ΚΟΚΤΕΪΛ ΠΑΡΤΥ ΤΟΥ Τ Σ ΕΛΙΟΤ

Υπόθεση: Ο Edward και η Lavinia Chamberlayne χωρίζουν μετά από πέντε χρόνια γάμου. Η Λαβίνια εγκαταλείπει το σύζυγό της Έντουαρντ λίγο πριν εμφανιστούν οι καλεσμένοι τους για ένα κοκτέιλ πάρτυ και επιστρέφει με έναν άγνωστο επισκέπτη, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ψυχίατρος και τον οποίο και οι δύο πλέον αποφασίζουν να συμβουλεύονται. Μαθαίνουν ότι έχουν οι ίδιοι εξαπατήσει τον εαυτό τους και τη σχέση τους και πρέπει να αντιμετωπίσουν τις πραγματικότητες της ζωής. Η πρόοδος στη σχέση τους θα φέρει σε δύσκολη θέση ένα τέταρτο πρόσωπο δηλαδή την ερωμένη του Έντουαρντ, που πρέπει να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση. Δύο χρόνια αργότερα, ο Edward και η Lavinia, έχοντας βελτιώσει τη σχέση τους, υποδέχονται τους καλεσμένους τους σε ένα άλλο κοκτέιλ.
Το "Κοκτέιλ Πάρτι" είχε κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του το 1949 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου παρουσία του συγγραφέα και με πρωταγωνιστές τον Αλεκ Γκίνες και την Αϊριν Γουόρθ, ενώ η έκδοση του έργου έγινε το 1950, χρονιά που το έργο ανέβηκε στο Broadway και κέρδισε βραβείο Τόνυ, ενώ παιζόταν και στο Λονδίνο με τον Ρεξ Χάρισον στο ρόλο του απρόσκλητου επισκέπτη.
Το κείμενο, μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του Έλιοτ, αναφέρεται στα προβλήματα του γάμου, στην απομόνωση, τις κατακερματισμένες και συγκρουσιακές σχέσεις, τα μεγάλα εσωτερικά διλήμματα και στα μονοπάτια για τη σωτηρία. Ο Eliot καταθέτει τους προβληματισμούς του πάνω στο αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων, στις σχέσεις ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι και τις κλονισμένες ισορροπίες, στους συμβιβασμούς που όλοι αναγκάζονται να κάνουν. Ταυτόχρονα μέσα απ’ αυτή την φιλοσοφική και ψυχολογική διαδρομή προσθέτει στο έργο και μια θρησκευτική χροιά. Υπάρχει ένας συμβολισμός όταν μαθαίνουμε τι απέγινε η νεαρή Σήλια προς το τέλος του έργου. Πόσα ν' αντέξει ένας άνθρωπος, λοιπόν, αλλά μακάρι να ήταν ένας. Γιατί, όλοι οι καλεσμένοι του πάρτυ έχουν κι από ένα πόνο, στον οποίο θα εντρυφήσουμε διεξοδικά. Η ερωμένη, η σύζυγος, ο ερωτοχτυπημένος νέος, ακόμη και ο άγνωστος προσκεκλημένος -ψυχολόγος τους όσο λαμπεροί και άνετοι φαίνονται, τόσο αξιολύπητοι είναι κατά βάθος. Τα ερεβώδη συναισθηματικά κενά του ανθρώπου που καλύπτουν όλο το φάσμα, από την ανάγκη να αγαπάς και ν' αγαπιέσαι, να χρησιμοποιείς τις διαπροσωπικές σχέσεις ως κίνητρο για προσωπική εξέλιξη, μέχρι να ψάχνεις τη λύτρωση και τη βεβαιότητα, σκαλίζονται με αξίνα τις ωραίες προτάσεις, το σπινθηροβόλο κείμενο, τις πνευματώδεις στιχομυθίες. Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο εσωτερικού τοπίου, το οποίο δύσκολα προδίδει την ημερομηνία που γράφτηκε. Μια πρώτη επιφανειακή επαφή μας κάνει να νομίζουμε ότι πρόκειται για ένα απλό μπουλβάρ. Μερικοί καλεσμένοι σ’ ένα μεγαλοαστικό εγγλέζικο σπίτι, ποτά, χαλαρές κουβέντες.Στην πραγματικότητα, καταλαβαίνεις σχεδόν γρήγορα ότι οι κουβέντες δεν είναι χαλαρές, τα πρόσωπα κάθε άλλο παρά τυχαία είναι και το πάρτυ είναι απλώς η αφορμή. Ο νομπελίστας ποιητής βάσισε το έργο του στην Άλκηστη του Ευριπίδη.
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1910), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).Για πολλούς ο Τ. Σ. Έλιοτ ήταν ο μεγαλύτερος αγγλόφωνος ποιητής του 20ού αιώνα. Μεγαλύτερος ακόμη και από τον Εζρα Πάουντ, τον άνθρωπο στον οποίο ο Ελιοτ αφιέρωσε το αριστούργημά του «Ερημη χώρα» αποκαλώντας τον «il miglior fabro» («ο καλύτερος τεχνίτης»). Θεωρείται ο ηγέτης του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Με την πειραματική προσέγγισή του στη στιχουργική αναζωογόνησε την αγγλοαμερικανική ποίηση και με τα κριτικά του δοκίμια τάραξε την ορθόδοξη σκέψη της εποχής του.
Το 1922 ο Τ. Σ. Έλιοτ δημοσίευσε την «Ερημη χώρα» («The Wasteland»). Μια περίπλοκη σύνθεση σε πέντε μέρη, η «Ερημη χώρα» πραγματεύεται την απελπισία και την παρακμή, την «αποσπασματική» ευαισθησία της αστικής ζωής του 20ού αιώνα. Ακόμη περισσότερο, ο Τ. Σ. Έλιοτ δημιούργησε μια, περισσότερο «άχρονη» παρά διαχρονική, διατριβή πάνω στη σύγκρουση του ηθικού μεγαλείου και του ηθικού «Κακού». Πολλοί θεωρούν ότι η «Έρημη χώρα» δεν είναι το μεγαλύτερο ποίημα που έγραψε ποτέ ο Τ. Σ. Ελιοτ. Είναι σίγουρα όμως το πιο γνωστό.
Πολύ σπάνια ο Τ. Σ. Έλιοτ μιλούσε για την προσωπική του ζωή. Το 1915 παντρεύτηκε τη Βίβιαν Χέι-Γουντ, η οποία προοδευτικά μετά το 1933 υπέφερε από ψυχική ασθένεια. Ο Τ. Σ. Έλιοτ έχει κατηγορηθεί πολύ τόσο για το ότι ήταν με κάποιο τρόπο υπεύθυνος για την αρρώστια της συζύγου του όσο και για το ότι δεν έκανε αρκετά για να της συμπαρασταθεί τον καιρό της δοκιμασίας της.
Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920 ως τον θάνατό του, ο Τ. Σ. Έλιοτ εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων στον εκδοτικό οίκο Faber & Faber. Από αυτή τη θέση πρόσφερε απλόχερα την υποστήριξή του σε πολλούς νέους ποιητές. Αλλα διάσημα έργα τού Τ. Σ. Ελιοτ είναι τα: «Οι μεταφυσικοί ποιητές» (δοκίμιο, 1921), «Τετάρτη των τεφρών» (ποιήματα, 1930),«Τέσσερα κουαρτέτα» (ποιήματα, 1943), «Κοκτέιλ πάρτι» (θεατρικό, 1949).
Το Νοέμβριο του 1948 τού ανακοινώθηκε πως κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας και μετέβη στη Στοκχόλμη για την απονομή του. Παρά την ικανοποίησή του, ο Έλιοτ ανησυχούσε για τα επακόλουθα της μεγάλης φήμης που αποκτούσε, συνδέοντας τον εαυτό του με άλλες περιπτώσεις συγγραφέων που μετά από ανάλογη βράβευση δεν δημιούργησαν ξανά κάποιο αξιόλογο έργο. Η ανασφάλεια του γύρω από το ποιητικό του έργο ή το κατά πόσο θα κατόρθωνε να ανταπεξέλθει σε αυτό, υπήρξε χαρακτηριστικό του γνώρισμα, από τα πρώτα βήματά του. Τη βράβευση του με το Νόμπελ, ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια πολυάριθμες απονομές τιμητικών τίτλων και απονομών.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γιώργος Λέφας .... Άλεξ, Τιτίκα Νικηφοράκη.... Τζούλια, Νίκος Νικολάου .... Πίτερ, Πένυ Παπουτσή.... Σίλια, Τρύφων Καρατζάς.... Άγνωστος & γιατρός Ρέϊλι, Γιάννης Νταλιάνης.... Έντουαρτ Τσάμπερλεν, Έρση Μαλικένζου.... Λαβίνια Τσάμπερλεν, Γιάννα Ανδριοπούλου.... γραμματεύς νοσοκόμος, Δημήτρης Κοτσάρης.... σερβιτόρος. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ, ΡΑΔΙΟΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΚΟΡΑΗΣ ΔΑΜΑΤΗΣ, ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ 1994


Κοκτέϊλ πάρτι (Τ. Καρατζάς)
Κοκτέϊλ πάρτι (Μ. Κατράκης 1965)
 
Tο έργο χαρίζει στους ακροατές του Radiotheatre ο Γιάννης από την Θεσσαλονίκη. Τον ευχαριστούμε πολύ !

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΑΚΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΜΙΛΕΡ

Υπόθεση: Ο Γουίλλυ Λόμαν, ο εμποράκος, μένει χωρίς δουλειά στα γεράματά του και και θεωρεί ότι για τους άλλους θα είναι ένας αποτυχημένος. Σε πλήρες αδιέξοδο και πριν δώσει τέλος στη ζωή του αναπολεί τη ζωή του και εκτείθεται στην οικογένειά του. Μέσα από τις στιγμές της ζωής του η καπιταλιστική κοινωνία και το λεγόμενο Αμερικάνικο όνειρο γίνονται φύλο και φτερό από την πένα του Μίλερ. Η οικογένεια Λόμαν -και ολόκληρη η μικροαστική τάξη- συνθλίβεται από τον καπιταλισμό και οι ακροατές συχνά ενοχλούνται και νιώθουν άβολα συνειδητοποιώντας πόσο κοντά είναι στους πρωταγωνιστές και πόσο δύσκολη είναι η επιβίωση στην κοινωνία της αγοράς.
ο "Θάνατος του Εμποράκου", απόηχος της προσωπικής εμπειρίας του Μίλερ από την οικονομική καταστροφή του πατέρα του, στηρίζεται στον εμβληματικό χαρακτήρα του Γουίλι Λόμαν, ο οποίος δεν έχει την επιτυχία που περιμένει από αυτόν ο κοινωνικός του περίγυρος, καθώς απολύεται κι αρχίζει να στοιχειώνεται από αναμνήσεις του παρελθόντος.
Η απόφασή του να αυτοκτονήσει με το αυτοκίνητό του, έτσι ώστε η οικογένειά του να καρπωθεί τα χρήματα της ασφάλειας δίχασε τους κριτικούς οι οποίοι διαφωνούσαν αν η πράξη αυτή του κεντρικού ήρωα ήταν μια πράξη δειλίας ή μια αυτοθυσία στο βωμό του Αμερικάνικου Ονείρου, το οποίο αποδεικνύεται ένα ψέμα, διαφωνώντας ουσιαστικά με την πραγματική φύση της τραγωδίας και τη σύγκριση σε τραγικότητα του "ανθρωπάκου" Λόμαν με αρχέτυπα του αρχαίου δράματος. Ο Μίλερ απάντησε στις κριτικές αυτές ότι ήθελε να υπογραμμίσει πως η τραγικότητα ενός ήρωα έγκειται στο κατά πόσο είναι πρόθυμος να θυσιαστεί για να προστατέψει την προσωπική του αξιοπρέπεια, κάτι που έκανε ο Λόμαν.
Παίζουν οι: Γιάννης Αργύρης, Μαρία Σκούντζου, Δημήτρης Παπαγιάννης, Κώστας Δίπλαρος, Νίκος Χήτας, Έφη Ροδίτη,  Λάμπρος Κοτσίρης, Λευτέρης Λουκαδής, Θόδωρος Δημήτριεφ, Γιώργος Γεωγλερής, Σοφία Χάνου, Φωτεινή Φιλοσόφου, Μάλαμα Αργυροπούλου. Ραδιοσκηνοθεσία: Θεόφιλος Ζαμάνης.

«Ο Θάνατος του Εμποράκου» ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 1949 και χάρισε στον Μίλλερ παγκόσμια τελευταία φορά μάλιστα, το 1999, απέσπασε το βραβείο Τόνι καλύτερης αναβίωσης έργου. Ο ίδιος ο Μίλλερ δήλωσε τότε: «Η τρομοκρατία σήμερα δεν άλλαξε και πολύ.Το έργο μου είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Ο Εμποράκος είναι η τραγωδία ενός ανθρώπου που πίστεψε πως μόνο εκείνος δεν μπόρεσε να ικανοποιήσει τα κριτήρια που έθεσαν, για όλη την ανθρωπότητα, κάποιοι φρεσκοξυρισμένοι, άκαμπτοι κύριοι που παροικούν σήμερα την κορυφή των τηλεοπτικών επιχειρήσεων και των διαφημιστικών γραφείων».Στην Ελλάδα, το έργο ανέβηκε για πρώτη φορά το 1962 στο Θέατρο Τέχνης με τον Γιώργο Λαζάνη και τον Μίμη Κουγιουμτζή μια παράσταση που δεν είχαμε την τύχη να προλάβουμε. (Μαρτύρησα και την ηλικία μου) Από αυτές που είδαμε αργότερα, όλες καταπληκτικές, Μιχαλακόπουλος-Μαλικένζου, Καζάκος-Μπεμπεδέλη,Καρακατσάνης-Γρηγοριάδου ξεχωρίσαμε τον Λόμαν του Καζάκου και τη Λίντα της Γρηγοριάδου, και φυσικά την ερμηνεία του Ντάστιν Χόφμαν.Και θα θέλαμε πολύ να έχουμε απολαύσει και την ερμηνεία του Ντάνιελ Μπεντζάλι, του Μπράιαν Ντένεχι, του Ροντ Στάιγκερ...

Ένας από τους κορυφαίους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς, ο Άρθουρ Άσερ Μίλερ, (Arthur Asher Miller, γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1915 στη Νέα Υόρκη σε μια οικογένεια εβραϊκής καταγωγής και πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου 2005 στο Κονέκτικατ. Αριστερός και άθεος ασκούσε με τα έργα του κριτική στις Ηνωμένες Πολιτείες, την κυβέρνηση και τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, και εξέθετε τα ψεγάδια του λεγόμενου "Αμερικανικού ονείρου".Μαζί με τον Ευγένιο Ο'Νιλ και τον Τένεσι Ουίλιαμς ανανέωσαν το ύφος του αμερικανικού και του παγκόσμιου θεάτρου. O Ά. Μίλερ είναι διάσημος και σπουδαίος για έναν ακόμα λόγο. Το 1956, παντρεύτηκε (για δεύτερη φορά) την υπέροχη Μέριλιν Μονρό. O Νόρμαν Μέιλερ περιέγραψε γλαφυρότατα τη σχέση αυτή ως "τη στιγμή που το Μεγάλο Αμερικανικό Μυαλό συνάντησε το Μεγάλο Αμερικανικό Κορμί". Χώρισαν το 1961, ένα χρόνο πριν το θάνατο της Μονρό. Για τη Μέριλιν έχει δηλώσει ο ίδιος: "Ήταν μια γυναίκα στοιχειωμένη από τα φαντάσματα μιας δυστυχισμένης παιδικής ηλικίας, την οποία δεν κατάφερε να βάλει ποτέ πίσω της και να δει τον κόσμο σαν αναγεννημένη ενήλικη. [...] Ηταν η πιο δυστυχισμένη γυναίκα που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου".

Ευχαριστούμε τον φίλο μας Γιώργο από τη Σύρο για την προσφορά της ηχογράφησης.

ΣΥΖΥΓΟΙ ΜΕ ΔΟΚΙΜΗ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΕΡΙΚ ΛΟΝΣΝΤΕΙΛ

Θα έχετε καταλάβει, αγαπητοί ακροατές, ότι λόγω της θερινής ραστώνης οι νέες αναρτήσεις έχουν λίγο πιο χαλαρούς ρυθμούς. Ζητούμε συγγνώμη από τους ακροατές μας του Νοτίου Ημισφαιρίου, της Αμερικής και της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης που έχουν διαφορετικές διακοπές από τις δικές μας. Σύντομα θα επανέλθουμε στους τακτικούς μας ρυθμούς.
O Βρετανός κωμωδιογράφος Φρέντερικ Λόνσντέιλ γεννήθηκε το 1881 στο νησί Τζέρσεϊ (το μεγαλύτερο από τα Βρετανικά νησιά στα στενά της Μάγχης) και πέθανε το 1954 στο Λονδίνο
Ήταν παπούς των ηθοποιών Έντουαρτ Φοξ και Τζέιμς Φοξ.

Το έργο του Σύζυγοι με δοκιμή είχε τον πρωτότυπο τίτλο On approval (Κατόπιν εγκρίσεως) και είναι μια κωμωδία χαρακτήρων με θέμα τα προβλήματα του γάμου στα μέλη της υψηλής κοινωνίας, θέμα που θεωρείται το αγαπημένο του Λόνσντέιλ. Το έργο ευτύχησε σε πολλές κινηματογραφικές, θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές. Το 1930 γυρίστηκε από τον Βρετανό Τομ Γουόλς που έπαιξε και το ρόλο του Δούκα του Μπρίστολ και το 1944 από τον Κλάιβ Μπρουκ με πρωταγωνίστρια την επιλεγόμενη "αστειότερη γυναίκα του κόσμου" Μπεατρίς Λίλι. Το 1958 παίχτηκε στην Αμερικανική τηλεόραση για τη σειρά Matinee Theatre και το 1982 από την Αγγλική τηλεόραση για τη σειρά του BBC, "το έργο του μήνα". Στη διεύθυνση http://www।youtube.com/watch?v=E9FjMuYTdv0 μπορείτε να δείτε στιγμιότυπα από αυτή τη μεταφορά.
Το 1943-44 παίχτηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το θίασο της Κατερίνας με την ίδια και τον Δ. Χορν.
Τη ραδιοφωνική του μεταφορά σκηνοθέτησε ο Ίων Νταϊφάς και τους ρόλους κράτησαν
οι Μ. Αρώνη, Μ. Χρονοπούλου, Κ. Ρηγόπουλος και Χ. Πάρλας.
Υπόθεση του έργου: Η δύσκολη και απαιτητική χήρα Μαρία Γουίσλακ πηγαίνει με τον Ρίτσαρντ σε ένα σκοτσέζικο νησί με σκοπό να απομονωθούν για ένα μήνα και να δουν αν μπορούν να συμβιώσουν ως σύζυγοι. Ο δούκας του Μπρίστολ κάνει τα πάντα για να βρεθεί μαζί τους και τυχαία η τετράδα συμπληρώνεται από την Έλεν που είναι ερωτευμένη με τον Δούκα. Στο νησί ....

Σύζυγοι με δοκιμή (Α. Ανδριανού)
Σύζυγοι με δοκιμή (Κ. Ρηγόπουλος)

 

Η ΗΛΙΟΓΕΝΝΗΤΗ του Νότη ΠΕΡΓΙΑΛΗ

Στη κρατική ραδιοφωνία έχουν γίνει σημαντικές ηχογραφήσεις. Έχω την αίσθηση πως μία από αυτές είναι και η σημερινή. Σημαντικοί ηθοποιοί, ένας σημαντικός σκηνοθέτης, σπουδαίες συνθέσεις κι ένα έργο με πολλές ιδιαιτερότητες.

Καταρχήν ο συγγραφέας της "Ηλιογεννητης", ο Νότης Περγιάλης, έχει αντλήσει τη θεματογραφία του (διαφοροποιώντας την) από το ομώνυμο δημοτικό τραγούδι που ανήκει στον ακριτικό κύκλο. Ωστόσο, δεν είναι αυτό που κάνει το θεατρικό μας ιδιαίτερο. Αν και η ανάγνωση της υπόθεσης ίσως να παραπέμψει κάποιους στο βουκολικό δράμα, η αλήθεια δεν είναι αυτή.

Με μοναδική μαεστρία ο συγγραφέας ξεφεύγει από το είδος. Ποιητικός και λυρικός – με τρόπο που όπως σε εμένα έτσι και σε μερικούς θυμίσει έναν άλλον σπουδαίο ποιητή του θεάτρου, τον Λόρκα – ο Νότης Περγιάλης δημιούργησε ένα δράμα ονειρικό, βγαλμένο μέσα από τους μύθους και τους θρύλους του τόπου μας…
Καλή ακρόαση…


ΥΠΟΘΕΣΗΟ Κωνσταντής είναι ερωτευμένος με την Ηλιογέννητη, μία αρχοντοπούλα. Ωστόσο, αυτή δεν αποδέχεται τον έρωτά του, λόγω της ταπεινής του καταγωγής. Αυτός, παρά τις ενστάσεις της μητέρας του, θα συνεχίζει να την διεκδικεί με όποιον τρόπο μπορεί…

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: Αργύρης Κουνάδης
ΣΥΝΘΕΣΗ – ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: Γιώργος Τσαγκάρης
ΜΟΥΣΙΚΟΙ: Παντελής Δεσποτίδης, Γιώργος Καραγιάννης, Βαγγέλης Χριστόπουλος, Δημήτρης Γούζιος, Τάσος Διακογιώργης
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ντίνος Δημόπουλος

ΠΑΙΖΟΥΝ: Αλέκα Κατσέλη, Βούλα Ζουμπουλάκη, Νόρα Βαλσάμη, Βίλμα Κύρου, Θάνος Καληώρας, Γιώργος Παρτσαλάκης, Ιλιάς Λαμπρίδου, Ναταλία Αλκαίου, Γιώργος Πετρόχειλος, Εβίτα Παπασπύρου, Θεοδόσης Ισαακίδης, Χρήστος Σάββας, Μαίρη Γαρίτση, Χρύσα Παπαϊωάννου, Φραγκούλης Φραγκούλης
*Το έργο προλογίζει ο συγγραφέας
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 1 ώρα και 32 λεπτά
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ: 1985 (7 Απριλίου)

ΛΙΓΑ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑΤο σημερινό έργο γράφτηκε το 1950 κι ανέβηκε στο θέατρο την ίδια χρονιά. Δυστυχώς δεν βρήκα φωτογραφίες από εκείνη την παράσταση. Για την ιστορία, ο Νότης Περγιάλης ήταν από τους πρώτους Έλληνες συγγραφείς που έγραψαν θεατρικά κείμενα ειδικά για το ραδιόφωνο κι έπειτα ακολούθησαν κι άλλοι.

Ο Νότης Περγιάλης (απαντάται και ως Νότης Περιγιάλης) ήταν συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και στιχουργός. Γιος του Νικολάου, γεννήθηκε την 16 Αυγούστου του 1920 στα Ανώγεια Σπάρτης. Μέχρι το θάνατό του (10 Νοεμβρίου 2009) ανέβαζε θεατρικές παραστάσεις με ερασιτεχνική ομάδα στους Αγίους Θεοδώρους Κορινθίας.

Σπούδασε στο θεατρικό Σπουδαστήρι του Βασίλη Ρώτα. Από το 1949 εργάζεται ως ηθοποιός και συγγραφέας στο θέατρο, τον κινηματογράφο και το ραδιόφωνο.

Έγραψε πολλά θεατρικά έργα όπως «Το κορίτσι με το κορδελλάκι», «Χρυσό χάπι» και «Αντιγόνη της Κατοχής» (Λαϊκό θέατρο Μάνου Κατράκη 1954, 1958 και 1960 αντίστοιχα), «Μάσκες για Αγγέλους» (θίασος Έλσας Βεργή 1959), «Τρελλό φεγγάρι» (Άρμα Θεάτρου 1965), «Αυτό το δέντρο δεν το λέγανε υπομονή» (θίασος Χατζίσκου Νικηφοράκη 1974-5) κ.α.

Είναι στιχουργός του πολύ διάσημου τραγουδιού Πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι, τη μουσική του οποίου έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις. Επίσης στιχουργός των τραγουδιών Ο λεβέντης, Τι να την κάνω τη χαρά, Το μπλόκο της Καισαριανής που μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης, του τραγουδιού Γκρεμισμένα σπίτια με μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, Νυφιάτικο τραγούδι κ.ά.

Έγραψε το σενάριο και συμμετείχε ως αφηγητής στην τηλεοπτική σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975) (τηλεοπτική μεταφορά του ομώνυμου έργου του Νίκου Καζαντζάκη) σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη. Συγγραφέας του βιβλίου «Όταν σηκώθηκαν τα δένδρα» (νουβέλα 1971), «Ο Ατάρ δεν πεθαίνει ποτέ» (1971), «Το κόκκινο πουλί». Επίσης των θεατρικών έργων "Η γειτονιά του Τσέχωφ" (1976) (Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή - Δεκέμβριος 1976 - Σκηνοθεσία: Ντίνος Δημόπουλος), "Μαγική πόλη" (1963) (Μουσική επιθεώρηση σε συνεργασία με τον Ιάκωβο Καμπανέλλη και μουσική Μίκη Θεοδωράκη), "Άνοιξε την πόρτα" (1986) (Εθνικό Θέατρο - Νέα Σκηνή - Φεβρουάριος 1986 - Σκηνοθεσία: Νίκος Περέλης) και του ραδιοφωνικού έργου του "Το άλογο του Θανάση" (ηχογράφηση του 1954 και σκηνοθεσία Νίκου Γκάτσου όπου συμμετέχει και ως ηθοποιός).

Έγραψε τα σενάρια-διασκευές και στα έργα-ραδιοφωνικά σκετς "Λάμπρος και Μαρία" (1954) (Μανώλης Σκουλούδης) και "Ο Αστραπόγιαννος" (1954) (Αριστοτέλης Βαλαωρίτης) τη μουσική επένδυση των οποίων έκανε ο Μίκης Θεοδωράκης. Επίσης έπαιξε και στο ραδιοφωνικό έργο του Παύλου Νιρβάνα "Μαρία η Πενταγιώτισσα" (διασκευή Μαίρης Βεάκη, σκηνοθεσία Μήτσου Λυγίζου και ηχογράφηση του 1958).

Έργα του έχουν ήδη μεταφρασθεί στην Αγγλική, Γαλλική, Γερμανική και Δανική γλώσσα. Πρωτοεμφανίστηκε στο θίασο Λεμού (1950), στο Θέατρο "Διονύσια" στην Καλλιθέα.

Ήταν τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Διεθνούς Κέντρου Θεάτρου και του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών του οποίου και έχει βοηθήσει τη δράση. Έχει τιμηθεί με το Χρυσό Μετάλλιο της Ιερής Πόλεως του Μεσολογγίου, το Βραβείο των Κριτικών των Εφημερίδων στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ήταν μόνιμος κάτοικος της Νέας Σμύρνης, Αθήνα.

Λουκρητία Βοργία του Βίκτωρος Ουγκώ

Lucrèce Borgia (1833)

Κόρη του καρδινάλιου και μετέπειτα Πάπα Ροδρίγου Βοργία, η Λουκρητία έζησε στην Ιταλία του 15ου αιώνα. Ωραία και μοιραία, η Λουκρητία Βοργία από νεαρό κορίτσι βρέθηκε να άγεται και να φέρεται από τις επιθυμίες του πατέρα της. Αρραβώνες και γάμοι, έρωτες και μίση, πάθη και αιμομεικτικές πράξεις ακολουθούν αυτή τη γυναικεία φυσιογνωμία του Μεσαίωνα που η πένα του Βικτόρ Ουγκό μετέτρεψε σε θεατρικό έργο.

Για το ραδιόφωνο Πρώτη εκπομπή: 17 Απριλίου 1966

Παίζουν οι ηθοποιοί: Κώστας Μασούρας, Νικηφόρος Νενέρης, Πέτρος Λεωκράτης, Φάνης Σχοινάς, Κώστας Βουλαλάς, Σταύρος Ξενίδης, Λάμπρος Κοτσίρης, Λουκιανός Ροζάν, Γιώργος Διαλεγμένος, Βασίλης Μητσάκης, Θάλεια Καλλιγά Νότης Περγιάλης, Τόνης Γιακοβάκης, Θεόδωρος Ζηζίκος, Καίτη Τριανταφύλλου

Το έργο χαρίζει στους ακροατές του Radiotheatre ο Γιάννης από την Θεσσαλονίκη και τον ευχαριστούμε πολύ !