ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ ΡΟΥΘ ΤΟΥ ΝΟΡΜΑΝ ΚΡΑΣΝΑ

Μια ευχάριστη, ελαφριά κωμωδία σας προσφέρουμε σήμερα αγαπητοί ακροατές.
Τη "Χρυσή μου Ρουθ" του Νόρμαν Κράσνα.

Η ηχογράφηση έγινε το 1972 και η μετάφραση και ραδιοφωνική προσαρμογή είναι της Ντόρας Βολονάκη .

Παίζουν οι: Ντίνα Γιαννακού, Μαρία Φωκά, Έρση Μαλικένζου, Γιώργος Νέζος, Μαρία Μοσχολιού, Αλέξης Γεωργίου, Κώστας Φυσσούν,
Λία Πανταζή, Γιάννης Ροζάκης. Ραδιοσκηνοθεσία Ανδρέα Φιλιππίδη. Το έργο θα έπρεπε να λέγεται "Αγαπητή μου Ρουθ" ή "Αγαπημένη μου Ρουθ", έτσι όπως ξεκινούσε τα γράμματά του στη Ρουθ ο υποσμηναγός Γουίλιαμ Στιούαρτ. 60 γράμματα έλαβε από τη Ρουθ ο Γουίλιαμ. Δεν ήταν όμως η Ρουθ αλλά η έφηβη αδερφή της Μύριαμ που έγραφε τα γράμματα και χρησιμοποιούσε το όνομα και τη φωτογραφία της μεγαλύτερης αδερφής της. Όταν ο υποσμηναγός επιστρέφει πληροφορείται ότι η Ρουθ είναι αρραβωνιασμένη με έναν τραπεζικό. Μέσα από κωμικές καταστάσεις και ανατροπές η Ρουθ συνειδητοποιεί ότι ο αρραβώνας της ήταν σφάλμα και αποφασίζει εντέλει να παντρευτεί τον Γουίλιαμ.

Ο Κράσνα βάσισε το έργο στους χαρακτήρες της οικογένειας του καλού του φίλου Γκράουτσο Μαρξ του οποίου η πρώτη γυναίκα ονομαζόταν Ρουθ. Το έργο γυρίστηκε σε ταινία το 1947 (απ' όπου και η φωτογραφία της αφίσας) και παίχτηκε στο θέατρο από το θίασο Κατερίνας το 1948. Στο έργο έπαιζε και η Έλλη Λαμπέτη.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ του Ρόμπερτ Μπόλτ

Φαυλότητα, ξεπεσμός, κουρελιασμένες ιδέες, ο "ουρανός" κάτω κι η "γη" απάνω, σκότος παντού, φόβος της εξουσίας και για την εξουσία, το τετράγωνο της λογιστικής (ούτε καν της λογικής) προσπαθεί να καταβροχθίσει τον Κόσμο, να εκποιήσει το Μυστήριο.

Θαρρείτε πως όλα αυτά αφορούν μόνο στο σήμερα;

Πόσο τρομακτικά δύσκολο, αλλά μεγαλειώδες, είναι για ένα μοναχό δέντρο να σταθεί ορθό στην λαίλαπα;

Πόσο τραγικά επίκαιρο για έναν Άνθρωπο έιναι να γράφεται αυτό το Α του με κεφαλαίο;

(Φανταστείτε το κείμενο με ιστορική ορθογραφία!)

Ε.Κ - ΑΝΤΙΓΟΝΗ

Λίγα λόγια για την υπόθεση: Ο σερ Τόμας Μορ αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον βασιλιά Ερρίκο Η' ως αρχηγό της Εκκλησίας της Αγγλίας και πάλεψε μέχρι τέλους για τα πιστεύω του!

Ο Ρόμπερτ Μπολτ (1924 - 1995) ήταν Άγγλος δραματουργός και βασικός σεναριογράφος του Ντέηβιντ Λην. Η μεγάλη θεατρική του επιτυχία στάθηκε, το 1960, Ο άνθρωπος για όλες τις εποχές (ιστορικό έργο με ήρωες τον σοφό Τόμας Μορ κι έναν εκπρόσωπο της λαϊκής γνώμης), συντηρητικά πρωτοποριακό και γραμμένο με σκηνική δεξιοτεχνία.
Ακόμα: Η τίγρης και τ’ άλογο (το έμβλημα της Βρετανίας), Η ανθισμένη κερασιά, καθώς και δραματικές περιπλανήσεις στον κόσμο της Ελισάβετ και της Μαρίας Στούαρτ, του Τρότσκι και του Λένιν.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ βραβεύτηκε στην κινηματογραγική του μεταφορά από τον Τσίνεμαν με 6 Όσκαρ. Άλλα πολύ γνωστά κινηματογραφικά έργα βασισμένα σε σενάρια του Βολτ είναι Ο Λόρενς της Αραβίας , Ο Δόκτωρ Ζιβάγκο, Η κόρη του Ράιαν.

Το έργο μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο για πρώτη φορά το 1982 και έπαιξαν οι ηθοποιοί:Κώστας Σιμενός, Νικήτας Τσακίρογλου, Τάσος Πεζιρκιανίδης, Τάκης Χρυσικάκος, Αλέξης Σταυράκης, Μελίνα Παπανέστορα, Νικηφόρος Νανέρης, Μίμης Χρυσομάλλης, Ντίνος Λύρας, Άννα Μπράτσου, Δάνης Κατρανίδης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΚΩΣΤΗΣ ΤΣΩΝΟΣ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΜΙΤΣΗ ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΓΛΟΥ,

Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΡΑΜΠΙΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ

Αγαπητοί φίλοι του Θεάτρου στο Ραδιόφωνο, επιτρέψτε μας το έργο αυτό να το αφιερώσουμε στον επισκέπτη του μπλογκ από την Ινδία .

Πρόκειται για τη σκηνική μεταφορά ενός "παραμυθιού", στο οποίο επικρατεί ο λυρισμός και η αφαιρετηκότητα, στοιχεία έκδηλα και στον ποιητικό λόγο του νομπελίστα Ινδού δημιουργού. Από την άποψη αυτή η ρεαλιστική δράση στο έργο υποχωρεί μπροστά στο μεταφυσικό, που χαρακτηρίζει τις τοπικές λαϊκο - θρησκευτικές παραδόσεις.

Κεντρικός πυρήνας της θεματολογίας του έργου είναι η "ύβρις" - σύμφωνα με την αρχαιοελληνική θεατρική έννοια του όρου- που διαπράττει ο άνθρωπος, όταν πιστέψει, με περισσή αλαζονία, ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα μπορούν να επιβληθούν στα στοιχεία της φύσης, καταργώντας τους κανόνες και τη λογική που διέπουν τη λειτουργία της.

Υπόθεση: 

Τόπος δράσης είναι το βασίλειο του Ταραγκούτ, του οποίου ο βασιλιάς αναθέτει στον αρχιμηχανικό του ένα πρωτόγνωρο έργο: Να κατασκευάσει μια γιγάντια ΜΗΧΑΝΗ, που θα λειτουργεί σαν φράγμα του ποταμού Μουκταντάρ. Στην προσάθειά του αυτή αδιαφορεί παντελώς για τις απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό και για τις αρνητικές συνέπειες στη ζωή των κατοίκων του χωριού Τσιπταράι. Όλα αυτά θα προκαλέσουν την αντίδραση του τοπικού κυβερνήτη πρίγκιπα Αμπιτζίντ, που θα αποδυθεί σε έναν πείσμωνα αγώνα για την καταστροφή της ΜΗΧΑΝΗΣ, πιστεύοντας ότι εκφράζει τόσο τους πόθους των φτωχών υπηκόων του όσο και τη θέληση του προστάτη θεού της περιοχής, Μπαϊράβα.

Ο Ινδός ποιητής Rabindranath Tagore γεννήθηκε στην Καλκούτα (1861-1941). Αρχικά σπούδασε στην Ινδία. Το 1877 πήγε στην Αγγλία, για να σπουδάσει νομική, αλλά πριν τελειώσει γύρισε στη Βεγγάλη, όπου επιδόθηκε στη λογοτεχνία. Τα λυρικά του έργα τον έκαναν γνωστό όχι μόνο στην Ινδία, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Το 1901 ίδρυσε στο Βαλμπούρ, 150 χλμ. έξω από την Καλκούτα, σχολή ελεύθερης διδασκαλίας, την οποία το 1922 μετέβαλε σε διεθνές πανεπιστήμιο. Το 1913 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ της λογοτεχνίας. Το 1924 επισκέφτηκε διάφορες χώρες, ανάμεσα στις οποίες και την Έλλάδα. Λυρικά του έργα που τον ανέδειξαν είναι τα "Ποιητικά αφιερώματα" και η "Συλλογή καρπών": Άλλα έργα του: "Το μισόγεμο φεγγάρι", "Ο κηπουρός", "Τα παραμύθια της αδερφής Νιβεντίτι", "Ινδικά παραμύθια", "Το δώρο του εραστή", "Αναμνήσεις", "Σακούνταλα" κ.ά. Έγραψε και θεατρικά έργα: "Ο ασκητής", "Το ταχυδρομείο", "Η θυσία". Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Χαρακτηριστικά στοιχεία στην ποίησή του είναι η μυστικοπάθεια και η ευαισθησία. Το έργο δημοσιεύθηκε αρχικά το 1922, με τον τίτλο «Ο καταρράκτης».

Χρονολογία Ηχογράφησης 20 Μαίου 1972 για το ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΤΑΡΤΗΣ
Πρώτη εκπομπή: 31 Μαίου 1972
Επαναληπτικές εκπομπές: 25 Σεπτεμβρίου 1974, 10 Ιανουαρίου 1993
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μασσαλάς Γρηγόρης Κωνσταντή,
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρένα Κοβατζή Σκαλτσά,
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Στέλιος Χριστοφίδης
Παίζουν: Τέλης Ζώτος, Νίκος Βασταρδής, Δημήτρης Βεάνος, Τώνης Γιακωβάκης, Θάνος Γραμμένος, Χάρης Νάζος, Ντόρα Σιμοπούλου, Μιχάλης Μαραγκάκης, Νίκος Λυκομήτρος, Γιώργος Κάφκας, Ιωάννα Κορομπίλη, Θεανώ Ιωαννίδου, Θόδωρος Ζιζίκος, Νίκος Δενδρινός, Βούλα Χαριλάου, Πέτρος Φώσκολος, Χρήστος Φράγκος, Φάνης Χηνάς, Αχιλλέας Τσουράκης, Στράτος Παχής, Αγγελος Γιαννούλης, Γιώργος Νέζος, Δημήτρης Βεάκης, Στράτος Αλεξίου, Γιώργος Μετσόλης, Πάνος Παπαϊωάννου, Βασίλης Μητσάκης. 

ΜΑΛΛΙΑ ΚΟΥΒΑΡΙΑ ΤΟΥ Ν.Ι.ΛΑΣΚΑΡΗ

Το έργο που θα ακούσετε σήμερα, είναι ένα θαυμάσιο δείγμα φαρσοκωμωδίας, που γράφτηκε από τον Ν. Ι. Λάσκαρη πριν 100 χρόνια, στα τέλη δηλαδή του περασμένου αιώνα. Ο Λάσκαρης [1868-1945] θεατρικός συγγραφέας και ιστορικός του θεάτρου, έγραψε δεκάδες κωμωδίες, επιθεωρήσεις, οπερέτες και μονόπρακτα, μόνος ή με τη συνεργασία των Π.Δημητρακόπουλου, Δ. Γιαννουκάκη, Β. Ηλιάδη, Ι. Καμπούρογλου, Μ. Λιδωρίκη, Ηλ. Καπετανάκη, Γ. Πωπ, κ.ά. Η πρώτη κωμωδία του, «Ο Μίδας και ο κουρεύς του», ανέβηκε στο θέατρο το 1887.και τα «Μαλλιά Κουβάρια» γράφτηκαν το 1897. Άλλα του έργα είναι: «Υπό εχεμύθειαν», «Το κοκαλάκι της νυχτερίδας» και οι οπερέτες «Στα παραπήγματα», «Πικ νικ» με μουσική Θ. Σακελλαρίδη, «Η πριγκίπισσα της Σασσώνος», με μουσική Σ. Σαμαρά και «Η Άσπρη Τρίχα» με μουσική Δ. Λαυράγκα.

Από την πρώτη του έργου στη Σύρο (1897) ή στην Αθήνα (1898)

Ως συγγραφέας, ο Λάσκαρης είχε γερή τεχνική και πηγαίο χιούμορ, αλλά δεν κατόρθωσε να γράψει έργα με χαρακτήρες και βαθιά κοινωνική παρατήρηση. Η παραγωγή του είναι πολύ επικαιρική και ανεκδοτολογική.
Ως ιστορικός του θεάτρου, ο Λάσκαρης δημοσίευσε τα έργα «Ιστορία του ρωμαϊκού θεάτρου», «Θεατρικόν γαλλοελληνικόν λεξικόν» και «Ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου». Το τελευταίο αυτό είναι και το έργο της ζωής του και εκείνο για το οποίο το όνομά του θα μείνει στη νεοελληνική ιστορία. Έργο αγάπης και σοβαρότητας, πρόσφερε ουσιαστικά τη βάση για να δημιουργηθεί μια επιστημονική αντιμετώπιση του καίριου προβλήματος των πηγών και των αφετηριών του ελληνικού θεάτρου.
Διετέλεσε επίσης για ένα φεγγάρι διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου (1944).

Από το http://www.aliceintheaterland.info/index.html

Εδώ θα βρείτε μερικά εξαιρετικά δείγματα από την πένα του Λάσκαρη.

Τα Μαλλιά κουβάρια έχουν δομή πανομοιότυπη με πολλά έργα που γράφτηκαν τις δεκαετίες ’50-’60, τη χρυσή εποχή της φάρσας στην Ελλάδα. Η φαρσοκωμωδία έχει μία συνταγή, τα πρόσωπά της εμπλέκονται σε παρεξηγήσεις, που προς στιγμήν οδηγούν τη ζωή τους τη σκηνική σε αναστάτωση, η οποία οφείλεται αποκλειστικά σε πλάνη. Το έργο μοιάζει σαν κάθε περίπτωση καθαρής φάρσας, ένα εύθυμο κατασκεύασμα χωρίς περίσσιες θεωρητικές κόχες ή υπαινιγμούς. Πρόκειται για μια στιγμή, ένα ανέκδοτο, ένα ευφυολόγημα, που ανεβαίνει για να εκφράσει τη χαρά του σανιδιού, την προσήλωση του συγγραφέα στην ευθυμία, τη διασκέδαση και την επίπλαστη παρηγορία των θεατών του
Στα Μαλλιά Κουβάρια, τα πρόσωπα σιγά-σιγά χάνουν την επαφή τους με την αλήθεια και όσο η παρεξήγηση μεγαλώνει, τόσο αυτά χάνουν την επαφή τους. Τότε ο καθένας φτιάχνει τη δική του υποκειμενική αλήθεια. Οι ψεύτικες αλήθειες οδηγούν τις σχέσεις σε κρίση. Εδώ, φυσικά, η συνταγή θέλει και λίγο μυστήριο. Όλα αυτά, με μια πρώτη ματιά, φαίνονται σοβαρά και δεν θυμίζουν κωμωδία. Σοβαρά όμως είναι μόνο για τα πρόσωπα του έργου - και πολύ σοβαρά μάλιστα. Το αστείο, φυσικά, βγαίνει από τη γνώση του θεατή, του μπλεξίματος των προσώπων και διασκεδάζει με το χάος που δημιουργείται. Το κωμικό βγαίνει από τον τρόπο που τα πρόσωπα βιώνουν την ψευδή, υποκειμενική τους αλήθεια.

Από το πρόγραμμα του Θεάτρου Καισαριανής για την παράσταση του έργου, το 1998.

Το έργο ανέβηκε στην Τρίτη Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου την περίοδο 89-90. Από εκείνη την παράσταση είναι και η φωτογραφία που δημοσιεύουμε στην οποία φαίνονται οι: Άννα Παϊταζή (Ευγενία Χαρλούπη), Γιώργος Παρτσαλάκης (Κώστας Κουντουπής) και Χριστίνα Βαρζοπούλου (Ευφροσύνη Κουντουπή).

Στην (υπέροχη) ραδιοφωνική του απόδοση, που σκηνοθέτησε ο Ίων Νταϊφάς, παίζουν οι: Κώστας Ρηγόπουλος, Γιώργος Μιχαλακόπουλος, Άννα Κυριακού, Ευάγγελος Πρωτοπαππάς, Λουίζα Ποδηματά, Ντίνος Δουλγεράκης, Δάνης, Άννα Λώρη.

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΛΕΝΑΟΥ της Karen Bramson

Μπορεί η διασημότητα και αναγνωρισιμότητα που απολαμβάνει να καλύψουν το κόμπλεξ και το σαδισμό που πηγάζει από την ασχήμια του;
Το πνευματικό του μέγεθος και η εκφυλιστική ασθένεια των ματιών του είναι δυνατόν να εγείρουν την αγάπη και τον οίκτο στην καρδιά της Ελίζας για τον καθηγητή; Ποια είναι στην πραγματικότητα η Ελίζα, το 22χρονο κορίτσι που βρήκε καταφύγιο ένα βράδυ στο σπίτι του καθηγητή Κλενάου; Είναι ένα κατατρεγμένο και γλυκό πλάσμα ή μια μυθομανής όπως ισχυρίζεται ο θετός της πατέρας; Θα καταφέρει ο καθηγητής να κερδίσει το στοίχημα για την καρδιά της Ελίζας, από τον νεότερο και όμορφο φίλο του; Θα καταφέρει η Ελίζα να απελευθερωθεί από την εγωιστική και απάνθρωπη δύναμη, που ασκεί πάνω της ο καθηγητής; Ποιον θα κτυπήσει η σφαίρα, που βγαίνει από το περίστροφο του καθηγητή; Πολύ καλό έργο με υψηλού επιπέδου διαλόγους και δυνατές ερμηνείες. Συγγραφέας είναι η Δανέζα Karen Bramson,.
Στο θέατρο παίχτηκε (ως ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΛΕΝΩΒ) από το Θίασο της Εταιρεία Ελλήνων Καλλιτεχνών το 1929, από το Μουσικοδραματικό θίασο "Σπουδή" το 1930 και από το θίασο Αιμίλιου Βεάκη στο Εθνικό το 1931 (http://www.thea.auth.gr/gbase/)

Υπόθεση: Ο πατέρας που έχει πανδοχείο για να αντιμετωπίσει οικονομικά του προβλήματα θέλει να αναγκάσει τη κόρη του να «δέχεται» πελάτες. Εκείνη ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει αλλά την τελευταία στιγμή αποτρέπεται από τον περαστικό καθηγητή ΚΛΕΝΩΒ –άσχημο άνδρα και κακό ακαδημαϊκό τον οποίον στη συνέχεια ακολουθεί . Ο καθηγητής την συμπαθεί ιδιαίτερα και όταν αυτή ερωτεύεται ένα φίλο του εκείνος εξαγριώνεται εναντίον της. Η υπηρέτρια θα προσπαθήσει να κατευνάσει το θυμό του αλλά θα είναι και η μοναδική μάρτυς στο επικείμενο έγκλημα ….

Η ηχογράφηση του Καθηγητή Κλενάου έγινε το 1967 για το ΘΕΑΤΡΟ της ΤΕΤΑΡΤΗΣ και τους ρόλους ερμήνευσαν οι: Νίκος Τζόγιας, η Βέρα Ζαβιτσιάνου, ο Νάσος Κεδράκας, η Αθηνά Μιχαηλίδου, Χρήστος Πάρλας και ο Σταύρος Ρωμανός.
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Γρηγορίου Γρηγόρης, ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Λούλα Κασιμάτη, ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Σαλβαρλή Ειρήνη
Διάρκεια: 1 ώρα και 50 λεπτά

Πηγή του αρχείου όπως και όλων των θεατρικών του ραδιοφώνου είναι το ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ

Ο ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ

 

ΥΠΟΘΕΣΗ: Ο γέρος καθηγητής Σερεμπριάκωφ αναστατώνει με τη βαναυσότητα και τον εγωισμό του τη ζωή στο κτήμα το οποίο επιμελούνται ο Βάνια, αδερφός της πρώτης συζύγου του που πέθανε, κι η Σόνια, κόρη του απ’ αυτόν τον γάμο. Περισσότερο όμως απ’ τις παραξενιές του καθηγητή, ταραχή έχει προκαλέσει η νέα κι όμορφη σύζυγός του Έλενα. Η εγκατάσταση του ζευγαριού έχει σπάσει τη ρουτίνα των μέχρι πρότινος υποταγμένων διαχειριστών. Ο απελπισμένος έρωτας του Βάνια για την Έλενα ξεσπάει αμήχανος. Ο βουβός έρωτας της Σόνια για τον ονειροπόλο γιατρό Αστρώφ, συχνό επισκέπτη από πριν στο κτήμα, αρθρώνεται. Η πλήξη της καλοπροαίρετης μα επιπόλαιης Έλενα την ώρα που η Σόνια της εξομολογείται το αίσθημά της βρίσκει στο πρόσωπο του γιατρού ενδιαφέρον. Ακόμα κι όταν του μιλάει για τη Σόνια ίσως δεν συνειδητοποιεί ότι η ίδια έχει γίνει η αιτία που ο Αστρώφ δεν θα ενδιαφερθεί ποτέ για την προγονή της…


ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ: 1966,
ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Νίκος Πράπας
ΠΑΙΖΟΥΝ: Νίκος Παπακωνσταντίνου, Νίκος Χατζίσκος, Τιτίκα Νικηφοράκη, Γιώργος Νέζος, Σπύρος Καλογήρου, Πόπη Παπαδάκη, , Έλλη Ξανθάκη, Ρίτα Μουσούρη, Κώστας Παπαγεωργίου.

Η ρωσική λογοτεχνία και το ρωσικό θέατρο είναι ιδιαίτερα αγαπητά στο ελληνικό κοινό. Συγγραφείς όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Τσέχωφ πάντα συγκινούν τους Έλληνες. Φαίνεται πως κάτι από τη ρωσική ψυχοσύνθεση συναντιέται με το μεσογειακό ταπεραμέντο μας και ενεργοποιεί βαθειά μας συναισθήματα.
Στο Βάνια ο Τσέχωφ φτιάχνει ακόμα μια φορά το γνωστό του σύμπαν απομόνωσης και μελαγχολίας, χρησιμοποιώντας όλα τα συστατικά των έργων του θρυλικού κουαρτέτου του: τον ανεκπλήρωτο έρωτα, την ανία μιας ζωής που χάνεται ανεκμετάλλευτη και φυσικά την απαραίτητη δόση από αίμα ψυχής διανθισμένο με γλυκόπικρες πινελιές ενός βιτριολικού (ενίοτε και σαρκαστικού) χιούμορ. Τα ανεκπλήρωτα όνειρα, η απόσταση ανάμεσα στο «θέλω» και το «μπορώ» τ' απωθημένα πάθη που ξεσπούν αμήχανα για να πνιγούν στην ανελέητη ανακύκλωση του «Πρέπει» της πραγματικότητας αποκαλύπτονται μέσα από τις θλιβερές υπάρξεις τούτου του έργου. Μετά τον «Βυσσινόκηπο» είναι το πιο πολιτικό έργο του Τσέχωφ, μιλώντας ξεκάθαρα για μια νέα αστική τάξη χωρίς σαφή προσανατολισμό που μπλέκεται στα πόδια της ήρεμης και χωρίς μεγάλες συγκινήσεις απλοϊκής ζωής των αγνών ανθρώπων της επαρχίας και τη συνταράσσει…
Το σημερινό έργο έχει ανέβει αρκετές φορές στην Ελλάδα. Αναφέρουμε τις εξής παραστάσεις: Το 1953 ανέβηκε από το Εθνικό θέατρο με πρωταγωνιστή τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τους: Μαρία Αλκαίου, Θάνο Κωτσόπουλο κ.α. Ο Κάρολος Κουν το ανέβασε το 1960 με τον ίδιο πρωταγωνιστή. Το 1968 ανέβηκε με πρωταγωνιστή τον Βάσο Ανδρονίδη και με τους Δημήτρη Παπαμιχαήλ, Μπέτυ Αρβανίτη κ.α. Τέλος, το 2008 ανέβηκε με πρωταγωνιστή τον Σοφοκλή Πέππα. Ραδιοφωνικά το έργο έχει ανέβει άλλες δύο φορές, το 1989 με τους Νικήτα Τσακίρογλου, Όλγα Τουρνάκη κ.α. και το 2004 σε μία από τις τελευταίες ηχογραφήσεις με τους: Γιάννη Μπέζο, Μαρίνα Ψάλτη κ.α.

ΡΟΖΙΤΑ, οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη

Τρίπρακτη οπερέτα του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, σε λιμπρέτο του Σ. Ποταμιάνου (1925).

Η υπόθεση διαδραματίζεται στην Ισπανία: "Η χορεύτρια Ροζίτα αγαπάει τον κόμητα Δον Ντιέγκο Φερνάντο, αλλά την ποθεί ο άρχοντας Δον Κάρλος (που τη συλλαμβάνει για να την αναγκάσει να υποκύψει). Εκείνη, παρά τις συμβουλές της μητέρας της, ανθίσταται. Τότε ο Δον Κάρλος (που έχει συλλάβει και τον Δον Ντιέγκο) αποφασίζει να τους παντρέψει κι αμέσως μετά να τουφεκίσει το γαμπρό, αφήνοντας τη Ροζίτα ευάλωτη χήρα. Γίνεται η ιεροτελεστία του γάμου και ο Δον Ντιέγκο τραγουδάει το "στερνό φιλί". Τότε μόνο η Ροζίτα αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και λιποθυμάει. Τη κατάσταση θα σώσει η γυναίκα του Δον Κάρλος, που δίνει εντολή να γίνει εικονικός ο τουφεκισμός και ενώ ο Δον Κάρλος ακυρώνει τη διαταγή της (και δημιουργείται το απαραίτητο "σασπένς"...), καταφέρνει να επιβληθεί, εξασφαλίζοντας την αιώνια ευγνωμοσύνη των νεονύμφων". (Musipedia)

Παίζουν: Ανθή Ζαχαράτου, Μαρία Μουτσίου, Μιχάλης Κορώνης, Γιώργος Ζάκας

Αξίζει τον κόπο!

Αξίζει τον κόπο, αγαπητοί φίλοι, να πάρετε μια γεύση από το εύρος της διαδικτυακής μας παρέας. Γνωρίστε τους τόπους όπου φτάνει η φωνή του Radio Theatre. Έχουμε συνακροατές από την Αγγλία, την Γερμανία, την Πολωνία, το Λουξεμβούργο, την Ουγγαρία, τη Σερβία, την Κύπρο, το Ισραήλ, την Ελβετία, την Αλβανία, την Τουρκία, τη Σουηδία, την Αμερική, τον Καναδά, την Αργεντινή, την Ισπανία, την Αυστραλία. Και φυσικά απ’ όλη την Ελλάδα, από τη Ρόδο ως τον Έβρο. Όλους εσάς, σας ευχαριστούμε θερμά. Στο γκάτζετ FEEDJIT Live Traffic Feed (κάτω δεξιά στο blog) επιλέξτε Options επιλέξτε Live Traffic Map.

5Radiotheatre

Για γρήγορη μετάβαση πατήστε:http://feedjit.com/stats/radio-theatre.blogspot.com/map/

ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟΠΑΙΔΟ ΚΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗ

Τρίπρακτη μουσική κωμωδία του Θεόφραστου Σακελλαρίδη.

Υπόθεση: Ο Ντιντής Σιοραβάντης, που οι γονείς του θεωρούν σοβαρό και μελετηρό φοιτητή --έναν άγγελο--, είναι στην πραγματικότητα ένα "διαβολόπαιδο" που ξενυχτάει στα κέντρα διασκέδασης. Παρασύρει μάλιστα και τον καθηγητή του Συμεώνα, που τον καλύπτει. Στο σπίτι των Σιοραβάντηδων φτάνουν μια μέρα οι κουμπάροι τους Κερναγοί, με σκοπό να παντρέψουν την κόρη τους Ματθίλδη. Θέλουν όμως να της δώσουν για σύζυγο κάποιον "περπατημένο" κι έτσι ο Ντιντής δεν τους κάνει! Στο μεταξύ και η Ματθίλδη δεν πάει πίσω από σκανδαλιές... Τελικά η αλήθεια αποκαλύπτεται και το "διαβολόπαιδο" υπόσχεται να βαδίσει στον ίσιο δρόμο και "ή να γίνει μέγας νομικός και ναν' της Επιστήμης το καμάρι ή που θα γλεντάει απελπιστικώς και θε να μείνει πάντοτε ντουβάρι". Το έργο πρωτοανέβηκε από τον Θίασο Ν. Μηλιάδη. Από Musipedia

Παίζουν: Ανθή Ζαχαράτου Συναδινού, Λέλα Ζωγράφου, Αλίκη Ζωγράφου, Σισίκα Δημητριάδου, Μαρία Μιχαλοπούλου, Παρασκευάς Οικονόμου, Ελευθέριος Τερζής, Γιώργος Πλούτης, Γυναικία Χοροδία του Νίκου Τσιλίφη , Συμφωνική Ορχήστρα ΕΙΡ υπό την δ/νση του Τότη Καραλίβανου.




 
Τρίπρακτη οπερέτα του Θ. Σακελλαρίδη 

Υπόθεση: "Ο Πέτρος παντρεύεται τη Ρίκα Γραικίδου. Όμως η σατανική πεθερά του (που δεν τον θέλει για γαμπρό), εκμεταλλευόμενη διάφορες συμπτώσεις, του υποβάλλει την ιδέα ότι εκείνη ήταν η άγνωστη με την οποία είχε κάποτε μια ερωτική περιπέτεια και ότι η Ρίκα ("η κόρη της καταιγίδας") είναι παιδί του! Επακολουθούν σκηνές "λευκού γάμου". Η Ρίκα υποπτεύεται τον άντρα της ότι τα 'χει με τη χορεύτρια Πλου-πλου (που τη φλερτάρει ο πατέρας της Ανδρέας Γραικίδης, για να ξεφεύγει από την τρομερή γυναίκα του). Ενώ όλα οδηγούν στο διαζύγιο, πάλι από σύμπτωση αποκαλύπτεται η πλεκτάνη, η σατανική πεθερά εξουδετερώνεται και το ζευγάρι αναχωρεί ευτυχισμένο για το ταξίδι του μέλιτος". Ηχογράφηση 1958 Διασκευή για το ραδιόφωνο Μιχάλης Κουνελάκης, 

παίζουν : Λέλα Ζωγράφου, Αλίκη Ζωγράφου, Τζόλη Γαρμπή,Αντωνία Καρατζά, Αριστείδης Παντοζινάκος, Παρασκευάς Οικονόμου,Γεώργιος Πλούτης