ΤΑ ΕΤΕΡΩΝΥΜΑ ΕΛΚΟΝΤΑΙ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΥ

Για μία ακόμα φορά έχουμε ένα κείμενο που γράφτηκε ειδικά για το ραδιόφωνο. Ανάλογα με τηνπερίσταση γραφόταν κάποιο ραδιοφωνικό κείμενο που θα μπορούσε να καλύψει τις εκάστοτε ανάγκες. 

Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε μάλιστα ένα συνθέτη, τον Βαγγέλη Λυκιαρδόπουλου, πολύ γνωστό την εποχή εκείνη, που γράφει μία μουσική κωμωδία. Κείμενα και τραγούδια ειδικά για μία ραδιοφωνική εκπομπή. Μία κωμωδία που έχει μεγάλο ενδιαφέρον , ίσως όχι τόσο για την υπόθεσή της, όσο για τους πρωταγωνιστές της, τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Μίμη Φωτόπουλο, που τότε (1954) ήταν ήδη φτασμένοι κωμικοί, αλλά και την Ρένα Βλαχοπούλου που – αν και ήταν διεθνούς φήμης τραγουδίστρια της τζαζ – δεν είχε δοκιμαστεί στο θεατρικό σανίδι. 

Αξίζει τέλος να πούμε πως αυτή η ηχογράφηση είναι από τις λίγες εμφανίσεις της Ρένας Βλαχοπούλου στο ραδιοφωνικό θέατρο.

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο Σπύρος αποφασίζει να παντρευτεί. Επειδή είναι ανάμεσα σε δύο γυναίκες, αποφασίζει να συμβουλευτεί τους δύο παντρεμένους φίλους του, τον Αργύρη και τον Πελοπίδα, για το ποια πρέπει να διαλέξει.
Ο πράος Αργύρης (Μίμης Φωτόπουλος) και ο ζόρικος Πελοπίδας (Ντίνος Ηλιόπουλος), παντρεύτηκαν αντίστοιχα, τη νευρική, τεμπέλα και σατράπισσα Μάχη (Ρένα Βλαχοπούλου) και την ήσυχη, λιγομίλητη και γλυκομίλητη Ευτυχία (Νάντια Χωραφά).
Η θεωρία όμως "Τα ετερώνυμα έλκονται και τα ομώνυμα απωθούνται" αποδεικνύεται πως δεν ισχύει στην πράξη και έτσι τα δυο ζευγάρια παίρνουν διαζύγιο και παντρεύονται... αντίστροφα: σμίγει δηλαδή ο ζόρικος Πελοπίδας με τη σατράπισσα Μάχη και ο ήρεμος Αργύρης με τη γλυκιά Ευτυχία. Και πάλι φαίνεται όμως πως τα πράγματα δεν λειτουργούν...
Τι άραγε θα τον συμβουλεύσουν;

Για το ραδιόφωνο: ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1954 (Δεκέμβρης)
ΜΟΥΣΙΚΗ: Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος
ΣΤΟ ΠΙΑΝΟ: Βαγγέλης Λυκιαρδόπουλος, Λέανδρος
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ίων Νταϊφάς

ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ντίνος Ηλιόπουλος, Μίμης Φωτόπουλος, Ρένα Βλαχοπούλου, Χρήστος Τσαγανέας, Νίτσα Τσαγανέα, Νάντια Χωραφά, Τζένη Τσακίρη, Νταίζυ Θεοχάρη, Γιάννης Δούκας
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 50 λεπτά

 

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΤΡΟΧΙΕΣ:ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΝΙ ΣΤΗ ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ 9 (ΚΩΜΩΔΙΕΣ) Μικροί Φαρισαίοι

«Οι Μικροί Φαρισαίοι» ανέβηκαν για πρώτη φορά το 1954 στο Θέατρο Σαμαρτζή και συμπλήρωσαν 200 παραστάσεις. Πρωταγωνιστές ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Ντίνος Ηλιόπουλος, η Αννα Συνοδινού, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, η Νίτσα Τσαγανέα, η Αγγέλικα Καπελαρή, ο Γιάννης Αργύρης, η Κική Ρέππα, ένα ολόκληρο επιτελείο σπουδαίων ηθοποιών που διέθετε ο θίασος.
Η θεατρική δομή του έργου είναι τέλεια. Τα κωμικά περιστατικά διαδέχονται το ένα το άλλο, με έξυπνους διαλόγους, που δεν αφήνουν το θεατή να πλήξει ούτε στιγμή. Η ιστορία πλέκεται γύρω από τον πρωταγωνιστή, που διαχειρίζεται χρήματα της εκκλησίας διά ίδιον όφελος. Ηθικολόγος στο έπακρο, δίνει στον εαυτό του το δικαίωμα να απατά τη γυναίκα του με μια ωραία κυρία από το φιλόπτωχο ταμείο, να της κάνει πανάκριβα δώρα, ενώ ο σύζυγός της υποκρίνεται κι αυτός, κάνοντας ότι αγνοεί την πραγματικότητα.
Στο σύνολο των χαρακτήρων και των καταστάσεων, προστίθεται και ο Αριστείδης ο ατυχής, ένας αφελής νεαρός, που, με τις απανωτές γκάφες του, μπερδεύει τα πράγματα με ξεκαρδιστικό τρόπο.
Αλλά ο Δημήτρης Ψαθάς δεν ενδιαφέρεται μόνο να κάνει το θεατή να γελάσει. Θέλει να τον προβληματίσει και, σχεδόν, όπως πάντα, στα έργα του βρισκόμαστε και σήμερα ενώπιον μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού.
Για το σινεμά: ΝΑ ΠΕΘΕΡΟΣ, ΝΑ ΜΑΛΑΜΑ
Είδος: Κωμωδία Παραγωγής: 1959 – Ελληνικός Κινηματογραφικός οργανισμός
Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 1 Ιανουαρίου 1960 Εισητήρια: 11.230 στην 1η προβολή
Σενάριο: Δημήτρης Ψαθάς (Μικροί Φαρισαίοι) Διασκευή σεναρίου: Νάσος Οικονομόπουλος, Μάριος Νούσιας Σκηνοθεσία: Μάριος Νούσιας Μουσική Σύνθεση: Μίμης Πλέσσας
Πρωταγωνιστές: Ντίνος Ηλιόπουλος, Βασίλης Διαμαντόπουλος, Κάκια Αναλυτή, Άννα Κυριακού, Τζόλυ Γαρμπή, Δημήτρης Νικολαΐδης, Μίμης Φωτόπουλος, Νανά Σκιαδά, Τακης Μηλιάδης, Δήμητρα Ζέζα, Ράλλης Αγγελίδης, Γεωργία Κουμούτση, Αμαλία Λαχανά, Γιώργος Αλεξίου, Νίκος Ξύδης, Ανθή Φυσκίλη, Εμμανουηλ Κομνηνός.
http://grcinema.matia.gr/
Για το ραδιόφωνο 1965 Όλγα Τουρνάκη, Κώστας Παλιός Σωτήρης Μουστάκας, Αντώνης Αντωνίου, Μίμης Φωτόπουλος, Άννα Συνοδινού, Γιάννης Γκιωνάκης, Κική Ρέππα, Νίτσα Τσαγανέα, Χρήστος Τσαγανέας, Κώστας Καζάκος Ελένη Κριτή

ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ του Σωτήρη Πατατζή

Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο. Μετά μια σειρά από "βαριές" αναρτήσεις σκεφτήκαμε να ελαφρώσουμε λίγο το ρεπερτόριο, ανεβάζοντας μια κωμωδία με πολύ επίκαιρες εκλογικές προεκτάσεις κι αναφορές, μα και διαχρονικές αξίες. 

Ο ΔΟΝ ΚΑΜΗΛΟ είναι ένα απολαυστικό έργο με τον Μίμη Φωτόπουλο στο ρόλο του καθολικού ιερέα και άλλους γνωστούς ηθοποιούς. Κρίσιμη επισήμανση θεωρούμε ότι η φωνή του Μίμη Φωτόπουλου σπάνια έχει αποτυπωθεί σε ραδιοφωνικές εκδοχές θεατρικών έργων, σε αντίθεση με το πλήθος των συμμετοχών της γνωστής φιγούρας στην ελληνική κινηματογραφική τοιχογραφία. 

ΔΟΝ ΚΑΜΙΛΟ του Σωτήρη Πατατζή  (Giovanni Guareschi ) 
Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός 
Μουσική επιμέλεια: Ιφιγένεια Ευθυμιάτου 
Α΄Μετάδοση: 22.12.85 
Διάρκεια: 120΄ 

Παίζουν: Μίμης Φωτόπουλος, Ελένη Καλλία, Γιάννης Βούρος, Παύλος Χαϊκάλης, Κώστας Κοντογιάννης, Χρήστος Μωραϊτης, Σταμάτης Τσελέπης, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Αλέξανδρος Αντωνόπουλος, Τζένη Σαμπάνη. 

Προλογίζει ο σκηνοθέτης. 

Πλοκή: Ιταλία: Ο εν ενεργεία Δήμαρχος Φλουράτος, του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, διεκδικεί γι' άλλη μία τετραετία το Δημαρχιακό θώκο με αντίπαλο του τον - αριστερών πεποιθήσεων - υποψήφιο Δήμαρχο, Πεπόνε. Κινδυνεύοντας οι χριστιανοδημοκράτες να χάσουν τις εκλογές, μηχανεύονται και θέτουν σε εφαρμογή διάφορα πολιτικά κόλπα. Συμπαρασύρουν με το μέρος τους και τον Δον Καμίλο, εκπρόσωπο της εκκλησίας, ώστε να συμβάλλει στη νίκη τους, επισείοντας τον κίνδυνο της από βορράν εισβολής. Τα γεγονότα και οι κωμικές καταστάσεις, εναλλάσσονται τόσο ραγδαία και απρόβλεπτα, που για πρώτη φορά, Δήμαρχος εκλέγεται ο Πεπόνε. Αποτέλεσμα όλων αυτών των εχθροτήτων και αντιπαλοτήτων, είναι να γεννηθεί ένας μεγάλος έρωτας ανάμεσα στο γιο του Πεπόνε και στην ανιψιά του Δον Καμίλο. Και ότι δεν καταφέρνει να κάνει η πολιτική και κομματική αντιπαλότητα, το πετυχαίνει ο έρωτας των δύο παιδιών. 
Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958 στο θέατρο "Άλφα" από το θίασο του Μίμη Φωτόπουλου και γνώρισε μεγάλη επιτυχία όπου κι αν ξαναπαίχτηκε. Πρόκειται για σάτιρα του πολιτικού φανατισμού που παραμένει πάντα επίκαιρος στη σύγχρονη κοινωνία. 
Επιμέλεια: Λήδα Δημητρίου