ΟΙ ΑΘΛΟΙ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ (ΠΟΥΑΡΟ) ΤΗΣ ΑΓΚΑΘΑ ΚΡΙΣΤΙ Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΙΠΠΟΛΥΤΗΣ

The Girdle of Hyppolita 

Υπόθεση: Οι υποθέσεις που καλείται να αναλάβει ο Πουαρό αφορούν ένα εξαφανισμένο κορίτσι που θα έφτανε στο σχολείο του συνοδευόμενο και ένα πίνακα ζωγραφικής. Ενώ φαινομενικά οι δυο υποθέσεις είναι ασύνδετες μεταξύ τους ο Πουαρό καταλήγει σε ένα τολμηρό συμπέρασμα. Τα γεγονότα αυτά συνδέονται και πρέπει να βρει τρόπο να το αποδείξει...

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ανδρέας Μακρίδης, Χρήστος Ελευθεριάδης, Γιάννης Ρουσάκης, Νικίας Νικολαϊδης, Ξένια Αρτεμίου, Μάριος Κυπριανίδης.

ΜΠΕΚΕΤ ή Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ του Ζαν Ανούιγ

Ερρίκος Β΄ και αρχιεπίσκοπος Θωμάς Μπέκετ το 1170

Αγαπητοί φίλοι του radio-theatre, καλησπέρα σας.
    Μια αιματηρή στιγμή στην ιστορία της Αγγλίας είναι το δράμα του Ανούιγ «ΜΠΕΚΕΤ», που προτείνουμε απόψε για ακρόαση. Το έργο, γραμμένο το 1959, ζωντανεύει στη σκηνή τη ζωή του Θωμά Μπέκετ, του καγκελάριου του βασιλιά Ερρίκου Β΄, που όταν έγινε αρχιεπίσκοπος του Κάντερμπρυ, ήλθε σε σύγκρουση με τον βασιλιά, γιατί δεν παραδεχόταν την υπαγωγή των εκκλησιαστικών αρχών στις πολιτικές. Γι’ αυτό το λόγο κατέφυγε στη Γαλλία, απ’ όπου και αφόρισε τον Ερρίκο Β΄. Αργότερα όμως συμφιλιώθηκαν για να ξανασυγκρουστεί στη συνέχεια και πάλι μαζί του με τραγικό τέλος για τον ίδιο.                                                                                                                  

«Το Μαρτύριο του Αγίου Θωμά Μπέκετ»

  «Ποιος θα με απαλλάξει από τον

 αυθάδη αυτόν κληρικό;» ξεφώνισε ο Ερρίκος.

Απομεσήμερο της 29ης Δεκεμβρίου 1170. Τέσσερις ιππότες εμφανίζονται στην είσοδο του αρχιεπισκοπικού μεγάρου. Ζητούν να δουν τον αρχιεπίσκοπο Θωμά Μπέκετ. Απαιτούν από τον Μπέκετ να άρει τον αφορισμό των επισκόπων που, μετά από αίτημα του βασιλιά που θέλει να προετοιμάσει τη διαδοχή του και με τη σύμφωνη γνώμη του πάπα, ανακήρυξαν συμβασιλέα τον Ερρίκο τον Νεότερο. Ο αρχιεπίσκοπος αρνείται κατηγορηματικά. Λίγες ώρες μετά οι ιππότες επιστρέφουν. Μπαίνουν οπλισμένοι στον καθεδρικό όπου βρίσκεται ο αρχιεπίσκοπος για τον εσπερινό. Εκείνοι επαναλαμβάνουν την απαίτησή τους, αυτός αρνείται εκ νέου. Χυμούν πάνω του και τον χτυπούν με μανία με τα σπαθιά και τα τσεκούρια τους. Ο αρχιεπίσκοπος σωριάζεται νεκρός…

 Την 21η Φεβρουαρίου 1173, ο Θωμάς Μπέκετ ανακηρύσσεται άγιος. Πολλοί και διάφοροι μιλούν, για τα θαύματα που γίνονται πάνω από τον τάφο αυτού που θεωρούν πια μάρτυρα της πίστης.

   Η παγκόσμια πρώτη του «Μπέκετ ή η Τιμή του Θεού» του Ανούιγ έγινε στις 8 Οκτωβρίου 1959 στο θέατρο του Μονπαρνάς στο Παρίσι.

Σε ελληνικό έδαφος ανέβηκε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου στις 7/11/1968 με τους Στέλιο Βόκοβιτς και Νίκο Τζόγια στους ρόλους του Ερρίκου Β΄ και Μπέκετ αντίστοιχα. Την σκηνοθεσία υπέγραψε ο Αλέξης Σολωμός και η μετάφραση ήταν του Τ. Παπατσώνη. 

Τέσσερα χρόνια  πριν- το1964- προβάλλεται η γνωστότερη και πλέον επιτυχημένη κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας βασισμένη ακριβώς στο κείμενο του Ανούιγ, μολονότι  είναι αγγλική παραγωγή. Πρόκειται για τον «Μπέκετ» του Πήτερ Γκλένβιλλ, με τον Πήτερ Ο’Τουλ στον ρόλο του βασιλιά και τον Ρίτσαρντ Μπάρτον σ’ αυτόν του αρχιεπισκόπου.

   Παρουσιάζει ωστόσο μεγάλο ενδιαφέρον το γεγονός ότι πολύ νωρίς και λίγο μετά αφού στέγνωσε το μελάνι του τυπογραφείου δηλ. μόλις το 1960 από το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ, ο "ΜΠΕΚΕΤ" απλώνεται στον ερτζιανό ουρανό της μικρής Ελλάδας με την μεγάλη όμως παράδοση στο ραδιοφωνικό θέατρο. 

Σε μετάφραση της Δέσπως Διαμαντίδου και με την σκηνοθετική καθοδήγηση του Μήτσου Λυγίζου ο πολύ φρέσκος Δημήτρης Παπαμιχαήλ (σε μια από τις σπάνιες ραδιοφωνικές συμμετοχές) και ο ώριμος πια- και θεατρικά- Ανδρέας Φιλιππίδης ερμηνεύουν το πρωταγωνιστικό δίδυμο. 

Τους πλαισιώνουν οι: Νέζος, Αργύρης, Τσάπελης, Βαφιάς, Νενεδάκη, Ολύμπιος, Μετσόλης, Κοτσίρης, Ναός, Διαμαντίδου, Δάνης και Χατζημάρκος.

Διάρκεια 1ω 56λ

Σ.Σ. Για το σημείωμα της παρουσίασης του έργου χρησιμοποιήθηκαν ως πηγές πληροφοριών και φωτογραφιών οι σελίδες  http://www.nt-archive.gr καθώς και https://rogerios.wordpress.com 

Θερμές ευχαριστίες εκ μέρους όλων των φίλων του blog.



 

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΑΚΡΟΑΣΗ 

ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ του Δημήτρη Γιαννουκάκη

Αγαπητοί φίλοι καλησπέρα σας!

Με άξονα τον έρωτα που αναπτύχτηκε  ανάμεσα στον ποιητή Γ. Δροσίνη και την Μαρίνα, μια όμορφη κι ευαίσθητη κοπέλα,  ο Δημήτρης Γιαννουκάκης, αριστοτεχνικά  χειριζόμενος μυθοπλαστικά αλλά και πραγματολογικά στοιχεία για την εποχή,  μας ταξιδεύει σε μια αθηναϊκή γειτονιά στα τέλη  του 19^ου αιώνα. Έτσι από την πλατειούλα και τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια  με το καφενείο , την εκκλησία, τα παστρικά  λαϊκά σπίτια, παρελαύνουν ο νεροκράτης, ο φανοκόρος, τα κουτσαβάκια – μαχαιροβγάλτες, ο διώκτης τους αστυνόμος Μπαϊρακτάρης αλλά και επιφανείς προσωπικότητες  όπως ο μάγειρας Τσελεμεντές και ο ποιητής Γεώργιος Σουρής. Μπορεί ο αμοιβαίος έρωτας  του Δροσίνη με της  Μαρίνας να μην είχε αίσια κατάληξη, ωστόσο άφησε το ίχνος του στο πέρασμα του  χρόνου.  Το μελοποιημένο από τον Γεώργιο Κωστή – ράπτη από το Άργος-ποίημά του  τραγουδιέται ως τις μέρες μας και ποιος ξέρει για πόσο ακόμα. Αυτός ο πολυτραγου-

δισμένος έρωτας έδωσε την ιδέα στον Γιαννουκάκη και έπλεξε γύρο του το σημερινό μας έργο, μια

ιστορική ηθογραφία, που μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο το 1959 με τους Ανδρέα Μπάρκουλη και Κάκια Αναλυτή. Καλή σας ακρόαση!

Ο Γεώργιος Δροσίνης

Η εξαδέλφη του που τον ενέπνευσε

    Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
    με τα χεράκια της
   και γέμισ' από τ΄ άνθη η πλάτη, 

   η αγκαλιά και τα μαλλάκια της.

Την εποχή εκείνη, ο Δροσίνης δημοσίευε τα ποιήματά του, με το ψευδώνυμο “Αράχνη”. Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1882, στο σατυρικό περιοδικό “Ραμπαγάς”.

Το τραγούδι του πολέμου 

Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” μελοποιήθηκε από τον Γεώργιο Κωστή, ένα ράπτη απ’ το Άργος, κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης του 1885. Αποτέλεσμα της επιστράτευσης, ήταν ότι το μελοποιημένο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, διαδόθηκε σε όλο το στράτευμα. Κάθε στρατιώτης σιγοτραγουδούσε, για τα άνθη που έλουσαν τα μαλλιά και την πλάτη μίας κοπέλας, καθώς όδευε προς ένα πιθανό πόλεμο. Έγινε και καντάδα, που ακουγόταν κάτω από τα παράθυρα των ωραίων δεσποινίδων της εποχής. Σε όλη την Ελλάδα δεν υπήρχε άνθρωπος, που να μην το ψιθύρισε σε μια ρομαντική στιγμή, ή να μην το τραγούδησε σε μία παρέα.(Από το ιστολόγιο ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ /Περισσότερα )

Βιογραφικό του Δ. Γιαννουκάκη

Ο Δημήτρης Γιαννουκάκης, θεατρικός συγγραφέας, ευθυμογράφος και σατιρικός ποιητής, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1899. Σπούδασε Νομικά και από το 1930 εργάστηκε ως δημοσιογράφος, γράφοντας για τις περισσότερες εφημερίδες και τα περιοδικά που κυκλοφορούσαν τον καιρό εκείνο. Έργα του έχουν μεταφερθεί στο θέατρο -συνολικά 235 έργα, κυρίως κωμωδίες και μονόπρακτα. Πέθανε στην Αθήνα το 1974 και θα μείνει γνωστός όχι μόνο για τις κωμωδίες του, αλλά και για τα θεμέλια που έθεσε στη διαμόρφωση μιας θεατρικής τεχνικής και γλώσσας. (από την σελίδα του ΕΚΕΒΙ)

Για το ραδιόφωνο η ΑΝΘΙΣΜΕΝΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ ηχογραφήθηκε το 1973 σε ραδιοσκηνοθεσία του Ίωνος Νταϊφά με τους: Ντίνο Ηλιόπουλο, Αγνή Βλάχου, Δημήτρη Μαλαβέτα, Γιάννη Αργύρη,  Βούλα Χαριλάου, Κούλα Αγαγιώτου, Λουκιανό Ροζάν κ.ά.

Την εποχή εκείνη, ο Δροσίνης δημοσίευε τα ποιήματά του, με το ψευδώνυμο “Αράχνη”. Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1882, στο σατυρικό περιοδικό “Ραμπαγάς”. Το τραγούδι του πολέμου Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” μελοποιήθηκε από τον Γεώργιο Κωστή, ένα ράπτη απ” το Άργος, κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης του 1885. Η Βουλγαρία είχε μόλις καταλάβει την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας και στα Βαλκάνια είχαν ξεσπάσει αναταραχές. Τότε, αποφασίστηκε γενική επιστράτευση, που διήρκησε οχτώ μήνες. Οι ελληνικές δυνάμεις προχώρησαν μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία, για να είναι σε ετοιμότητα. Τότε γράφτηκε η μελωδία. Αποτέλεσμα της επιστράτευσης, ήταν ότι το μελοποιημένο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, διαδόθηκε σε όλο το στράτευμα. Κάθε στρατιώτης σιγοτραγουδούσε, για τα άνθη που έλουσαν τα μαλλιά και την πλάτη μίας κοπέλας, καθώς όδευε προς ένα πιθανό πόλεμο. Από τους στρατιώτες, έφτασε και στον υπόλοιπο κόσμο. Έγινε και καντάδα, που ακουγότα...

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/gia-pia-gineka-egrapse-o-drosinis-tin-anthismeni-amigdalia/

Την εποχή εκείνη, ο Δροσίνης δημοσίευε τα ποιήματά του, με το ψευδώνυμο “Αράχνη”. Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1882, στο σατυρικό περιοδικό “Ραμπαγάς”. Το τραγούδι του πολέμου Η “Ανθισμένη Αμυγδαλιά” μελοποιήθηκε από τον Γεώργιο Κωστή, ένα ράπτη απ” το Άργος, κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης του 1885. Η Βουλγαρία είχε μόλις καταλάβει την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας και στα Βαλκάνια είχαν ξεσπάσει αναταραχές. Τότε, αποφασίστηκε γενική επιστράτευση, που διήρκησε οχτώ μήνες. Οι ελληνικές δυνάμεις προχώρησαν μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα στην Ήπειρο και τη Θεσσαλία, για να είναι σε ετοιμότητα. Τότε γράφτηκε η μελωδία. Αποτέλεσμα της επιστράτευσης, ήταν ότι το μελοποιημένο ποίημα του Γεώργιου Δροσίνη, διαδόθηκε σε όλο το στράτευμα. Κάθε στρατιώτης σιγοτραγουδούσε, για τα άνθη που έλουσαν τα μαλλιά και την πλάτη μίας κοπέλας, καθώς όδευε προς ένα πιθανό πόλεμο. Από τους στρατιώτες, έφτασε και στον υπόλοιπο κόσμο. Έγινε και καντάδα, που ακουγότα...

Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/gia-pia-gineka-egrapse-o-drosinis-tin-anthismeni-amigdalia/