Στις 6 Αυγούστου του 1945 σηματοδοτείται το τέλος του β΄παγκόσμιου πολέμου με τη ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Μια Κυριακή του Αυγούστου του 1946,ένα χρόνο αργότερα, τοποθετεί τη δράση του έργου του ο Άρθουρ Μίλερ.
Ο Λυκούργος Καλλέργης ερμηνεύει σ' αυτή την ηχογράφηση του 1966, τον Τζο Κέλλερ, τον πατέρα μιας αμερικανικής ευκατάστατης οικογένειας, που διαλύεται τραγικά λίγο μετά τη λήξη του πολέμου. Έναν συνταξιούχο εργοστασιάρχη που κατηγορήθηκε μαζί με το συνέταιρό του, για το θάνατο ανυποψίαστων πιλότων λόγω της προμήθειας ελαττωματικών κεφαλών αεροπλάνων στη διάρκεια του πολέμου. Σε αντίθεση με το συνέταιρό του, εκείνος δεν κατέληξε στη φυλακή. Έχασε όμως το γιο του, επίσης πιλότο. Από ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοεπιβεβαίωσης, ο Τζο Κέλλερ καλλιεργεί την υιοθέτηση μιας επίπλαστης αθωότητας και της ψευδαίσθησης ότι είναι θύμα της αγάπης για την οικογένειά του.
Παίζουν οι: Βαγγέλης Καζάν ...Φρανκ, Λυκούργος Καλλέργης ...πατέρας, Χρήστος Δαχτυλίδης ...γιατρός, Μαρία Ζαφειράκη ...Σιού, Φραντζέσκα αλεξάνδρου ...Λίλιαν, Στέφανος Ληναίος ...Κρις, Βάσω Μεταξά ...μητέρα, Άννα Βενέτη ...Άννυ, Αλέκος Ουδινότης ...Τζωρτζ
Ραδιοσκηνοθεσία΄Κ. Μπάκας Ηχογράφηση: 1966
Ο Άρθουρ Μίλλερ έγραψε το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (All my sons) το 1947 βασισμένος σε μια αληθινή ιστορία. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στο Μπροντγουέι σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν για να μεταφερθεί, ένα χρόνο μετά, και στην κινηματογραφική οθόνη.
. Καλή ακρόαση!
Μια Κυριακή του Αυγούστου του 1946,ένα χρόνο αργότερα, τοποθετεί τη δράση του έργου του ο Άρθουρ Μίλερ.
Ο Λυκούργος Καλλέργης ερμηνεύει σ' αυτή την ηχογράφηση του 1966, τον Τζο Κέλλερ, τον πατέρα μιας αμερικανικής ευκατάστατης οικογένειας, που διαλύεται τραγικά λίγο μετά τη λήξη του πολέμου. Έναν συνταξιούχο εργοστασιάρχη που κατηγορήθηκε μαζί με το συνέταιρό του, για το θάνατο ανυποψίαστων πιλότων λόγω της προμήθειας ελαττωματικών κεφαλών αεροπλάνων στη διάρκεια του πολέμου. Σε αντίθεση με το συνέταιρό του, εκείνος δεν κατέληξε στη φυλακή. Έχασε όμως το γιο του, επίσης πιλότο. Από ένστικτο αυτοσυντήρησης και αυτοεπιβεβαίωσης, ο Τζο Κέλλερ καλλιεργεί την υιοθέτηση μιας επίπλαστης αθωότητας και της ψευδαίσθησης ότι είναι θύμα της αγάπης για την οικογένειά του.
Παίζουν οι: Βαγγέλης Καζάν ...Φρανκ, Λυκούργος Καλλέργης ...πατέρας, Χρήστος Δαχτυλίδης ...γιατρός, Μαρία Ζαφειράκη ...Σιού, Φραντζέσκα αλεξάνδρου ...Λίλιαν, Στέφανος Ληναίος ...Κρις, Βάσω Μεταξά ...μητέρα, Άννα Βενέτη ...Άννυ, Αλέκος Ουδινότης ...ΤζωρτζΡαδιοσκηνοθεσία΄Κ. Μπάκας Ηχογράφηση: 1966
(Δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε τη σύγκριση με την παράσταση που είδαμε πρόσφατα: ο Καλλέργης έχασε στην αναμέτρησή του με τον Κώστα καζάκο, Ο Ληναίος κέρδισε τον υιό Καζάκο, η Βάσω Μεταξά υστέρησε απέναντι στην Αφροδίτη Γρηγοριάδου.)
Ο Άρθουρ Μίλλερ έγραψε το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (All my sons) το 1947 βασισμένος σε μια αληθινή ιστορία. Την ίδια χρονιά ανέβηκε στο Μπροντγουέι σε σκηνοθεσία Ηλία Καζάν για να μεταφερθεί, ένα χρόνο μετά, και στην κινηματογραφική οθόνη.
Στο έργο που τον καθιέρωσε διεθνώς ως έναν από τους κορυφαίους θεατρικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, υιοθετεί την τεχνική του Ίψεν εισάγοντας σταδιακά το παρελθόν στο παρόν και βαδίζοντας με αργά βήματα μέχρι την κορύφωση. Η δομή της ιστορίας θυμίζει εκείνη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας: η δράση –ξεκινά ένα γαλήνιο κυριακάτικο πρωινό σε ένα αμερικανικό σπίτι στα προάστια- εκτυλίσσεται στη διάρκεια ενός 24ώρου. Η κάθαρση επέρχεται μέσα από ανατροπές και αποκαλύψεις, αφότου οι πρωταγωνιστές της θα έρθουν, έστω και ετεροχρονισμένα, αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους. Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» λειτουργεί ως ανατομία της ανθρώπινης οδύσσειας μέσα από τις συγκρούσεις, τις θηριωδίες του κοινωνικού μακρόκοσμου και του ψυχικού μικρόκοσμου.
. Καλή ακρόαση!
Περιμένω κάθε μέρα να κάνετε ανάρτηση πως και πως. Με αγωνία. Όταν βλέπω καινούριο υλικό πετάω από τη χαρά μου. Σας ευχαριστώ. Επίσης, μια παράλκηση. Μήπως μπορείτε να κάνετε ένα αφιέρωμα στα έργα της Λιλιπούπολης;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρσια από Αγγλία
Εξαιρετικό ιστολόγιο! Μόλις το ανακάλυψα και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό. Θα είμαι από τους τακτικούς επισκέπτες. Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μάρσια : καλησπέρα και καλώς όρισες στη μεγάλη συντροφιά μας. Ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια (επί τη ευκαιρία κι όλους όσους κατά καιρούς έχουν αφήσει ένα σχόλιο).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχετικά με το αφιέρωμα που ζητάς, θαρρώ πως η ικανοποίηση σου θα είναι μεγάλη αν ανατρέξεις στον ακόλουθο σύνδεσμο
http://seiriopolis.blogspot.com/search/label/%CE%9B%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7
Εκτός από "ραδιοθεατρόφιλος" είμαι λάτρης της Λιλιπουπολης.
φιλώ και χαιρετώ σε
@nameliart : Χαίρομαι που αποκτάμε ακόμη έναν επισκέπτη όπως εσείς. καλό απόγευμα και καλές ακροάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια
Με εκτίμηση
Σε ευχαριστώ. Είσαστε μακράν το αγαπημένο μου blog και μία από τις πιο νοσταλγικές μου μορφές επικοινωνίας με τη πατρίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάρσια
Υπέροχο! Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου δράματα, από τον αγαπημένο μου προς το παρόν τουλάχιστον δραματουργό. Έχω δεί και τη θεατρική του εκδοχή με τον Καζάκο, όπου η μάνα (Γρηγοριάδου) με είχε ανατριχιάσει. Θέματα έρωτα, οικογένειας και πολιτικής συνείδησης, με ματιά ανθρώπινη και γνήσια. Δε ζητάω τίποτα περισσότερο από ένα έργο.
ΑπάντησηΔιαγραφή