Αγαπητοί φίλοι του θεάτρου στο ραδιόφωνο, γεια σας!
Πολλοί θα θυμούνται απ' το σχολείο τη ρήση: " Στους γονείς μου οφείλω το ζην και στους δασκάλους μου το ευ ζην". Περνώντας ο καιρός κοντά στο "ζην" αναγνωρίσαμε στους γονείς μας και πολλές ακόμη προσφορές. Ευγνωμόνως λοιπόν αναγνωρίζω στους δικούς μου την αγάπη μου για το θέατρο στο ραδιόφωνο, που μετράει πάνω από σαράντα χρόνια κι ανάγεται στην παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι...196...
Το ραδιόφωνο INERNATIONAL από τότε που το είχε φέρει ο μεγάλος μου αδελφός- μπαρκαρισμένος στα καράβια- είχε βρει τη θέση του ψηλά στην πιατοθήκη της κουζίνας-κρεβατοκάμαρας των γονιών μου. Μια κεραία, χάλκινη σπιράλ, διέσχιζε απ' άκρη σ΄άκρη το δωμάτιο, διαγώνια στα δοκάρια της ξύλινης σκεπής και είχαμε σήμα δυνατό και καθαρό. Τα " Νέα Ταλέντα" του Γιώργου Οικονομίδη, με τη Ρένα Ντορ πάντα παρούσα, ήταν η εκπομπή που συνόδευε το κυριακάτικο μεσημεριανό φαγητό. Μακαρόνια με κρέας κοκκινιστό ( μια φορά την εβδομάδα τρώγαμε κρέας) και μπόλικη σάλτσα με μυτζήθρα. Και το βράδυ, το κάθε κυριακάτικο βράδυ, ο αέρας του φτωχικού μας σπιτιού κατακλυζόταν από τις φωνές των ηθοποιών, τις μουσικές και τα ηχητικά εφέ. Μαγεμένοι ακούγαμε το θέατρο. Κουκουλωμένος με τα χειμωνιάτικα σκεπάσματα, ανάμεσα στους γονείς μου- προνόμοιο που απολάμβανα ως ο βενιαμίν οικογένειας μα και τελευταίος εκ των έξι εναπομείνας μαζί τους, ζούσα με όλες μου τις αισθήσεις τη θεατρική εμπειρία. Κάποιες φορές η ακρόαση ήταν ομαδική με συνακροατές την κυρα-Δέσποινα και τον κυρ-Βαγγέλη, αδέλφια ανύπαντρα, που γερνούσαν παρέα. Απλοί, αγράμματοι, καθημερινοί άνθρωποι όπως και οι δικοί μου. Το γκονγκ χτύπαγε... Σσσσ... Οι συζητήσεις κόβονταν μαχαίρι. Απόλυτη σιωπή μέχρι το τέλος του έργου, ιερή προσήλωση, ατμόσφαιρα μυσταγωγίας.
Μετά - τι χαρά- ήλθε το θέατρο της Δευτέρας , της Τρίτης και της Τετάρτης. Απέκτησαν άλλο νόημα πιο πολλά βράδια της φτωχικής μας καθημερινότητας στην επαρχία. Από τη χαραμάδα του ραδιοφώνου μπήκε στη ζωή μου ένα φως, που φώτισε τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Αυτό το ίδιο φως έμελλε να με βρει ξανά πολλά χρόνια μετά, το 199...κάτι. Από τότε και στο εξής (με την iza terra amata πλέον) προσπαθούμε να μη χάνουμε το ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ στο Τρίτο πρόγραμμα, που πάντα ηχογραφούμε, και βέβαια εννοείται ότι δεν έχουμε χάσει - πλην ενός- κανένα δισκάκι που βάζει η Ραδιοτηλεόραση. Υπολογίζουμε ότι η συλλογή μας ξεπερνά τα 400 θεατρικά έργα κι αισθάνομαστε πλούσιοι! Έχουμε αρχίσει μια καταγραφή κι επεξεργασία τους μόνο και μόνο για να μοιραστούμε ευκολότερα αυτό το θησαυρό με όλους εσάς που αγαπάτε το ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ.Οι κορούλες μας κοιμούνται ακούγοντας θεατρικά έργα ( αγαπημένο τους έργο " Η καμπάνα και το χελιδόνι" του Ιάκ. Καμπανέλη), όπως κι εμείς άλλωστε. Και δεν έιναι υπερβολή ότι η ακρόαση των έργων είναι το κοινό οικογενειακό μας "άθλημα". Είτε είμαστε στο σπίτι είτε ταξιδεύουμε με το αυτοκίνητο είτε ακόμη κάνοντας διακοπές με το αντίσκηνο σε ερημικές παραλίες...ακούμε συχνά θέατρο
Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτό το σημείωμα με κάποια λόγια προς τους γονείς μου, που όσο ήταν ζωντανοί δεν τους είπα:Πατέρα, μάνα και μόνο αυτό να είχατε κάνει για μένα, θα ήταν αρκετό να σας ευγνωμονώ.
