ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΟΥ ΟΣΤΡΟΦΣΚΙ

                  Dianne Wiest και John Douglas Thompson σε μια σκηνή από το Δάσος 
                      (Φωτογραφία: Joan Marcus)

 

Η Raisa, πλούσια και μεσήλικη χήρα  είναι η ιδιοκτήτρια μιας περιουσίας που περιβάλλεται από ένα δάσος. Σε αντίθεση με την κυρία Arkadina στο Βυσσινόκηπο του Τσέχοφ,  δεν είναι αντίθετη με την πώληση  κομματιών του δάσους της στον Vosmibratov, ένα χυδαίο τοπικό έμπορο ξυλείας, προκειμένου να εξυπηρετήσει τις υποθέσεις της αγάπης της. Υποκριτικά καλλιεργεί τη φήμη μιας γενναιόδωρης φιλάνθρωπης γυναίκας, έχοντας υπό την προστασία της την Aksyusha, ένα φτωχό κορίτσι είκοσι ετών.
Ο πραγματικός λόγος όμως αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι χρησιμοποιεί την Aksyusha προκειμένου να προσελκύσει Bulanov, ένα νεαρό άνδρα, για τον οποίο η Raisa έχει αναπτύξει ένα πάθος. Εν τω μεταξύ η Aksyusha αγαπιέται με τον γιο Vosmibratov, τονΠιότρ, αλλά δεν μπορεί να τον παντρευτεί χωρίς την προίκα των 3.000 ρουβλιών που απαιτεί ο άπληστος πατέρας του. Η Raisa ζει με το φόβο ότι ο ανηψιός της Gennady, στον οποίο οφείλει χρήματα εδώ και 15 χρόνια θα την επισκεφτεί και θα  διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Θέλοντας να χειραγωγήσει τους γύρω της, η Raisa έχει αναθέσει στην οικονόμο της Ulita να κατασκοπεύει τους πάντες.
Η κατάσταση περιπλέκεται όταν  έρχεται ο ανιψιός Gennady, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ο τραγικός ηθοποιός Neschastlivtsev, του οποίου το όνομα μεταφράζεται ως «Δυστυχία» ή «άτυχος». Μαζί του ταξιδεύει ο Arkady, ένας κωμικός, του οποίου το όνομα μεταφράζεται σε "Ευτυχία" ή "Lucky". Αυτόν ο Gennady τον παρουσιάζει ως υπηρέτη του και τον εαυτό του ως συνταξιούχο αξιωματικό του στρατού, καθώς αυτή είναι και η μόνη φορεσιά που έχει μαζί του.
Τελικά, το έργο οδηγείται σε ένα καλό τέλος για όλους τους ενδιαφερομένους.

Λαμβάνουν μέρος οι ηθοποιοί: Ολύμπιος, Ζαβιτσιάνου,Μαυρομάτης, Λαμπρινού, Ξενίδης, Μητσάκης, Καλογήρου,Καστανάς, Ευαγγέλου, Αργύρης, Γκιωνάκης, Μαλικένζου 

Ραδιοσκηνοθεσία: Λάμπρος Κωστόπουλος

Αλεξάντρ Νικολάγιεβιτς Οστρόφσκι (12.4.1823-14.6.1886). Ο Αλεξάντρ Νικολάγιεβιτς Οστρόφσκι είναι ο μεγάλος ρώσος δραματουργός των κεντρικών δεκαετιών του 19ου αιώνα, την περίοδο του ρεαλιστικού ρεύματος στη ρωσική λογοτεχνία, την εποχή που ο Τουργκένιεφ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Τολστόι δημιούργησαν έργα σταθμούς στην παγκόσμια φιλολογία.

Ο Οστρόφσκι γεννήθηκε το 1823 στη Μόσχα, ο πατέρας του ήταν δικηγόρος που συνεργαζόταν με μοσχοβίτες εμπόρους. Μετά την αποφοίτησή του από το γυμνάσιο σπούδασε τρία χρόνια νομική στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και στη συνέχεια εργάστηκε ως το 1851 στο δικαστήριο της Μόσχας. Από την οικογενειακή του ζωή και από τη δουλειά του είχε έρθει σε επαφή με ανθρώπους σαν τον Μπαλσόφ και τον Ρισπολσένσκι, τους χαρακτήρες από τον "Στενό οικογενειακό κύκλο".

Από τα δεκαεπτά του είχε ήδη πάθος με το θέατρο. Η καριέρα του ως δραματουργού άρχισε το 1847. Το 1850 είχε ήδη ολοκληρώσει το εν λόγω έργο, που τον καθιέρωσε ως δραματικό συγγραφέα. Δυστυχώς η σκληρή αλλά αληθινή εικόνα της ηθικής των εμπορικών κύκλων προκάλεσε έντονη κριτική εναντίον του. Το έργο απαγορεύτηκε και επανακυκλοφόρησε το 1859 με αλλαγμένη μορφή, στην οποία ο απατεώνας Λάζαρ Ελιζάριτς συλλαμβάνεται την τελευταία στιγμή και εξορίζεται στη Σιβηρία. Αυτό το έργο ήταν και η αιτία της απόλυσής του από το δικαστήριο το 1851.

Παρ' όλο που τα έργα του γνώρισαν σταθερή επιτυχία, ο Οστρόφσκι είχε ελάχιστο οικονομικό όφελος. Η κούραση και η απογοήτευση υπονόμευσαν την υγεία του και αναμφίβολα ευθύνονται για τον σκυθρωπό τόνο μιας σειράς έργων που ακολούθησαν μετά το 1860. Μόνο προς το τέλος της ζωής του απέκτησε ο Οστρόφσκι την υλική ευμάρεια που του άξιζε. Δεν υπήρχε πλέον θέατρο στη Μόσχα όπου δεν παίζονταν τα έργα του. Από το 1874 ώς τον θάνατό του ήταν πρόεδρος της 'Ενωσης Ρώσων Θεατρικών Συγγραφέων. Το 1885 διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής των κυβερνητικών θεάτρων της Μόσχας. Οι εξοντωτικές υποχρεώσεις της θέσης του επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του και τον επόμενο χρόνο πέθανε. ( πηγή: BIBLIONET)

Το ηχητικό αρχείο προέρχεται από τη συλλογή του Γιάννη Χ. Τον ευχαριστούμε θερμά!