ΟΙ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΤΣΙΚΛΗΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΓΟΝΙΚΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ

Αφού τα λόγια δεν έδωσαν τη λύση, βγήκαν τα μαχαίρια!

Το ένα τραβήχτηκε για να υπερασπιστεί τα ιερά και τα όσια του Μήτσου (γυναίκα-σπίτι-οικογένεια) και το άλλο τη μαγκιά του τραμπούκου ΕΣΑτζή. Και όλα αυτά κάτω από το βλέμμα του «Γιώργαρου», του αρχηγού δικτάτορα Παπαδόπουλου, παραμονή πρωτοχρονιάς. Μια συμβολική ημέρα, γιατί κλείνονται οι λογαριασμοί με το παρελθόν κι ανοίγεται η πόρτα για το μέλλον, το όποιο μέλλον.

Ποιοι είναι οι συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα στα πρόσωπα του δράματος;

Πώς έχουν σκεφτεί να κάνουν ρεβεγιόν και τι ανατρέπει τα σχέδια τους;

Ποιο νήμα συνδέει ζωές του πολιτικού περιθωρίου με το "κοινωνικό" περιθώριο;

Ο Τσικληρόπουλος αποδεικνύει για άλλη μια φορά τη μαστοριά του, «ζωγραφίζοντας» τα πρόσωπα του έργου λέξη τη λέξη που ξεστομίζουν για να φανούν οι εμμονές τους, τα όνειρα τους, οι συμβιβασμοί και οι σκατοχαρακτήρες κάποιων, προϊδεάζοντας από την αρχή ότι κάτι κακό θα γίνει. Είναι αυτό που λέμε: «Μύριζε μπαρούτι από μακριά» 

Τα πρόσωπα του έργου:
Γιάννης Μόρτζος, Σταύρος
Βασσίλης Κολοβός, Μιλτιάδης
Θέμις Μπαζάκα, Μάρω
Ελένη Ράντου, Νίτσα
Γιάννης Δεγαΐτης, Τρύφων
Μαίρη Κουτσούκου, Σοφία
Βασίλης Τσάγκλος, Μήτσος
Η σκηνοθεσία είναι του Κωστή Τσώνου.

ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΓΓΡΑΦΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΡΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ. ΕΓΙΝΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΑΣΤΗ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ κ. ΜΕΛΙΟ ΝΙΚΑ , ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ!

Έλληνες Ηθοποιοί Διαβάζουν Ποιήματα

Εορταστική Ανάρτηση 3^η

Έλληνες Ηθοποιοί Διαβάζουν Ποιήματα

Η σημερινή ανάρτηση όπως κι η προηγούμενη δεν είναι αμιγώς θεατρικού περιεχομένου αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνδέεται με πρόσωπα του θεάτρου. Ψάχνοντας κανείς στα δισκοπωλεία θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν σειρές ποιητικών συλλογών τις απαγγελίες των οποίων κάμνουν οι ίδιοι οι ποιητές. Τι γίνεται όμως όταν γνωστοί ηθοποιοί διαβάζουν ποιήματα και δίνουν κάτι από το ταλέντο τους συμπληρώνοντας με αυτόν τον τρόπο την υπέροχη ποιητική γραφή;

Είναι γνωστή η αγάπη που έτρεφε η Έλλη Λαμπέτη στην ποίηση του Καβάφη κι οι απαγγελίες που είχαν γίνει για λογαριασμό του Τρίτου Προγράμματος όταν τη διεύθυνση του σταθμού κατείχε ο Μ. Χατζιδάκις.  Όμως δεν είναι το ίδιο γνωστές κι οι απαγγελίες του Δημήτρη Χορν σε ποιήματα του Καρυωτάκη, Α. Μπάρα, Κ.Π. Καβάφη ή  της ιδιαίτερα αγαπημένης του Δ. Ζευγώλη.  Από την άλλη, ο Ν. Περγιάλης κι ο Γ. Κιμούλης διαβάζουν τον ποιητή των θαλασσών, Ν. Καββαδία ενώ ο η Ειρήνη Παππά, η Τόνια Καράλη κι η Όλια Λαζαρίδου διαβάζουν ποιήματα γεμάτα φως και χρώματα ελληνικά όπως τα γέννησε  η έμπνευση του Ο. Ελύτη.  Κι ανάμεσα σε όλους  αυτούς μπερδεύεται ο Πέτρος Φυσσούν  και διαβάζει τον δικό του αγαπημένο, Γιώργο Σέφερη. Έπειτα παίρνουνε πάλι τη σειρά η Όλια Λαζαρίδου με την Ειρήνη Παππά και διαβάζουν τον πάντα επίκαιρο Σολωμό.

Χαρίστε μια ποιητική συλλογή στους αγαπημένους σας και γνωρίστε μαζί τους την ελληνική ποίηση που είναι τόσο πλούσια όσο κι η λαλιά μας.  Στη χώρα τούτη το θεατρικό κείμενο δεν αναπτύχθηκε τόσο όσο στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη  μα η ποίηση υπήρχε πάντοτε στη μακραίωνη ιστορία μας. 

 Ο ερχομός του καινούριου χρόνου ας γίνει αφετηρία για καθετί που μέχρι τώρα δεν καταφέρατε να πραγματοποιήσετε.  Η ομάδα του Radio – Theatre σας εύχεται  2011 ώρες (τουλάχιστον!) ραδιοφωνικού θεάτρου για τη νέα χρονιά!

ΘΕΡΜΕΣ ΕΥΧΕΣ

Ευχές & Παραμύθια

Εορταστική Ανάρτηση 2^η

Παραμύθια για μια μικρούς και μεγάλους

Πριν μερικά χρόνια κατά τη διάρκεια της εορταστικής περιόδου ένα τολμηρό πρότζεκτ (για τα ελληνικά ραδιοφωνικά δεδομένα) έλαβε χώρα. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό που υπήρχε, γνωστοί  καταξιωμένοι τραγουδιστές διάβασαν παραμύθια ή διηγήματα συνοδεία ήχων φλάουτου κι άλλων πνευστών. Εκείνο που κάνει ιδιαίτερα ξεχωριστό τούτο το συλλεκτικό – αρχειακό υλικό είναι η συμμετοχή του Πετρολούκα Χαλκιά. Παραμύθια μεταξύ άλλων διαβάζουν η Φαραντούρη, ο Λιδάκης, η Βέττα κι αρκετοί άλλοι σπουδαίοι καλλιτέχνες ενώ μουσική παίζουν εξίσου καταξιωμένοι καλλιτέχνες.

            Η προσπάθεια αυτή δεν επαναλήφθηκε κι όσοι πρόλαβαν κι άκουσαν εκείνες τις δεκάλεπτες διακοπές της ροής του προγράμματος σίγουρα θα θυμούνται με νοσταλγία το όλο εγχείρημα. Κατεβάστε το αρχείο κι ακούστε μαζί με τα παιδιά, ανίψια ή εγγόνια σας αυτή τη συλλογή από τα δέκα παραμύθια. Κλείστε τις τηλεοράσεις κι εισάγετέ τα στον κόσμο της αφήγησης και γιατί όχι στο χώρο του ραδιοθεάτρου;

Η ομάδα του Radio – Theatre εύχεται σε όλους σας

  

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ

*Η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται στα παιδιά (μικρά ή μεγαλύτερα) κι όλους εκείνους που πιστεύουν ότι τα παραμύθια έχουν εκπαιδευτικό ρόλο. Στους δασκάλους μου…

SEIRIOS

Διπλή Εορταστική Ανάρτηση!

Περάσαμε τις 100.000 επισκέψεις!

Με μεγάλη ικανοποίηση πριν από λίγες μέρες διαπιστώσαμε ότι οι επισκέψεις στο μπλογκ μας τη φετινή χρονιά ξεπέρασαν τις 100000.

Σας ευχαριστούμε θερμά που αγκαλιάσατε με τόση αγάπη την προσπάθειά μας. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε εσάς που ανοίξατε τα αρχεία σας και μοιράζεστε μαζί μας τους δικούς σας θησαυρούς. Αυτό αποτέλεσε για όλους μας το πιο εντυπωσιακό φαινόμενο. Έλληνες από όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου δηλώνετε το παρόν σας, γεγονός που είναι πέρα για πέρα ενθαρ–ρυντικό για όλους μας.

Θα ακολουθήσει μια σειρά από σπάνιες –συλλεκτικές ως προς το περιεχόμενο– αναρτήσεις, αντίδωρο στην αγάπη και στην αποδοχή μας επιφυλάξατε!

Παραμείνατε «συντονισμένοι», έρχονται τα δώρα…

Οι διαχειριστές του RADIO-THEATRE

ΙΖΑ, estragon, nikolaskoul, Σείριος, Ρίθμη Σισίχου

================================================================

Επετειακή Ανάρτηση 1η Αλέξης Μινωτής σε Μεγάλους Ρόλους Ο Αλέξης Μινωτής διακρίθηκε στο χώρο του θεάτρου τόσο για το εύρος και την γκάμα των ρόλων που έπαιξε όσο και για το γεγονός ότι δεν έκανε ποτέ «εκπτώσεις» επί των επιλογών του. Μαζί με τη σύντροφο της ζωής του Κατίνα Παξινού ανέβαζαν έργα, οι παραστάσεις κι οι ερμηνείες των οποίων παρέμειναν μνημειώδεις κι αξεπέραστες ίσαμε τις μέρες μας. Ιδιαίτερα εξαντλητικές λέγεται πως ήταν οι πρόβες που σχετίζονταν με την προετοιμασία παραστάσεων αρχαίου ελληνικού δράματος. Ωστόσο αυτό που χαρακτηρίζει όσα από τα σωζόμενα θεατρικά αποσπάσματα είχαμε την τύχει να ακούσουμε είναι ο στεντόρειος λόγος κι ο τέλειος ρυθμός που διατρέχει την παράσταση. Για κάθε μεταφορά θεατρικού κειμένου επί σκηνής καταλυτικό ρόλο, εκτός από το κείμενο, παίζουν οι παύσεις του λόγου που κάμνει ο ίδιος ο ηθοποιός κι οι οποίες δεν αποτυπώνονται με κανέναν τρόπο στο χαρτί. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι τα σύμβολα στίξης καλούνται να κάμνουν αυτό που καλούμε «αποτύπωση του εκφερόμενου τρόπου ομιλίας» ποτέ ένα κείμενο δεν θα αποδοθεί άρτια αν ο ηθοποιός δεν έχει έσω μέτρο και ρυθμό. Ο Μινωτής (κι η Παξινού πολύ περισσότερο) υπήρξε χαρισματικός κι είχε τέλεια αίσθηση του θεατρικού ρυθμού και λόγου επί σκηνής. Στη σημερινή, επετειακή ανάρτηση, θα ακούσουμε τον Αλέξη Μινωτή σε ηχογραφήσεις από δύο χαρακτηριστικά έργα της θεατρικής του πορείας. Ο ρόλος του Οιδίποδα σφράγισε την θεατρική του καριέρα κι είναι ο ρόλος που αγαπήθηκε περισσότερο από τον ίδιο. Δούλεψε κοπιαστικά πάνω σε κάθε λεπτομέρεια του ρόλου αυτού κι άφησε παρακαταθήκη σε όλους μας την ερμηνεία του. Στα έργα «Οιδίπους Τύραννος» κι «Οιδίπους επί Κολωνώ» από όπου και τα αποσπάσματα της σημερινής μας ανάρτησης επαληθεύεται περίτρανα λόγος για τον οποίο οι σπουδαίοι ηθοποιοί ακόμη κι όταν φεύγουν από κοντά μας δε φεύγουν από τις κουβέντες μας και γίνονται σημείο αναφοράς. Καλές ακροάσεις και καλές γιορτές σε όλους! Σείριος

Ο ΕΓΓΛΕΖΟΣ, του Μπάμπη Τσικληρόπουλου

" Ε, πεθαμένοι άνθρωποι είμαστε, ρε Καλλιόπη, μπορείς να πεις την αλήθεια"

ΑΚΡΟΑΣΗ ΑΠΟ ΕΝΗΛΙΚΕΣ

Ο αιφνίδιος θάνατος σε τροχαίο (εσκεμμένος άραγε;) ενός ζευγαριού και η άφιξή τους στον άλλο κόσμο, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για μια ενδοσκόπηση της κοινής τους συζυγικής ζωής. Και καθώς το κουβάρι ξεσφίγγει αρχίζουν να πέφτουν από μέσα του πρόσφατα και παλιότερα γεγονότα, που ματώνουν με τις αλήθειες τους αλλά και πρόσωπα που έχουν καταρρακώσει διαχρονικές αξίες. Όλα αυτά μέσα σε ένα τοπίο, όπου μπλέκονται το όνειρο και η πραγματικότητα, το χτες με το τώρα και το πιθανό αύριο.

Είναι ένα έργο που δεν χρονοτριβεί καθόλου να μπει στο θέμα του, γιατί έχει να πει πολλά και να ξεδιαλύνει το μυστήριο με τον Εγγλέζο. Σε αιφνιδιάζει από την αρχή και κρατά εντελώς αμείωτο το ενδιαφέρον σου, ωσότου ακούσεις την τελευταία «λυτρωτική» φράση. ΑΡΑΓΕ ΕΚΕΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟ Ή ΜΗΠΩΣ ΕΚΕΙ ΑΡΧΙΖΕΙ; ΜΗΠΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΝΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΣΕ ΕΝΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ;

Ο Τσικληρόπουλος "χτίζει" σιγά σιγά και βασανιστικά - για εμάς -την ιστορία του, με μεγάλη μαστοριά. Δεν αποτελεί λοιπόν κομπασμό από την πλευρά μας να ισχυριζόμαστε ότι ανήκουμε στους θαυμαστές του συγγραφέα και ενώνουμε τον προσωπικό μας ενθουσιασμό  με τις διθυραμβικές κριτικές για άλλα έργα του που ανέβηκαν στο σανίδι όπως το «ΩΧ, ΤΑ ΝΕΦΡΑ ΜΟΥ»

Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο σας παραδίδουμε στη μαγική θεατρική γραφή του Μπάμπη Τσικληρόπουλου. Καλή σας ακρόαση! 

Ακούστε το χωρίς τα παιδιά σας!

Λίγα λόγια για το συγγραφέα. Ο Μπάμπης Τσικληρόπουλος γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας το 1939 και ανήκει στη μεταπολιτευτική γενιά των συγγραφέων που ακολούθησαν τη διαδρομή από το θέατρο του παραλόγου στην καταγραφή περιθωριακών φαινομένων του νεοελληνικού βίου

Τα Θεατρικά του έργα είναι: Η ΕΚΠΛΗΞΗ, ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ , Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, ΟΙ ΚΕΡΑΤΑΔΕΣ, ΛΕΓΕ ΜΗΤΣΟ (μαζί με Ευθυμιάδη και Σκούρτη), Ο ΚΥΡΙΟΣ, ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ, ΣΑΛΤΟ ΜΟΡΤΑΛΕ, ΩΧ,ΤΑ ΝΕΦΡΑ ΜΟΥ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΘΕΑΤΕΣ, ΟΥΡΣΟΥΛΑ, ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΥΡΙΩΝ, Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Ο ΕΓΓΛΕΖΟΣ :

Πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση 1989

Σκηνοθεσία Χρήστου Σιοπαχά

Παίζουν οι ηθοποιοί: Άννα Μακράκη, Γιώργος Κέντρος, Χάρης Εμμανουήλ και Μελίνα Μποτέλη
Διάρκεια: 1 ώρα 37λεπτά

ΖΗΤΑΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΗΧΟΥ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΚΑΣΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟ 1989 ΚΑΙ Η ΕΓΓΡΑΦΗ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ. ΕΓΙΝΕ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΑΣΤΗ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ κ. ΜΕΛΙΟ ΝΙΚΑ , ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΠΡΟΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΑΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ!

ΑΡΣΕΝΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ ΔΑΝΤΕΛΑ ΤΟΥ ΤΖΟΤΖΕΦ ΚΕΣΕΡΛΙΝΓΚ

Το σημερινό μας έργο γράφτηκε το 1939. Το 1941 ξεκίνησε να παίζεται στο Μπρόντγουαίη, στο θέατρο Fulton με τεράστια επιτυχία. Οι παραστάσεις σταμάτησαν το 1944 και τον ίδιο χρόνο προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες με εξίσου μεγάλη επιτυχία. Κλασικό πια έργο, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και παίζεται ακόμα και σήμερα.

Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία με κεντρικό ήρωα τον Mortimer Brewster, θεατρικό κριτικό που μισεί το θέατρο και πρέπει να τα βγάλει πέρα με την τρελή οικογένειά του και την τοπική αστυνομία του Brooklyn στη Νέα Υόρκη. Η οικογένειά του αποτελείται από τις δύο γεροντοκόρες θείες του που έχουν χόμπι και θεωρούν ότι επιτελούν θεάρεστο έργο να ξεκουράζουν μοναχικούς ηλικιωμένους άντρες, στους οποίους νοικιάζουν δωμάτιο στο σπίτι τους, με ένα ποτήρι σπιτικό κρασί που περιέχει αρσενικό, στρυχνίνη και μία σταλίτσα υδροκυάνιο. Υπάρχει και ο αδελφός του που πιστεύει ότι είναι ο Τέντυ Ρούσβελτ και περνάει το χρόνο του σκάβοντας αναχώματα για το κανάλι του Παναμά, στο υπόγειο του σπιτιού. Αυτά βέβαια τα αναχώματα χρησιμοποιούν οι δύο ηλικιωμένες θείες του για να θάβουν τα θύματά τους. Η κωμωδία όμως εξελίσσεται από το σημείο που εμφανίζεται ο τρίτος αδελφός Τζόναθαν Μπριούστερ. Ο Τζόναθαν είναι ένας ψυχοπαθής δολοφόνος και μαύρο πρόβατο για την οικογένεια. Ο Τζόναθαν έχει υποβληθεί σε μία σειρά πλαστικών επεμβάσεων, για να κρύψει την πραγματική του ταυτότητα. Οι επεμβάσεις έγιναν όλες από τον φίλο και συνεργάτη του αλλά και πιστό ακόλουθό του Γερμανό δόκτορα Αϊνστάιν. Τώρα μοιάζει με τον ήρωα του μυθιστορήματος της Μαίρης Σέλεϊ: Φρανκενστάιν.

Ένα λογοτεχνικό έργο που, αν και γράφτηκε το 1816, επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει τον κινηματογράφο όσο λίγα λογοτεχνικά έργα με τις κινηματογραφικές μεταφορές του να εκτείνονται από τη φρίκη στην κωμωδία!

ΤΖΟΖΕΦ ΚΕΣΣΕΡΛΙΝΓΚ

Ο Τζόζεφ Ότο Κέσσερλινγκ ήταν αμερικάνος συγγραφέας και θεατρικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου 1902 στη Νέα Υόρκη. Η οικογένειά του είχε γερμανική καταγωγή. Στα 20 του έκανε μαθήματα φωνητικής και σκηνοθεσίας. Από το 1933 άρχισε να δουλεύει αποκλειστικά ως συγγραφέας. Αρκετά του έργα παίχτηκαν στο Μπρόντγουαίη, Wisdom in Women (1935, Four Twelves are 48 (1951), and Mother of that Wisdom (1963). Αλλά το έργο με το οποίο έμεινε γνωστός στο ευρύ κοινό, είναι το Arsenic and Old Lace , (Αρσενικό και παλιά δαντέλα). Αυτή η μαύρη κωμωδία τον έκανε διάσημο παγκοσμίως και ήταν το μόνο του έργο που είχε (τόσο μεγάλη) απήχηση.
Πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1967.
Το 1980 καθιερώθηκε το Βραβείο θεατρικών συγγραφέων Κεσσερλινγκ, χρηματοδοτούμενο από τη χήρα του.


Μετάφραση και διασκευή για το ραδιόφωνο – Παύλος Μάτεσις
Μουσική επιμέλεια – Ολυμπία Κυριακάκη Λουκίσσα
Σκηνοθεσία – Κοραής Δαμάτης
Πρώτη μετάδοση: 21.5.1995
Παίζουν οι ηθοποιοί: Νέλλη Αγγελίδου, Ντίνα Κώνστα, Βασίλης Ρίσβας, Νίκος Μπουσδούκος, Μιχάλης Μητρούσης, Γιώργος Λέφας, Ακίνδυνος Γκίκας, Μπάμπης Γιωτόπουλος, Σοφία Κακαρελίδου, Κώστας Σπυρόπουλος, Γιώργος Σουξές.

 

ΜΙΑ ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΥΠΟΘΕΣΙΣ του Μπερνάρντ

Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο δικηγόρος Χάρυ Φέντον, ο οποίος έχει ως αποστολή στη ζωή του να ρίχνει φως σε κάθε σκοτεινή υπόθεση. Τον ήρωα της σειράς, ερμηνεύει ο Γιώργος Παππάς. Η συγγραφή του έργου αποδίδεται σε κάποιον με το όνομα Μπέρναρντ. Η ηχογράφηση έγινε το 1956 για την εκπομπή «Το Θέατρο Συνεχείας», σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κωνσταντινίδη.

Υπόθεση: Η επίσκεψη μιας μυστηριώδους γυναίκας στο γραφείο του Χάρυ Φέντον, θα κεντρίσει την περιέργεια του δικηγόρου. Η έρευνα που θα ακολουθήσει και κυρίως ένας φόνος, θα τον φέρει μπροστά σε μια περίεργη υπόθεση ....

Παίζουν: Γιώργος Παππάς, Δέσπω Διαμαντίδου, Γιάννης Αποστολίδης, Γιώργος Πλούτης, Σπύρος Ολύμπιος, Τάκης Γαλανός, Μιχάλης Μπούχλης, Θάλεια Καλλιγά, Έλλη Ξανθάκη, Καίτη Χρονοπούλου, Σταύρος Ρωμανός

*(σε κάποιο επεισόδιο, τον Γ. Παππά αντικαθιστά ο Μ. Μπούχλης)

* Ο Γιώργος Παππάς, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς των δεκαετιών 1930-1950, ήταν γιος της ποιήτριας Θεώνης Δρακοπούλου (Μυρτιώτισσας). Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1903. Η πνευμονική του ευπάθεια τον οδήγησε να ακολουθήσει ένα ξεκούραστο επάγγελμα, αυτό του Γεωπόνου. Σπούδασε γεωπονία σε Ελβετία και Γαλλία. Επιστρέφοντας θα διορισθεί στις Γεωργικές Σχολές Λάρισας (1925) και Βυτίνας (1926), όπου θα παραμείνει για μικρό διάστημα. Φεύγοντας από την επαρχία θα εργαστεί ως διπλωματικός ακόλουθος, στη γαλλική πρεσβεία, αλλά σύντομα το ταλέντο του και το οικογενειακό περιβάλλον (η μητέρα του ήταν ηθοποιός της "Νέας Σκηνής"), τον οδηγεί προς τη σκηνή. Πρωτοεμφανίστηκε το 1931 με το θίασο του Μήτσου Μυράτ στον "Κύκνο" του Σόμερσετ Μομ. Διακρίθηκε αμέσως και σύντομα επιβλήθηκε ως στέλεχος και πρωταγωνιστής του θιάσου Κοτοπούλη, σημειώνοντας αλλεπάλληλες επιτυχίες. Θα δημιουργήσει το θρύλο του κομψού, κυνικού γόητα, και θα γίνει ο αγαπητός του κοινού. Η επιτυχία του, που πιθανόν γέννησε τον φθόνο, τον έφερε κατηγορούμενο, ως δεκεμβριανό "σφαγέα". Από το 1945, άλλοτε με δικούς του θιάσους και άλλοτε συνεργαζόμενος με άλλους θα ακολουθήσει χωρίς διακοπή ανοδική πορεία. Το 1952 θα συνεργαστεί με τους στενούς του φίλους, Ε. Λαμπέτη - Δ. Χορν ιδρύοντας τον Θίασο ΛΑΜΠΕΤΗ - ΠΑΠΠΑ - ΧΟΡΝ. Από το 1950 μέχρι το θάνατό του υπήρξε βασικό στέλεχος του Εθνικού Θεάτρου. Στο διάστημα αυτό διετέλεσε και καθηγητής στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Μετέφρασε επίσης πολλά έργα από τα γαλλικά, όπου και τιμήθηκε για την προσφορά του με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής. Θα παίξει επίσης και σε ελάχιστες κινηματογραφικές ταινίες (Ο άνθρωπος του τραίνου) κ.ά.

Ηθοποιός με ευρεία μόρφωση και ισχυρό ταλέντο, προσηλωμένος στο θέατρο, του οποίου γνώριζε τα προβλήματα και τις απαιτήσεις, υπήρξε ένα από τα καλύτερα στελέχη της νεοελληνικής σκηνής, στην περιοχή των ρόλων που ερμήνευσε.

Ευχαριστούμε τον Γιάννη Χ από την Θεσ/κη τόσο για το έργο όσο και για το κείμενο.

ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ

(The Unexpected Guest - 1958)

Ο "Απρόσκλητος επισκέπτης" γράφτηκε αρχικά για το θέατρο και παρουσιάστηκε το 1958. Η Agatha Christie, έγραψε πάνω από δώδεκα θεατρικά έργα, που την καθιέρωσαν σαν θεατρική συγγραφέα στην ιστορία του θεάτρου.

Υπόθεση: Ο Μάικλ Σταρκγουέντερ, χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, μες στην πυκνή ομίχλη της Νότιας Ουαλίας και πέφτει σ’ ένα χαντάκι. Αναζητώντας βοήθεια σ’ ένα γειτονικό σπίτι, μπαίνει από την ξεκλείδωτη μπαλκονόπορτα στο γραφείο, όπου τον περιμένει η πρώτη έκπληξη: ένας άντρας νεκρός πάνω σ’ ένα αναπηρικό καροτσάκι. Μόλις ανάβει το φως θα δει μια όμορφη κοπέλα μ’ ένα περίστροφο στο χέρι. Πρόκειται για την Λόρα Γουόργουικ, γυναίκα του νεκρού. Τα πάντα είναι ξεκάθαρα. Ο Μάικλ, γοητευμένος από τη νεαρή χήρα, αποφασίζει να τη βοηθήσει, κατασκευάζοντάς της ένα γερό άλλοθι. Ο δυσάρεστος χαρακτήρας του νεκρού βοηθάει αρκετά, καθώς μια σειρά προσώπων θα μπορούσαν να είναι δυνητικά δολοφόνοι του.

Για τοραδιόφωνο:
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Βαγγελιώ Κατσάλη
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Νίκος Κροντηράς
ΡΑΔΙΟΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Κροντηράς

Χρονολογία Ηχογράφησης: Δευτέρα, 30 Ιουλίου 1990

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ:Χρήστος Πάρλας .... Starkwedder
Πέμη Ζούνη .... Laura
Τζέση Παπουτσή .... Bennett
Μανώλης Βαμβακούσης .... Jan
Τιτίκα Νικηφοράκη .... Mrs Warwick
Νίκος Δαφνής .... Angell
Γιάννης Μπέζος .... αρχιφύλακας
Σταύρος Ξενίδης .... Επιθεωρητής
Γιάννης Βόγλης .... Julian

Ευχαριστούμε τον Γιάννη Χ από την Θεσ/κη τόσο για το έργο όσο και για το κείμενο.

Θεατρικά τραγούδια

Το γοητευτικό σε μια θεατρική παράσταση (εκτός των άλλων) είναι να ακούς τους ίδιους τους ηθοποιούς να τραγουδούν επί σκηνής. Αν λάβουμε ως δεδομένο ότι ο επαγγελματίας ηθοποιός δεν είναι τραγουδιστής αλλά κατέχει μόνο κάποιες τεχνικές δεξιότητες  το όλο εγχείρημα καθίσταται άκρως γοητευτικό. Επιπλέον, είναι λίγα τα έργα για τις ανάγκες των οποίων κάποιος ηθοποιός κλήθηκε να ερμηνεύσει ένα τραγούδι κι έχω την αίσθηση ότι όσες φορές συνέβη κάτι τέτοιο έμεινε χαραγμένο στις μνήμες των θεατών. 

Ποίος μπορεί να λησμονήσει τη Μελίνα Μερκούρη στο Λεωφορείον ο Πόθος, να κατεβαίνει τη σκάλα τραγουδώντας "αν με πίστευες λιγάκι, όνειρο δε θα' ταν πια". Ιδιαίτερα σε παλιότερες σωζόμενες ηχογραφήσεις, όπου η συστηματική χρήση της μεθόδου playback δεν ήταν διαδεδομένη, οι ηθοποιοί καλούνταν σε κάθε παράσταση να ερμηνεύσουν τα τραγούδια τους. Είναι γνωστό πως ποτέ μια παράσταση στο σύνολό της δεν είναι ίδια με την προηγούμενη ή την επόμενη ακόμη κι όταν ο θίασος παραμένει ίδιος. Έτσι και τα χορικά μέρη (ας μου επιτραπεί ο δανειζόμενος όρος) δεν παραμένουν ανεπηρέαστα από παράσταση εις παράσταση.

Η σημερινή ανάρτηση, λοιπόν, είναι αφιερώνεται στα "τραγούδια των παραστάσεων" που οι ίδιοι οι ηθοποιοί ερμήνευσαν. Το πακέτο περιλαμβάνει τα τραγούδια:

1. "Νανούρισμα" από το Ματωμένο Γάμο, το οποίο ερμηνεύει η Ελένη Χατζηαργύρη στη ραδιοφωνική διασκευή του έργου, με χρονολογία ηχογράφησης 1955.
   
   
2. "Στον ουρανό να σε' βρω" από τη θεατρική παράσταση Ίρμα η Γλυκεία, ερμηνεύει η Έλλη Λαμπέτη με το Δημήτρη Μαλαβέτα, χρονολογία ηχογράφησης 1971.
   
   
3. "Ερωτικό", από τη θεατρική παράσταση Βίκτωρ - Βικτώρια, ερμηνεύει η Αλίκη Βουγιουκλάκη με το Βλάση Μπονάτσο, στο πιάνο ο Θάνος Μικρούτσικος, χρονολογία ηχογράφησης 1983.
   
   
4. "Χάθηκα" από τη θεατρική παράσταση Διαμάντια και Μπλουζ, ερμηνεύει η Τζένη Καρέζη, χρονολογία ηχογράφησης 1991. Τελευταία θεατρική εμφάνιση για αυτή τη σπουδαία ηθοποιό.
   
   
5. "Ο Μακ με το μαχαίρι" από τη θεατρική παράσταση η Όπερα της Πεντάρας, ερμηνεύει η Μελίνα Μερκούρη, χρονολογία ηχογράφησης 1975.
   
   
6. "Κουβάρι κουβαράκι" από το Ματωμένο Γάμο, το οποίο ερμηνεύει η Μαρία Δουράκη.
   
   
7. "Θυμήσου το Σεπτέμβρη" από την ομότιτλη θεατρική παράσταση που ανέβασε ο θίασος της Έλλης Λαμπέτη, ερμηνεύει ο Κώστας Καρράς, χρονολογία ηχογράφησης 1967.
   
   
8. "Η πείνα" από τη θεατρική παράσταση Καμπαρέ, ερμηνεύουν Δάνης Κατρανίδης κι Αλίκη Βουγιουκλάκη, χρονολογία ηχογράφησης 1978.
   
   
9. "After Love" από την παράσταση Ilya darling, θεατρική μεταφορά του Ποτέ την Κυριακή. Η πρώτη και τελευταία φορά που ο Νίκος Κούρκουλος ερμηνεύει κάτι στην αγγλική γλώσσα. Το παρόν σπάνιο ηχητικό έχει χρονολογία ηχογράφησης 1967.
   
   
10. Το τελευταίο ηχητικό είναι έξω από τη λογική της παρούσας ανάρτησης αλλά αξίζει την προσοχή σας. Το περιέλαβα στην παρούσα ανάρτηση διότι μου αρέσει η στιχομυθία μεταξύ των δύο προσώπων και το πάντρεμα στα τραγούδια που έχουν κάνει. Πρόκειται για Πρωτοχρονιάτικο Πρόγραμμα της ΕΡΤ με χρονολογία ηχογράφησης 1988. Δε λέω πρόσωπα...έτσι για να σας ιντριγκάρω λίγο. 
    
    
    
    Καλές ακροάσεις σε όλους
    Χαιρετώ σας
    Seirios
    

ΧΑΡΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΤΕΚΤΑΙΝΟΜΕΝΩΝ

Αγαπητοί φίλου του ραδιοφωνικού θεάτρου, του θεάτρου και των θεατρικών blogs.

Μετά από αρκετή σκέψη και περισσότερο συναίσθημα για το θέατρο και τα θεατρικά πράγματα, σκεφτήκαμε πως μέσα από αυτό το blog θα μπορούσαμε να ενημερώνουμε όσους έχουν σχετικό ενδιαφέρον για το τι σχεδιάζεται από ερασιτεχνικές και σχολικές θεατρικές ομάδες, όσο γνωστές ή άγνωστες και αν είναι αυτές, ανά την Ελλάδα ή το εξωτερικό.

Καλούμε λοιπόν όποιον ενδιαφέρεται να στέλνει στο 5radiotheatre@gmail.com (αν δεν έχετε mail, σαν σχόλιο σε κάποια ανάρτηση και εμείς θα το βρούμε) τις σχετικές πληροφορίες – όπως πόλη, φορέα, έργο, τόπο παράστασης, ημερομηνία, σκηνοθέτη, ηθοποιούς, σκηνικά κουστούμια, μουσική και ό,τι άλλο ο καθένας νομίζει πως είναι χρήσιμο για την προβολή της προσπάθειάς του.

Διευκρινίζουμε ότι δεν θα παραπέμπουμε σε άλλες ιστοσελίδες και blogs γι’ αυτό και παρακαλούμε να μας στέλνετε όσα περισσότερα στοιχεία μπορείτε για το έργο και τις προσπάθειές σας.

ΕΝΑ ΜΑΚΑΒΡΙΟ ΠΑΡΤΙ ΤΟΥ Patrick Hamilton

Rope - 1929

Ένα μακάβριο πάρτι γύρω από ένα πτώμα κλεισμένο σε ένα μπαούλο. Μια θηλιά που διαχωρίζει το φαίνεσθαι από το είναι, την αθωότητα από την ενοχή, το έγκλημα από την τιμωρία, τη σιωπή από την έκρηξη.

Δεν πρόκειται για μια αστυνομική ιστορία που μας βάζει το αίνιγμα "ποιός σκότωσε;". Ανήκει στην κατηγορία των έργων, με αγωνία και suspense, που οι Άγγλοι γεννήτορες τους τα ονομάζουν θρίλερ. Δημοφιλές έργο, λόγω της μεταφορά του στον κινηματογράφο το 1948, από τον μετρ των ψυχολογικών θρίλερ Alfred Hitchcock "Rope" (Η "Θηλιά").

Στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάστηκε το 1998, στο θέατρο "Χώρα".

Υπόθεση: Για να απολαύσουν την ηδονή της εμπειρίας του φόνου δύο νεαροί στραγγαλίζουν έναν συμμαθητή τους κρύβοντας το πτώμα μέσα σε ένα μπαούλο. Την ίδια μέρα διοργανώνουν ένα πάρτι. Καλεσμένοι είναι ο πατέρας του θύματος, η αρραβωνιαστικιά του, ο πρώην φίλος της και ένας παλιός καθηγητής τους, την ευφυΐα του οποίου θαυμάζουν και θέλουν να προκαλέσουν... Η ΘΗΛΙΑ ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΙ .....

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ:Κωστής Λειβαδέας, Ορφέας Ζάχος, Γιάννης Κώστογλου, Δημήτρης Κουκής, Μίμης Χρυσομάλλης, Ξένια Καλογεροπούλου, Θόδωρος Εξαρχος, Ντόρα Βολανάκη, Σταύρος Ξενίδης

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ντόρα Βολανάκη
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ράνια Βισβάρδη
ΡΑΔΙΟΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κωστής Λειβαδέας

Ηχογράφηση 17 Νοεμβρίου 1977 (Πρώτη εκπομπή 25 Ιανουαρίου 1978)

Ο Patrick Hamilton (1904-1962) γεννήθηκε στο Sussex της Αγγλίας. Το πρώτο του μυθιστόρημα, "Δευτέρα πρωί", εκδόθηκε το 1925, όταν ο Χάμιλτον ήταν μόλις 21 χρονών. Με την έκδοση του βιβλίου του "Η καμπάνα του μεσονυκτίου" καθιερώθηκε στους λογοτεχνικούς κύκλους, ως ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους συγγραφείς της γενιάς του.

Το πρώτο του θεατρικό έργο που ανεβαίνει στην Αγγλία είναι το "Rope". Το έργο, του έφερε άμεση οικονομική επιτυχία και αναγνώριση από την διανόηση και το κοινό, γεγονός που δεν συνοδεύτηκε και από προσωπική ευτυχία. Η δυστυχία και η απόγνωση μαζί με την προσωπική του θεώρηση πάνω στον μαρξισμό, είναι τα νέα στοιχεία που θα εμπλουτίσουν τα έργα του. Έχοντας ζήσει ένα διάστημα με μια πόρνη, η οποία τον είχε μυήσει στη θλιβερή ζωή του υποκόσμου του Λονδίνου, το 1930 θα κάνει έναν αποτυχημένο γάμο. Το 1932 θα τραυματιστεί σοβαρά από έναν μοτοσικλετιστή. Κουτσός, παράλυτος στο αριστερό χέρι και με παραμορφωτικές ουλές στο πρόσωπο θα βρει καταφύγιο στο ποτό.

Με το "Φως γκαζιού" που πρωτοπαίχτηκε το 1938, καθιερώνεται παγκόσμια σαν συγγραφέας μελοδραματικών θρίλερ. Θα ακολουθήσει μια σειρά μυθιστορημάτων, που γνώρισαν επίσης μεγάλη επιτυχία, χωρίς όμως να σταματήσουν την πτώση του συγγραφέα, στην απομόνωση, την αρρώστια και την κατάθλιψη. Πέθανε το 1962.

*"Το Φως του Γκαζιού" (Gaslight), είναι το πιο πολυπαιγμένο έργο στην ελληνική σκηνή.

Ευχαριστούμε τον Γιάννη Χ από την Θεσ/κη τόσο για το έργο όσο και για το κείμενο.

ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΓΡΑΜΜΑ του ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΡΩΜΑ

Αστυνομική ιστορία του Διονυσίου Ρώμα, από την σειρά με τον γενικό τίτλο "Από την ζωή του Παύλου Φέλτη", σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κωνσταντινίδη και ηχογράφηση του 1956. *(Μεταδόθηκε σε τρεις συνέχειες, τα επεισόδια είναι μονταρισμένα)

Παίζουν: Γιώργος Παππάς, Λυκούργος Καλλέργης, Αθανασία Συγγελάκη, Μιχάλης Μπούχλης, Φραγκούλης Φραγκούλης, Δέσπω Διαμαντίδου, Δημήτρης Ντουνάκης και Γιώργος Πλούτης. Αφηγήτρια η Τόνια Καράλη.

Ο Διονύσιος Ρώμας (1906-1981), ανέπτυξε πολύπλευρη θεατρική δραστηριότητα, ασχολήθηκε με τη θεατρική μετάφραση και κριτική, ωστόσο η δραματουργική του παραγωγή περιορίζεται σε μόλις πέντε έργα: "Ζακυνθινή Σερενάτα", "Το Ζαμπελάκι", "Καζανόβας στην Κέρκυρα", "Οι Τρεις Κόσμοι" και το βυζαντινό δράμα "Ιδού ο Νυμφίος έρχεται". Πρόδρομος του ραδιοφωνικού θεάτρου, εισήγαγε το είδος αυτό, το 1938 με το έργο του "Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη" ή "Πώς γράφτηκε ο Εθνικός μας Ύμνος". Ο ίδιος έγραψε και ανέβασε γύρω στα 150 ραδιοφωνικά θεατρικά σκετς - σύντομα δραματικά κείμενα, όπως τα χαρακτήριζε ο ίδιος - με θεματολογία, κυρίως, από την μεταβυζαντινή και νεοελληνική ιστορία, άλλα, με ευθυμογραφικό χαρακτήρα, κωμικά, αισθηματικά και αστυνομικά (Τα εκατομμύρια του Αρλεκίνου) που φαίνεται ότι προσέλκυαν το ενδιαφέρον των ακροατών. Από το 1938 μέχρι και το 1958 εργάζεται, σε διάφορες διοικητικές θέσεις στη Ραδιοφωνία (1938 - 1940 προϊστάμενος του θεατρικού τμήματος, 1954 - 1958 διευθυντής προγράμματος της Ε.Ι.Ρ. όπου ιδρύει και το Τρίτο Πρόγραμμα).

Υπόθεση: Ένα βράδυ, στην Αθήνα της κατοχής, ο Παύλος Φέλτης η γυναίκα του και ο ανακριτής Κάρλακας, θα βρεθούν στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας. Μετά την πρώτη έκπληξη, θα ακολουθήσει και μια δεύτερη... ένας φόνος.
Το γράμμα που βρέθηκε στις τσέπες του θύματος, θα δώσει την λύση....

Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog από την Θεσσαλονίκη ο Γιάννης Χ. και τον ευχαριστούμε θερμά

ΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ 47 ΤΟΥ louis Verneuil

(Le Fauteuil 47 - 1926) Ένα εύθυμο έργο, που καταγράφει μια πλευρά της ζωής των ηθοποιών, καθώς και τα παρασκήνια του θεάτρου.

Υπόθεση: Κάθε βράδυ ένας νεαρός άνδρας έρχεται στο θέατρο για να χειροκροτήσει μια όμορφη ηθοποιό. Πάντα κάθεται στο κάθισμα 47. Η ηθοποιός κολακεύεται και μπαίνει στον πειρασμό για μια περιπέτεια. Μετά από μια παρεξήγηση….

Το έργο ηχογραφήθηκε για την Ελληνική Ραδιοφωνία το 1967 σε μετάφραση Μάρκου Μαλλιαράκη, σκηνοθεσία Κανέλλου Αποστόλου και μουσική επιμέλεια Ειρήνης Σαλβαρλή. Στον κεντρικό ρόλο ακούγεται η αξέχαστη Μαίρη Αρώνη. 

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ:Τζόλυ Γαρμπή .... Arsinoe , Θάνος Αρώνης .... Pivert , Μαίρη Αρώνη .... Gilberte Boulanger , Γιώργος Γαβριηλίδης .... Le baron Lebray , Περικλής Κοροβέσης .... Francis , Κώστας Σαντοριναίος .... Tremois , Γιάννης Αργύρης .... Auguste Theillard , Νίκη Τριανταφυλλίδη .... Loulou , Γιώργος Μαρίνος .... Paul Severac

Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog από την Θεσσαλονίκη ο Γιάννης Χ. και τον ευχαριστούμε θερμά. Ο Ζακ Λουί Κολίν Ντε Μποκάζ (Louis Jacques Marie Collin du Bocage), γνωστός με το ψευδώνυμο Λουί Βερνέιγ (Louis Verneuil), ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και ηθοποιός. Γεννημένος στο Παρίσι το 1893, έγραψε πάνω από εξήντα θεατρικά έργα, τα περισσότερα κωμωδίες. Θεωρήθηκε ιδανικός κωμικός συγγραφέας. Η φήμη του πέρασε τα σύνορα της Γαλλίας και τα έργα του παίχτηκαν μέχρι το Broadway, όπως : «Η ζήλεια», «Κρατικές υποθέσεις» και «Η δικηγορίνα». Σενάρια του παίχτηκαν στον κινηματογράφο. Παντρεύτηκε την εγγονή της Σάρας Μπερνάρ, Λυσιάν. Το 1952 βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του. Είχε αυτοκτονήσει. Κηδεύτηκε στο νεκροταφείο Pere Lachaise.

ΤΡΙΑΝΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΕΡΩΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΝΤΟ ΜΠΕΝΕΝΤΕΤΙ

Aldo De Benedetti - 30 segundos de amor (1947)
Χρονολογία Ηχογράφησης, 29 Αυγούστου 1968
Πρώτη εκπομπή: 4 Σεπτεμβρίου 1968
Επαναληπτικές εκπομπές: 24 Απριλίου 1974

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Σπύρος Μηλιώνης,ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Νίκη Θεμελή, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Ελευθερία Ντάνου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γκέλυ Μαυροπούλου, Κική Ρέππα, Λουίζα Ποδηματά, Νίκος Παπαναστασίου, Αθηνόδωρος Προύσαλης, Μίνα Χριστοφορίδου,Εμμυ Πολυχρονίδου,Λουκιανός Ροζάν, Τασώ Καββαδία, Παντελής Ζερβός,Χρήστος Δοξαράς,Ελλη Ξανθάκη,Γιώργος Μετσόλης

Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog από την Θεσσαλονίκη ο Γιάννης Χ. και τον ευχαριστούμε θερμά.

 

ΞΥΠΟΛΗΤΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΟΥ ΝΗΛ ΣΑΙΜΟΝ

ΜΙΚΡΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΣΜΑΡΩΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ
 

Barefoot in  the Park

Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, καλησπέρα σας. Απόψε για πρώτη φορά θα παρουσιάσουμε έργο του Νηλ Σάιμον, γνωστού πολυγραφότατου και πολυβραβευμένου Αμερικανού συγγραφέα. Οι " Ξυπόλυτοι στο πάρκο" είναι μία κωμωδία, γραμμένη το 1963, που έγινε ιδιαίτερα γνωστή από την κινηματογραφική της μεταφορά.

Το έργο μας παρουσιάζει την αρχή της ζωής ενός νεόνυμφου ζευγαριού τη δεκαετία του '60 στη Νέα Υόρκη. Ο Πολ (ένας συντηρητικός δικηγόρος) και η Μάγκι (η ανάλαφρη σύζυγος) μετακομίζουν μαζί στο πρώτο τους διαμέρισμα. Καθώς η νιρβάνα του μήνα του μέλιτος δίνει τη θέση της στην σκληρή πραγματικότητα της δημιουργίας ενός νοικοκυριού, ξεκινάνε και τα δύσκολα για το ζευγάρι αλλά και τα παράδοξα μεταξύ τους. Η πεθερά γκρινιάζει επίμονα. Ο μεσόκοπος Λοθάριο του από πάνω διαμερίσματος φλερτάρει ασύστολα. Η χαρά δίνει τη θέση της στο άγχος και σε μια σειρά τρελών κωμικών καταστάσεων.

Ο κυρίαρχος της κωμωδίας του Μπρόντγουεϊ - Νηλ Σάιμον-προσάρμοσε το επιτυχημένο του έργο σε μια κλασική ταινία το 1967 με τον ομώνυμο τίτλο. Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι ο Κύριος Στρέιτ και η Τζέιν Φόντα είναι η γυναίκα του Μάγκι.

Μόλις ένα χρόνο μετά τη συγγραφή της δηλ. το 1964 η κωμωδία ανέβηκε στο θέατρο "ΔΙΟΝΥΣΙΑ" σε μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη και σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη με τους: Λαμπέτη, Καζάν, Καρρά, Καππάτο, Σταρένιο και Σμάρω Στεφανίδου ,που λίγες μέρες πριν έφυγε σε πολύ βαθιά γεράματα. Η φωτογραφία της είναι από το πρόγραμμα της παραπάνω παράστασης και προέρχεται από το αρχείο του Ιδρύματος Μιχάλη Κακογιάννη.

Την μεταφορά στα ερτζιανά -σαν ραδιοσκηνοθέτης- ανέλαβε ο Δημήτρης Νικολαΐδης, στηριγμένος στην ίδια μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη και με τους : Βάσω Μανωλίδου, Αντώνης Αντωνίου, Τώνης Γιακοβάκης, Στέφανος Ληναίος, Δήμος Σταρένιος και Σμάρω Στεφανίδου, να ερμηνεύουν τους ρόλους.

O Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Neil Simon γεννήθηκε το 1927 και μεγάλωσε στο Μπρονξ της Ν. Υόρκης. Μαζί με τον αδελφό του Ντάνι Σάιμον έγραφε από το 1948 μικρά σενάρια για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο καθώς και σκετς για το Μπρόντγουέι όπως τα : Catch a star (1955), και το "New faces of 1956. Η πρώτη μεγάλη κωμωδία του ήταν το 1961 με τον τίτλο "Come Blow Your Horn". Ύστερα έγραψε το "Barefoot in the Park" (1963) και το "The Odd Couple "Ένα παράξενο ζευγάρι" το 1965, με το οποίο καθιερώθηκε στη συνείδηση του κοινού ως ένας από τους πλέον επιτυχημένους κωμωδιογράφους στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα. Ακολούθησαν τα "Plaza Suite" (1968), "The Prisoner of Second Avenue" (1971), " The Good Doctor (ελλ. απόδ.=Βότκα Μολότωφ)" (1973), "God`s favourite" (1974), Brighton Beach Memoirs (1983), "Biloxi Blues" (1984), "Broadway Bound" (1986), "Laughter on the 23rd Floor" (1993), και "45 Seconds from Broadway" (2001). Ο Neil Simon είναι πολυγραφότατος και πολυτάλαντος αφού ο ίδιος υπήρξε και παραγωγός και σεναριογράφος, αλλά και θεατρικός συγγραφέας. Πολλά από τα έργα του έγιναν δημοφιλή, παρά το γεγονός ότι η κριτική στην αρχή δεν τα αντιμετώπισε θετικά. Οι κωμωδίες του θίγουν θέματα της μεσοαστικής κοινωνίας. Έχει τιμηθεί με πάρα πολλά βραβεία.

Δε θα κουραστούμε να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας στο ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ, την εκτίμησή μας στο πρόσωπο της κυρίας Αιμιλίας Κτενά, που για πολλά χρόνια επιμελείται τις εκπομπές για το θέατρο στο ραδιόφωνο.Ελπίζουμε -ως μεγάλο πια ραδιοθεατρόφιλο κοινό -στην αδιατάρακτη συνέχεια αυτών των εκπομπών.

Καλή σας ακρόαση!

Ο ΑΡΧΟΝΤΟΧΩΡΙΑΤΗΣ του Μολιέρου

Ο Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, γιος του Ζαν Ποκλέν και της Μαρί Κρεσσέ, γεννιέται το 1622. Σπουδάζει νομικά στην Ορλεάνη, ενώ το 1643 έχοντας ήδη συνδεθεί με την ηθοποιό Μαντλέν Μπεζάρ, συγκροτεί μαζί της τον θίασο «L’Illustre Theatre». Με το ψευδώνυμο Μολιέρος, διευθύνει τον θίασο, ο οποίος εγκαθίσταται στο Παρίσι. Ο θίασος περιοδεύει για δεκατρία χρόνια, ως το 1645. Το 1655 έχουμε την παράσταση της πρώτης σωζόμενης κωμωδίας του Μολιέρου Ο ασυλλόγιστος στη Λυών, με τον Μολιέρο στο ρόλο του Μασκαρίλλου. Το 1656 παρουσιάζεται το Ερωτικό πείσμα. Το 1658 ο θίασος μετονομάζεται σε «Θίασο του Κυρίου». Η επιτυχία της φάρσας Ο ερωτευμένος γιατρός είναι τέτοια ώστε του παραχωρείται το θέατρο του Πετί Μπουρμπόν. Επόμενη επιτυχία του θιάσου είναι Οι ψευτοσπουδαίες, το 1659. Το 1660 παρουσιάζεται ο Σγαναρέλος ή Ο κατά φαντασίαν κερατάς. Ακολουθεί με μεγάλη επιτυχία το έργο Σχολείο γυναικών, ενώ στη λογοτεχνική διαμάχη που ξεσπά γύρω από το έργο, ο Μολιέρος απαντά με την Κριτική του Σχολείου γυναικών και με τον Αυτοσχεδιασμό των Βερσαλλιών. Το 1664 δίνεται η πρεμιέρα της κωμωδίας Γάμος με το στανιό ενώ στις 12 Μαΐου παρουσιάζονται οι τρεις πρώτες πράξεις του Ταρτούφου. Ο βασιλιάς απαγορεύει αμέσως το ανέβασμα του Ταρτούφου στο Παρίσι. Το 1665 δίνεται η πρεμιέρα του Δον Ζουάν που, παρά την επιτυχία του, κατεβαίνει μετά από 20 παραστάσεις. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ δίνει στον θίασο του Μολιέρου τον τίτλο του «Θιάσου του Βασιλιά» και 6000 λίβρες χορηγία. Ακολουθούν τα έργα Γιατρός με το στανιό και Μισάνθρωπος. Το 1667 ακολουθεί η δεύτερη εκδοχή του Ταρτούφου, παρουσιάζεται στις 5 Αυγούστου και απαγορεύεται την επομένη. Το 1668 ανεβαίνουν ο Ζωρζ Νταντέν και Ο φιλάργυρος. Το 1669 ο Μολιέρος επιστρέφει στον Ταρτούφο για μια τρίτη διασκευή, το έργο παίρνει έγκριση και γνωρίζει θριαμβευτική επιτυχία. Το 1670 ανεβαίνει Ο αρχοντοχωριάτης. Σειρά έχουν Οι κατεργαριές του Σκαπίνου το 1671 καθώς και Οι σοφολογιότατες το 1672. Στις 10 Φεβρουαρίου δίνεται η πρεμιέρα του έργου Ο κατά φαντασίαν ασθενής, με τον Μολιέρο στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Αργκάν. Κατά τη διάρκεια της τέταρτης παράστασης ο Μολιέρος νιώθει μεγάλη αδιαθεσία, μεταφέρεται στο σπίτι του και εκεί αφήνει την τελευταία του πνοή. Ο Μολιέρος είναι ο μόνος εκπρόσωπος του γαλλικού κλασικισμού που επιβίωσε πανηγυρικά ως κτήμα του παγκόσμιου θεάτρου. Επηρεασμένος από τον Πλαύτο, τον Τερέντιο αλλά και την Κομμέντια ντελ Άρτε, αναπτύσσει προσωπικό ύφος, επιμένοντας στους χαρακτήρες των έργων του και όχι στην κατάσταση.

Από την παράσταση 1962-63 ΚΘΒΕ

Ο αρχοντοχωριάτης  ανέβηκε από το Εθνικό Θέατρο  τρεις φορές  μέχρι σήμερα, στις σαιζόν 1933,1952 και 1979  σε αντίστοιχες σκηνοθεσίες των  Φώτου Πολίτη,Σωκράτη Καραντινού και Γιώργου Θεοδοσιαδη.Το έργο  περιγράφει την διαδικασία μιας ένταξης, μιας μυητικής τελετουργίας.Ένας πλούσιος αστός επιζητεί να ενταχθεί σε μια άλλη τάξη. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να απαρνηθεί  τους  κοινωνικούς του κώδικες και να μυηθεί στα μυστικά και τους κώδικες μιας άλλης τάξης.Πρέπει για να εισχωρήσει να περάσει από μια σειρά διαδικασιών, να υποστεί μια ταπείνωση. Σύμφωνα με την θεατρική κριτική «στον Αρχοντοχωριάτη ο Μολιέρος  περιγράφει την επιθυμία για αλλοτρίωση και ταυτόχρονα ερμηνεύει το αλλοτριωτικό σύστημα ως  άλλοθι μιας τάξης που βρίσκεται  σε αδιέξοδο,αφού κανένας από τους φορείς της δεν πιστεύει σ’αυτό. Ωστόσο  όλοι το χρησιμοποιούν.Ο Μολιέρος στηλιτεύει εύστοχα την κοινωνία της εποχής του καθώς  αποδεικνύει ότι γελοίος δεν είναι μόνο ο κ.Ζουρνταίν που θέλει να εισχωρήσει σε μια τάξη στην οποία δεν ανήκει.Γελοίο είναι και το ίδιο το σύστημα στο οποίο θέλει να ενταχθεί. Ο συγγραφέας δε μελετά απλώς ένα χαρακτήρα, αλλά κοινωνιολογεί πάνω σε μια πάγια ανθρώπινη κατάσταση. Έτσι  Ο αρχοντοχωριάτης  είναι πολύ κοντά στις  Νεφέλες  του Αριστοφάνη  και ο Στρεψιάδης πολύ κοντύτερα στον κ.Ζουρνταιν από όσο φανταζομαστε» .

Βιβλίο εκδ. Παπαδόπουλος

Ο αρχοντοχωριάτης ηχογραφήθηκε  για το ραδιόφωνο το 1983 σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Γρηγόρη Γρηγορίου. Παιζουν  με την σειρά που ακούγονται οι: Τάσος Κωστής, Γιώργος Μπάρτης, Κώστας Τριανταφυλλόπουλος, Γιώργος  Μπαγιώκης, Νίκος Πόγκας, Καίτη Τριανταφύλλου, Αλίκη Αλεξανδράκη, Τρύφων Καρατζάς, Γιώργος Γεωγλερής, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Ματίνα Καρρά, Άννυ Πασπάτη. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του κ.Ζουρνταίν ερμηνεύει ο Ανδρέας Φιλιππίδης.
Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog ο Γιάννης Χ. τον οποίο και ευχαριστούμε  θερμά.

ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΒΛΕΠΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΛΩΝΤ ΜΠΑΛ

ΚΛΩΝΤ ΜΠΑΛ

Υπόθεση: Στο σπίτι της ΣΙΣΙΛΙΑ ΤΖΟΟΥΝΣ φτάνουν ο ΜΑΡΤΙΝ ΡΟΪ με έναν ΓΙΑΤΡΟ ο οποίος έχει έρθει για να εξετάσει τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΚΟΛΕΡ. Ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ έχει τραυματιστεί από το όπλο του ΣΥΝΤΝΕΪ ΜΠΡΟΥΚ, αφεντικού των ξυλοκόπων και ο φίλος του ο ΡΟΪ τον μετέφερε στο σπίτι της ΣΙΣΙΛΙΑ για να τον περιθάλψει. Το επόμενο πρωί οι δυο φίλοι φεύγουν από το σπίτι της ΣΙΣΙΛΙΑ για να πάνε στην δουλειά τους. Λίγο αργότερα η ΕΣΘΕΡ ΤΖΟΟΥΝΣ επιπλήττει την ΣΙΣΙΛΙΑ που φιλοξένησε τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ επειδή ήταν νέγρος. Η ΣΙΣΙΛΙΑ που είναι τυφλή δεν το αντιλήφθηκε διότι ήταν η πρώτη φορά που είχε παρέα στο σπίτι της. Την επόμενη μέρα ο ΡΟΪ με τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ επιστρέφουν στο σπίτι της ΣΙΣΙΛΙΑΣ. Ο νέγρος ΝΤΕΪΒΙΝΤ και η λευκή ΣΙΣΙΛΙΑ αγαπιούνται και θέλουν να παντρευτούν. Η κοινωνία, όμως, είναι αντίθετη με τον γάμο τους. Ο ΑΙΔΕΣΙΜΟΤΑΤΟΣ ΠΗΤ προσπαθεί να της εξηγήσει ότι η αγάπη της για τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ δεν είναι αληθινή αλλά μια τάση φυγής της από τα προβλήματα που την κυριεύουν: είναι τυφλή και έχει χάσει τον πατέρα της σε μικρή ηλικία. Λίγο αργότερα, ο νέγρος ΠΑΤΕΡ ΔΩΡΟΘΕΟΣ έρχεται για να ανακοινώσει στον ΝΤΕΪΒΙΝΤ ότι έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εις βάρος του. Ο δικηγόρος του ΤΖΩΝ ΣΜΙΘ είναι πρόεδρος της λεγεώνας για την προστασία των έγχρωμων φυλών και συνοδεύει τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ στο δικαστήριο. Στην δίκη που γίνεται τρεις μήνες μετά την σύλληψή του ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ καταδικάζεται σε δυο χρόνια με αναστολή. Η κοινωνία, όμως, παραμένει αναστατωμένη με αυξημένο το αίσθημα της εκδίκησης. Η ΣΙΣΙΛΙΑ περιμένει με αγωνία τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ να επιστρέψει από το δικαστήριο. Παράλληλα, ο ΑΙΔΕΣΙΜΟΤΑΤΟΣ ΠΗΤ αποφασίζει να ευλογήσει τον γάμο της ΣΙΣΙΛΙΑΣ με τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ. Η εφημερίδα του φωτορεπόρτερ ΠΗΤΕΡ ΜΠΕΪΤΣ προτείνει στην ΣΙΣΙΛΙΑ να εγχειριστεί για να διορθώσει την όρασή της. Εκείνη αφήνει την τελική απόφαση στον ΝΤΕΪΒΙΝΤ, ο οποίος και δίνει την συγκατάθεσή του. Τρεις εβδομάδες αργότερα ο φωτορεπόρτερ ΠΗΤΕΡ ΜΠΕΪΤΣ ενημερώνει τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ πως η εγχείρηση έχει πετύχει και ότι η ΣΙΣΙΛΙΑ δεν θέλει να τον ξαναδεί. Ως αποτέλεσμα, ο ΝΤΕΪΒΙΝΤ αυτοκτονεί. Όταν η ΣΙΣΙΛΙΑ επιστρέψει στο σπίτι και βγάλει τους επιδέσμους θα καταλάβουν ότι η εγχείρηση δεν πέτυχε και ότι ήταν μια καλοστημένη ιστορία της εφημερίδας. Η ΣΙΣΙΛΙΑ συνεχίζει να μην βλέπει αλλά πιστεύει ότι τουλάχιστον έχει τον ΝΤΕΪΒΙΝΤ.

ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ (*) ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ «ΠΟΡΕΙΑ» ΧΕΙΜΕΡΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1964-1965 ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΛΩΝΤ ΜΠΑΛ «ΑΝ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΕΒΛΕΠΕ ΜΑΖΙ» ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ:

Ο Μαθητής μου ΚλΩΝΤ ΜΠΑΛ
Πρόλογος του γνωστού συγγραφέωs PAUL GUTHΟ Κλώντ Mπαλ υπήρξε μαθητής μου σε μια από τις τελευταίες τάξεις του λυκείου Ζανσόν - ντε - Σαγίν. Μου είχε κάνει την τιμή να διαβάζει εκείνη τη χρονιά. Ήξερα, λοιπόν, πως ήταν καλός μαθητής, αλλά αγνοούσα πως, σε ηλικία μόλις δεκατριών ετών έγραφε ποιήματα κάτω από το θρανίο.
Τον έχασα μετά για χρόνια, αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω πως ο Κλώντ Mπαλ όλο αυτό το διάστημα δεν αποκοιμήθηκε. Αντίθετα μάλιστα, έγινε ο τύπος του ανθρώπου που ξαγρυπνάει, που ή αδικία πάντα συνεγείρει.
Κατέχει μια τόσο οξεία αίσθηση της αδικίας και της μισαλλοδοξίας, ώστε μόλις κάπου εκδηλωθούν, αυτός υποφέρει. Αρρωσταίνει όποτε γίνεται κακό στους αθώους. Ευθύς μεταβάλλεται σε έμπιστο των δυστυχισμένων που η κοινωνία θα έπρεπε ν’ αποκαταστήσει. 0 Κλώντ Mπαλ πάσχει γι’ όσους άδικα κατηγορούνται και άδικα διώκονται.
Αν μια μέρα τύχαινε να με κατηγορήσουν για ένα έγκλημα που δεν θα είχα διαπράξει, θα έσπευδα να προσφύγω στον Κλωντ Μπαλ και να ομολογήσω. Θα με περιμάζευε στο σπίτι του, ώσπου να με ξέπλεναν κι απ' την παραμικρή υποψία. Μια συνηγορία για μια δίκαια υπόθεση μας προσφέρει με το πρώτο θεατρικό έργο ταυ « Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί».
Ο παλιός μαθητής μου Κλωντ Μπαλ μου παρέδωσε το χειρόγραφο του έργου του, όπως μου παρέδιδε άλλοτε τα τετράδια με τις εργασίες τoυ στα γαλλικά ή στα λατινικά. Κι εγώ, με το γνωστό κόκκινο μελάνι, τον βαθμολόγησα με άριστα. Όχι από τρυφερότητα της μνήμης, επειδή είχε υπάρξει ένας καλός μαθητής, μα από δικαιοσύνη. Κι είναι πράγματι το ελάχιστο των πραγμάτων να 'ναι κανείς δίκαιος απέναντι σ' ένα έργο που έχει ακριβώς για θέμα του τη Δικαιοσύνη.
Ωστόσο, πρέπει να πω πως ο Κλωντ Μπαλ μ' έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Κέντησε το έργο του μ' ένα μεγαλειώδες κομπολόι αγωνίας και αναμονής, που απ' την πρώτη κιόλας πράξη κυριολεκτικά με «έδεσε» στην πολυθρόνα μου. Δεν μπορώ παρά ν' ανοίξω το στόμα και να ψελλίσω: «Είναι τόσο ωραίο!» Κι αν επιμένετε, να προσθέσω: «Είμαι αναστατωμένος!» Και θα μείνω έτσι, με το στόμα ανοιχτό. Γιατί η κλοπή που έχει σκαρώσει ο μαθητής μου Κλωντ Μπαλ, η αγωνία που την διατρέχει μου απαγορεύουν να πω περισσότερα. Για να μην αποκαλύψω το θέμα.


Σημείωμα τον μεταφραστή Κώστα Σταματίου
Με την Κάκια Αναλυτή και τον Κώστα Ρηγόπουλο μας συνδέει μακροχρόνια αμοιβαία συμπάθεια. Έτυχε να τους γνωρίσω απ' τα πρώτα τους βήματα στο δρόμο, τον σκληρό και κακοτράχαλο, του θεάτρου και του κινηματογράφου και πάντα μου 'κανε εντύπωση η σεμνότητα και εργατικότητά τους. Ακόμα κι οι δυο τους έχουν ένα προτέρημα, που θεωρώ σαν το άλφα και το ωμέγα κάθε θεατρικής επιτυχίας: είναι νοικοκυραίοι, σοβαροί, συνειδητοί, επαγγελματίες ηθοποιοί. Αγαπάνε τη δουλειά τους κι ότι έχουν κάνει ως τώρα είχε τη σφραγίδα της ολοκληρωμένης και υπεύθυνης θεατρικής εργασίας.

Για όλα αυτά με ιδιαίτερη χαρά δέχτηκα να συνεργαστώ μαζί μεταφράζοντας ένα έργο τόσο τρυφερό κι' ανθρώπινο, που είμαι βέβαιος πως - 'με τη βοήθεια του θεού του θεάτρου – θα καλύψει τις παραστάσεις του ως το τέλος της «σαιζόν».

Πού εδράζω αυτή μου την πεποίθηση; Στο γεγονος ότι το « Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί .. » είναι ένα έργο γραμμένο με πολλή καρδιά και προορισμένο να μιλήσει σ' όλες τις κσρδιές. Ο νεαρός συγγραφέας του πέτυχε, πράγματι, αυτό το δυσκολώτατο: να δώσει ένα έργο με «θέση>, με κοινωνικό περιεχόμενο και ανθρώπινο προβληματισμό χωρίς καμιά προσφυγή σ' εγκεφαλικά «επιχειρήματα», χωρίς το παραμικρό ίχνος προπαγάνδας υπέρ της μιας άποψης ή της άλλης. Και η δυσκολία που υπερπήδησε ειναι προφανής: χειρίστηκε ένα θέμα καυτό, όπως είναι το φυλετικό, ένα θέμα που εμπεριέχει τον πειρασμό να βγάλει κανείς «δεκάρικους» κατά της αδικίας και των αδικούντων. Ο Κλωντ Μπαλ «μαέστρος» της θεατρικής τέχνης απ' τα πρώτα του βήματα, όπως αποδείχνει στην πράξη - απέφυγε με δεξιοτεχνία τον σκόπελο. Άφησε τα πράγματα να μιλήσουν από μόνα τους, άφησε το συναίσθημα να ξεχυθεί και να πείσει αγγίζοντας την καρδιά πρώτα και με διάμεσο την καρδιά, το μυαλό, τη σκέψη.

Αλλ' εκτός από τη βασική αυτή αρετή, την συναισθηματική του ευστοχία, το έργο του Κλωντ Μπαλ έχει και πολλές άλλες, καθόλου ευκαταφρόνητες: (αυτό που οι Γάλλοι λένε «COUR & DE ΤΗΕΑTRE») , δημιουργία ατμόσφαιρας αναμονής και αγωνίας, μεθοδικό «χτίσιμο» ρόλων κ.α.. Το τελευταίο στοιχείο είναι ιδιαίτερα αξιoσημείωτo: όλοι οι ρόλοι, απ' τον πρώτο κι ως τον έσχατο, ,έχουν ανθρώπινη πυκνότητα και ψυχολογική συνέπεια τέτοια, που λες και γράφτηκαν από χέρι δοκιμασμένου θεατρικού δασκάλου κι όχι ενός νέου, σχεδόν παιδιού, όπως ο Κλώντ Μπάλ.

Να λοιπόν, για ποιο λόγο πιστεύω πως το «Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί» πρέπει ν’ αρέσει. Γιατί, με δυο λόγια, έχει όλα τα στοιχεία του καλού, ποιοτικού θεάτρου κι επιπλέον μιλάει κατευθείαν στην καρδιά...

Για το ραδιόφωνο: Χρονολογία Ηχογράφησης, 4 Απριλίου 1967

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΤΣΑΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ ΚΩΣΤΑΣ.
Παίζουν οι ηθοποιοί:ΜΟΥΣΟΥΡΗ ΡΙΤΑ,ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ ΒΑΣΟΣ,ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ,ΠΕΤΡΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ,ΡΕΥΜΑΤΑΣ ΜΑΚΗΣ,ΒΑΣΤΑΡΔΗΣ ΝΙΚΟΣ,ΑΝΑΛΥΤΗ ΚΑΚΙΑ,ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ,ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ,ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ.
(*) Σημειώνουμε ότι το πρόγραμμα αυτό όσο και πάρα πολλά άλλα ακόμη, μας παραχωρήθηκαν προσωρινά για επεξεργασία και αξιοποίηση από τη Β. Νίκα. Την ευχαριστούμε βαθύτατα και δια μέσου αυτής και τον κ. Μέλιο Νίκα με τους απίστευτους θεατρικούς του θησαυρούς.
Την ηχογράφηση προσφέρει στους φίλους του blog ο Γιάννης Χ. τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά.