Το σημερινό μας έργο, είναι ένα από τα γνωστότερα του Μολιερου,ανήκει στην ώριμη εποχή του, και ειναι ιδιαίτερα αγαπητό στο θεατρικό κοινό όχι μόνο της Γαλλίας, αλλά και της Ελλάδας.
Υπόθεση: Ο πρωταγωνιστης του εργου υποκρινόμενος τον θρήσκο, με πονηριά και καπατσοσύνη, έχει υπό τον απόλυτο έλεγχό του τον Οργκόν, τον πατέρα και κεφαλή μιας ευυπόληπτης και πλούσιας οικογένειας. Ο Οργκόν είναι ανεπηρέαστος απ’ όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Έχει κλείσει τ’ αυτιά του και ακολουθεί τυφλά τον Ταρτούφο.Ο Μολιερος,παιρνοντας ως πυρηνα του εργου του τον υποκριτη δεν εβλεπε σε αυτον απλα και μονο ενα τυπικο προσωπειο,αλλα το προιον μιας κοινωνικης δομης.Ο Ταρτουφος αντλει κυρος απο ενα δογμα και εν ονοματι του λεηλατει τις συνειδησεις που διψουν για πιστη,για ενα αποκουμπι.Προσφερει στο αδειο κεφαλι του Οργκον ενα μεγαλοπρεπες ιδεολογικο καπελο.Ο Ταρτουφος ειναι το κεντρικο προσωπο του εργου,αλλα ο ταρτουφισμος δεν ευδοκιμει χωρις τους Οργκον.Ο συγγραφεας υποστηριζει οτι συχνα οι ιδεολογιες κρυβουν μεσα μεσα τους τον παρασιτισμο,την απατη και την εκμεταλλευση.Ωστοσο καμμια απατη δεν μπορει να θριαμβευσει χωρις τους αυτοκλητους οπαδους,που δικαιωνουν την υπαρξη τους μονο μεσα στο κοπαδι.
Το έργο γράφτηκε και π
αίχτηκε στην πρώτη τρίπρακτη εκδοχή του στις Βερσαλλίες το 1664. Στη δεύτερη, το 1667, το έργο μετονομάζεται σε Απατεώνας. Επιστρέφει στον αρχικό του τίτλο και στην τελική πεντάπρακτη μορφή του το 1669. Η πρώτη παράσταση προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις απ' τους ψευτόθρησκους, ωστε ο ποιητής πιέστηκε να δηλώσει πως δεν ασεβεί, αντιθέτως καταγγέλλει τους εκμεταλλευτές της θρησκείας. Η πρώτη μετάφραση που εντοπιζεται στα ελληνικά είναι του 1815 από τον Κωνσταντίνο Κοκκινάκη σε βιβλίο που έχει τυπωθεί στην Βιέννη. Στην ελληνική σκηνή, η πρώτη τεκμηριωμενη παράσταση είναι του 1944 από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Σωκράτη Καραντινου με τους: Γιώργο Γληνό, Μιράντα Μυράτ, Μαρία Αλκαίου κτλ. Το 1967 ο Σωκράτης Καραντινος ανεβάζει πάλι το έργο στο Εθνικό με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τους: Παντελή Ζερβό, Αλέκα Κατσέλη, Ελένη Χαλκούση, Όλγα Τουρνάκη κτλ. Αυτή η παράσταση, με ελάχιστες αλλαγές στον θίασο ηχογραφήθηκε για το ραδιοφωνικό θέατρο (είναι η σημερινή μας ηχογράφηση). Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανεβάζει το έργο το 1968 σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη. Το 1985 ανεβαίνει και πάλι το έργο από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού με τους: Ανδρέα Φιλιππίδη, Άννα Παϊταζή κτλ. Βεβαίως, έχει ανέβει πάρα πολλές φορές ακόμα από διάφορους θιάσους.
Καλη ακροαση
αίχτηκε στην πρώτη τρίπρακτη εκδοχή του στις Βερσαλλίες το 1664. Στη δεύτερη, το 1667, το έργο μετονομάζεται σε Απατεώνας. Επιστρέφει στον αρχικό του τίτλο και στην τελική πεντάπρακτη μορφή του το 1669. Η πρώτη παράσταση προκάλεσε τέτοιες αντιδράσεις απ' τους ψευτόθρησκους, ωστε ο ποιητής πιέστηκε να δηλώσει πως δεν ασεβεί, αντιθέτως καταγγέλλει τους εκμεταλλευτές της θρησκείας. Η πρώτη μετάφραση που εντοπιζεται στα ελληνικά είναι του 1815 από τον Κωνσταντίνο Κοκκινάκη σε βιβλίο που έχει τυπωθεί στην Βιέννη. Στην ελληνική σκηνή, η πρώτη τεκμηριωμενη παράσταση είναι του 1944 από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Σωκράτη Καραντινου με τους: Γιώργο Γληνό, Μιράντα Μυράτ, Μαρία Αλκαίου κτλ. Το 1967 ο Σωκράτης Καραντινος ανεβάζει πάλι το έργο στο Εθνικό με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τους: Παντελή Ζερβό, Αλέκα Κατσέλη, Ελένη Χαλκούση, Όλγα Τουρνάκη κτλ. Αυτή η παράσταση, με ελάχιστες αλλαγές στον θίασο ηχογραφήθηκε για το ραδιοφωνικό θέατρο (είναι η σημερινή μας ηχογράφηση). Το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ανεβάζει το έργο το 1968 σε σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη. Το 1985 ανεβαίνει και πάλι το έργο από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Αλέξη Σολομού με τους: Ανδρέα Φιλιππίδη, Άννα Παϊταζή κτλ. Βεβαίως, έχει ανέβει πάρα πολλές φορές ακόμα από διάφορους θιάσους.
ΠΑΙΖΟΥΝ: Αλέκα Κατσέλη, Παντελής Ζερβός, Ελένη Χαλκούση, Πόπη Παπαδάκη, Θάνος Λειβαδίτης, Ράνια Οικονομίδου, Ευάγγελος Πρωτοπαπάς, Μιχάλης Καλογιάννης, Νίκος Δενδρινός, Γιώργος Βουτσίνος, Άρης Βλαχόπουλος
