ΔΕ ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝ ΚΟΥΝΤΕΡΑ

"Laughable Loves" (Směšné lásky) είναι μια συλλογή επτά σύντομων ιστοριών που έγραψε ο Milan Kundera όπου παρουσιάζει με το χαρακτηριστικό άγριο χιούμορ του την ανάμιξη της τραγωδίας με κωμικές καταστάσεις στις ανθρώπινες σχέσεις.

"Nobody Will Laugh"  («Κανείς δεν θα γελάσει»)
"The Golden Apple of Eternal Desire" («Το χρυσό μήλο του αιώνιου πόθου»)
"The Hitchhiking Game" («Το παιχνίδι του οτοστόπ»)
"Symposium" («Το συμπόσιο»)
"Let the Old Dead Make Room for the Young Dead" («Οι παλιοί νεκροί να παραχωρήσουν τη θέση τους στους νέους »)
"Dr. Havel After Twenty Years" («Ο γιατρός Χάβελ είκοσι χρόνια μετά»)
"Eduard and God" («Ο Έντουαρντ και ο Θεός»)

Υπόθεση: Ο καθηγητής Τέχνης Κλίμα παραμελεί να απαντήσει στον Σιγκάρωφ έναν φανατικό θαυμαστή του και συνάμα επιστήμονα του οποίου τη δουλειά αποφεύγει να κρίνει λόγω χαμηλού επιστημονικού επιπέδου της. Ο μύθος πατά πάνω στη φάρσα, η οποία δημιουργείται εκούσια και συνεχίζεται επίσης με τη θέληση του ήρωα, μέχρι που γυρίζει στο τέλος εναντίον του. Στο παιχνίδι βάζει τη σύντροφό του, Κλάρα, που με τη σειρά της αναφέρει ψευδώς - κατόπιν δικής του παραγγελίας-  ότι έπεσε τάχα θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης από τον ανωτέρω θαυμαστή του συντρόφου της. Παράλληλα η συνοικιακή επιτροπή αποφαίνεται την ανάγκη έξωσης του καθηγητή από το οίκημα του διαμερίσματος, καθώς φιλοξενεί κοπέλες χαμηλότερου κοινωνικού επιπέδου και αμφίβολων ηθικών καταβολών...

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ανδρέας Ζεμπίλας, Τζένη Γαϊτανοπούλου, Δήμητρα Δημητριάδου, ΄Ελλη Κυριακίδου, Νίκος Καυκάλης, Νικίας Νικολαϊδης, Ανδρέας Ποταμίτης, Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, Βάνια Κωνσταντίνου, Μαρούσα Αβραμίδου, Λουκία Αίμος, Ολγα Ποταμίτου, Νίκος Παντελίδης, Τάκης Τσελέπας, Θεόδουλος Μωρέας.

Οι "Κωμικοί έρωτες", γραμμένοι μέσα σε μια δεκαετία, μεταξύ 1959 και 1968, πριν δηλαδή από το "Αστείο" (1967) και παράλληλα με αυτό, εκδίδονται το 1970 και θεωρούνται έτσι το δεύτερο έργο του Κούντερα. 

"Ως τα τριάντα μου" λέει σε συνέντευξή του ο Κούντερα "έγραφα διάφορα πράγματα: κυρίως μουσική, αλλά και ποίηση, έγραψα ακόμα κι ένα θεατρικό, [...] αναζητώντας τη φωνή μου, το ύφος μου, αναζητώντας τον εαυτό μου. Με την πρώτη ιστορία των "Κωμικών ερώτων" (γραμμένη το 1959) είχα τη βεβαιότητα πως "με βρήκα". Έγινα πεζογράφος, μυθιστοριογράφος, και δεν είμαι τίποτε άλλο."

Ο Γιάννης Χάρης δεν είναι ο πρώτος μεταφραστής του Κούντερα. Πρώτος ήταν ο Ανδρέας Τσάκαλης, που τον μετέφρασε από τα τσέχικα για τις εκδόσεις Κάλβος το 1971. Όμως ο Χάρης, από τότε που ξεκίνησε η στενή συνεργασία του με τον Κούντερα εδώ και μια εικοσαετία, λειτουργεί, σύμφωνα με τον ορισμό του μεταφραστή που δίνει ο ίδιος, όχι απλώς ως οικοδεσπότης του συγγραφέα στην Ελλάδα, αλλά ως εκπρόσωπός του και μαζί κηδεμόνας-προστάτης του. Ένας προστάτης όμως ο οποίος δεν ξεχνά να είναι πειθαρχημένος και να μην επιβάλλει «τη δική του περπατησιά», το δικό του ύφος, στο ξένο κείμενο, και δεν υποκαθιστά τον συγγραφέα, πόσο μάλλον όταν εκείνος είναι εξαιρετικά αυστηρός με τις μεταφράσεις των έργων του.

 

Ο Γιάννης Η. Χάρης γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα. Από το 1971 εργάστηκε σαν διορθωτής κειμένων και επιμελητής εκδόσεων, δίδαξε ελληνικά σε αμερικανικά κολεγιακά προγράμματα, σπούδασε βυζαντινή μουσική κοντά στον Σίμωνα Καρά και ταξίδεψε με την Ελληνική Βυζαντινή Χορωδία του Λυκούργου Αγγελόπουλου. Από το 1999 ως το 2011 επιφυλλιδογράφος στα "Νέα", τώρα στην "Εφημερίδα των Συντακτών".
Από το 1994 μεταφράζει το συνολικό έργο του Μίλαν Κούντερα (βραβείο λογοτεχνικής μετάφρασης του ΕΚΕΜΕΛ 2011 για τη Συνάντηση).