ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΠΟΝΤΙΚΙΑ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΣΤΑΙΝΜΠΕΚ

Το "Άνθρωποι και ποντίκια" γράφτηκε το 1937 (μετά την μεγάλη οικονομική κρίση του 1929) σε μορφή νουβέλας, και αργότερα διασκευάστηκε -από τον ίδιο τον Στάινμπεκ- για το θέατρο και τον κινηματογράφο. 

Τη διασκευή αυτής της νουβέλας για το θέατρο, την είχε πρωτοπαρουσιάσει στην Ελλάδα ο Κάρολος Κουν στο Εθνικό Θέατρο το 1951. 

Το 1971 ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Γιώργου Θεοδοσιάδη και μετάφραση της Αλίκης Αλεξανδράκη, από τον "Θίασο 70" στο Θέατρο Κάβα. Στη διανομή συμμετείχαν οι Γιάννης Κατράνης (Τζορτζ), Πάνος Πανόπουλος (Λένι), Μίρκα Παπακωνσταντίνου (γυναίκα του Κέρλυ), Χρήστος Ζορμπάς (Σλήμ), Ντίνος Δουλγεράκης (Κρουκς) κ.ά.

Υπόθεση: Η τραγική εξέλιξη, μιας παράξενης και περίπλοκης σχέσης, ανάμεσα σε δύο μετανάστες εργάτες, που διασχίζουν τον Αμερικανικό Νότο αναζητώντας εποχική δουλειά. Πρόσωπα χωρίς ιδιότητες, χωρίς παρελθόν. Μια ανορθόδοξη φιλία. Ο Λένι διαθέτει ευρωστία και μυαλό μικρού παιδιού. Ο Τζορτζ τον προστατεύει. Ο Λένι δίνει όνομα στην ουτοπία. Ο Τζορτζ αντλεί απ' αυτόν θέληση και πίστη. Ο Λένι αψηφά την πραγματικότητα. Ο Τζορτζ προσπαθεί να ελιχθεί. Ο Λένι ξεπερνά τα όρια.... Ο Στάινμπεκ εισάγει τον αντιήρωά του σ' ένα πεδίο ανελέητου ανταγωνισμού, όπου η μοναξιά των απόμαχων, η λαγνεία, το κέρδος, η καταπίεση, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και οι ανεξέλεγκτες ορμές καθορίζουν τις ανθρώπινες αντιδράσεις μέσα στο γενικό πλαίσιο, γενεσιουργό των αιτίων, των οικονομικών μηχανισμών, που παράγουν εκμετάλλευση και αλλοτρίωση. Και ο καταλύτης, όπως ο Μίσκιν στον «Ηλίθιο» του Ντοστογιέφσκι, αναστατώνει το παν, το απορυθμίζει.

Ακουγονται οι ηθοποιοι: Γιαννης Κατρανης, Πανος Πανοπουλος, Γιωργος Μοσχιδης, Σοφοκλης Πεππας, Κωστας Κοντογιαννης, Μιρκα Παπακωνσταντινου, Χρηστος Ζορμπας, Παναγιωτης Ζαγανιαρης, Αποστολης Φρυδας, Ντινος Δουλγερακης.
Η ηχογραφηση πραγματοποιηθηκε το 1988, σε σκηνοθεσια Γιωργου Θεοδοσιαδη.

Ο Τζων Στάινμπεκ (1902-1968) υπήρξε από τους δημοφιλέστερους αμερικανούς συγγραφείς το πρώτο μισό του 20ού αιώνα και ο αντιπροσωπευτικότερος εκπρόσωπος της κοινωνικής πεζογραφίας στη χώρα του.
Τιμήθηκε το 1939 με το βραβείο Πούλιτζερ (για το έργο του "Τα σταφύλια της οργής") και το 1962 η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε το Βραβείο Nobel.

Το εργο προερχεται από το αρχειο του φιλου του blog Γιαννη Χ.απο την Θεσσαλονικη,τον οποιο και ευχαριστουμε θερμα