΝΤΟΡ ΜΙΧΑΗΛΟΒΙΤΣ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι υπήρξε κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ρωσικής καταγωγής. Γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα. Σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικών της Αγίας Πετρούπολης. Υπηρέτησε στο στρατό για ένα μικρό χρονικό διάστημα αλλά τον εγκατέλειψε γρήγορα για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Μελέτησε την κοινωνία και τον κόσμο όχι θεωρητικά αλλά στην πράξη. Θέμα των έργων του, η ίδια η ζωή. Είδε από κοντά τις υποβαθμισμένες συνοικίες, γνώρισε τη φτώχεια, τον πόνο, την εξαθλίωση των ταπεινών ανθρώπων και στη συνέχεια μετέφερε τις εικόνες αυτές στα μυθιστορήματα του. Ασχολήθηκε με τον άνθρωπο και την κοινωνία και υπήρξε αγωνιστής και επαναστάτης. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας Επιστημών και η προσφορά του στην παγκόσμια λογοτεχνία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Θεωρείται ως ο μεγαλύτερος μυθιστοριογράφος όλων των εποχών και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Εναντιώθηκε στην πολιτική του Τσάρου Νικολάου του Α'. Αυτή του η στάση είχε αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για συνωμοσία και να καταδικαστεί σε τετραετή φυλάκιση. Τα χρόνια του εγκλεισμού του στις φυλακές του Όμσκ υπέφερε τρομερά βασανιστήρια και εξευτελισμούς. Στα χρόνια της φυλάκισης και εξορίας του αντλούσε δύναμη από μια Καινή Διαθήκη που είχε μαζί του. Το 1859 επέστρεψε στην Πετρούπολη και εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος γιά να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Άρχισε λοιπόν να γράφει συνέχεια και ακούραστα με αποτέλεσμα να καταφέρει να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του σχετικά άνετα. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα: Ο παίκτης, Οι αδερφοί Καραμαζώφ, Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, Οι δαιμονισμένοι. Όταν κατάφερε πλέον να ανασάνει από το βάρος των χρεών ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού "Πολίτης" και λίγα χρόνια αργότερα εξέδωσε το δικό του περιοδικό, Το Ημερολόγιο Ενός Συγγραφέα, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες εκδοτικές εμπειρίες σημείωσε τεράστια επιτυχία. Πέθανε το 1881 στην Πετρούπολη σε ηλικία 60 ετών.
Ευχαριστούμε τον Nikos Ps για το έργο και το κείμενο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου