ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΙΤΖΙ ΠΙΡΑΝΤΕΛΛΟ

Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, γεια σας. Αντί οποιασδήποτε άλλης μορφής παρουσίασης του σημερινού έργου, προκρίναμε ένα κολλάζ από δημοσιεύματα του τύπου της εποχής του 1972, οπότε και ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ ανέβηκαν στη σκηνή του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.

Πιραντέλλο, Λουίτζι 1867 – 1936 Ιταλία.

Ο Λουίτζι Πιραντέλλο γεννήθηκε σε ένα χωριουδάκι του Ακράγαντος (Αγκριτζέντο), της Σικελίας, με το εμβληματικό όνομα Χάος, στις 28 Ιουνίου του 1867. Ο ίδιος έγραφε: «Εγώ είμαι παιδί του Χάους, και όχι αλληγορικά, αλλά πραγματικά». Ίσως με αυτό να ήθελε να πει, ότι το 1867, ενώ όλοι οι άνθρωποι τριγύρω του πέθαιναν από μία επιδημία χολέρας, αυτός γεννιόταν. Η οικογένειά του είχε ελληνική καταγωγή. Ακολούθησε κλασικές σπουδές, στα Πανεπιστήμια του Παλέρμο και της Ρώμης. Σπούδασε νομική και φιλολογία. Στη συνέχεια πήγε στη Γερμανία και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, φιλοσοφία.Τελειώνοντας τις σπουδές του, επέστρεψε στη χώρα του και εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Αρχικά εργάστηκε ως καθηγητής στο Ανώτερο Εκπαιδευτικό Ινστιτούτο, στο Ανώτερο Παρθεναγωγείο. Δίδαξε εκεί για 25 ολόκληρα χρόνια ως το 1923. Η διδασκαλία δε τον γοήτευσε ποτέ, σε συνδυασμό με την αδιαφορία του κοινού για το έργο του και τη δυστυχισμένη οικογενειακή του κατάσταση, ο Πιραντέλλο ήταν ποτισμένος από απαισιοδοξία και μελαγχολία. Στο σπίτι του, η κατάσταση ήταν μη υποφερτή καθώς η σύζυγός του, την οποία είχε παντρευτεί το 1894, εκδήλωσε ψυχασθένεια το 1904. Για 15 χρόνια τη φρόντιζε μόνος του, στο σπίτι ώσπου αναγκάστηκε να την κλείσει σε ψυχιατρείο. Η τρέλα της γυναίκας του, η απογοήτευση του ίδιου από τη ζωή και τη μοίρα του, ήταν διάχυτες το έργο του. μετά τον εγκλεισμό της γυναίκας του, ο Πιραντέλλο αφιερώθηκε στο μόνο πράγμα που τον ευχαριστούσε και του έδινε νόημα για τη ζωή, στο γράψιμο. Έγινε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους και αναγνωρίστηκε το ταλέντο του, μέσα από δημοσιευμένα άρθρα του σε λογοτεχνικά περιοδικά της Ιταλίας. Από το 1910, ο Πιραντέλλο αρχίζει να κάνει τα πρώτα δειλά του βήματα στο θέατρο. Ο λόγος που τον έκανε να αργήσει να ασχολείται εντατικά με το θέατρο, ήταν κυρίως οικονομικός. Από το 1917 που γνώρισε σημαντική επιτυχία ως θεατρικός συγγραφέας καθιερώθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους κλασικούς θεατρικούς συγγραφείς. Στα έργα του, γενικεύει τα προσωπικά του βιώματα, κατά κύριο λόγο δεσπόζουν οι αντιθέσεις, οι αντιθέσεις σε έννοιες και σε ατμόσφαιρες. Υπάρχει ωστόσο παράλληλα και η ανάγκη για ενδοσκόπηση. Με άφθαστη ικανότητα διεύρυνε τα όρια της δραματουργίας φέρνοντας στη σκηνή τις πνευματικές και ψυχολογικές ανησυχίες του καιρού του, χρονικογράφος μιας εποχής σήψης και κατακερματισμού. Όλο το λογοτεχνικό έργο του, βασίζεται στον κατακερματισμό του ατόμου, στην πολλαπλότητα του εαυτού μας. Στην αδιάκοπη σύγκρουση του ατόμου με τον εαυτό του και με τους άλλους. Ο ίδιος ο Πιραντέλλο έχει πει "Ο καθένας μας πιστεύει για τον εαυτό του πως είναι ένας. Αυτό είναι αντίληψη αυθαίρετη και λαθεμένη. Ο καθένας από μας είναι τόσοι πολλοί όσες όλες οι δυνατότητες ύπαρξης που υπάρχουν μέσα μας. Εμείς ξέρουμε μόνο ένα μέρος από τον εαυτό μας. Κι αυτό σύμφωνα με τις πιθανότητες είναι το μέρος το λιγότερο ίσως σημαντικό. Υπάρχει σα να πούμε μια εσωτερική μάσκα, αυτή που βλέπει το πρόσωπο που τη φοράει. Υπάρχει και μια εξωτερική μάσκα ή οι εξωτερικές. Μ' αυτές που γίνεται ο άνθρωπος γνωστός στους γύρω του. Η εξωτερική μάσκα μπορεί να είναι κάτι που έχει επιβάλει η κοινωνία, ένα πράγμα που με χαρά θα το πέταγε από πάνω του, αλλά η επιβολή της κοινής γνώμης επιμένει να μας το φοράει". Ο Πιραντέλλο, διετέλεσε διευθυντής του Θεάτρου Τέχνης της Ρώμης και το 1929 έγινε μέλος της Ιταλικής Ακαδημίας. Το 1934, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας και στάθηκε η πιο σπουδαία θεατρική φυσιογνωμία μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο. Με το έργο του «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα», που το έγραψε το 1915, ο Πιραντέλλο κέρδισε την παγκόσμια αναγνώριση. Πέθανε στη Ρώμη, στις 10 Δεκεμβρίου του 1936.

Για το ραδιόφωνο: Χρονολογία Ηχογράφησης 11 Ιανουαρίου 1967

Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Φράγκος, Λούλα Ιωαννίδου, Γιάννης Καλατζόπουλος, Θόδωρος Σαρρής, Καίτη Τριανταφύλλου, Δημήτρης Μαλαβέτας, Γιώργος Νέζος, Μιχάλης Μαραγκάκης, Κυριάκος Λαζαρίδης, Μάκης Ρευματάς, Πέτρος Λεωκράτης, Τάσος Παπαδάκης, Βαγγέλης Τραϊφόρος, Σούλυ Σαμπάχ - Νικολαΐδη, Λουκιανός Ροζάν, Θεόδωρος Ζηζίκος, Τάκης Ασημακόπουλος, Ολυμπία Παπαδούκα, Χαρά Κανδρεβιώτου Μετάφραση και προσαρμογή για το ραδιόφωνο: Σπύρος Μηλιώνης Μουσική επιμέλεια: Σοφία Μιχαλίτση Ραδιοσκηνοθεσία: Μιχάλη Μπούχλη.