ΚΟΚΤΕΪΛ ΠΑΡΤΥ ΤΟΥ Τ Σ ΕΛΙΟΤ

Υπόθεση: Ο Edward και η Lavinia Chamberlayne χωρίζουν μετά από πέντε χρόνια γάμου. Η Λαβίνια εγκαταλείπει το σύζυγό της Έντουαρντ λίγο πριν εμφανιστούν οι καλεσμένοι τους για ένα κοκτέιλ πάρτυ και επιστρέφει με έναν άγνωστο επισκέπτη, ο οποίος αποδεικνύεται ότι είναι ψυχίατρος και τον οποίο και οι δύο πλέον αποφασίζουν να συμβουλεύονται. Μαθαίνουν ότι έχουν οι ίδιοι εξαπατήσει τον εαυτό τους και τη σχέση τους και πρέπει να αντιμετωπίσουν τις πραγματικότητες της ζωής. Η πρόοδος στη σχέση τους θα φέρει σε δύσκολη θέση ένα τέταρτο πρόσωπο δηλαδή την ερωμένη του Έντουαρντ, που πρέπει να αποδεχθεί τη νέα κατάσταση. Δύο χρόνια αργότερα, ο Edward και η Lavinia, έχοντας βελτιώσει τη σχέση τους, υποδέχονται τους καλεσμένους τους σε ένα άλλο κοκτέιλ.
Το "Κοκτέιλ Πάρτι" είχε κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του το 1949 στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου παρουσία του συγγραφέα και με πρωταγωνιστές τον Αλεκ Γκίνες και την Αϊριν Γουόρθ, ενώ η έκδοση του έργου έγινε το 1950, χρονιά που το έργο ανέβηκε στο Broadway και κέρδισε βραβείο Τόνυ, ενώ παιζόταν και στο Λονδίνο με τον Ρεξ Χάρισον στο ρόλο του απρόσκλητου επισκέπτη.
Το κείμενο, μέσα από την ιδιαίτερη ματιά του Έλιοτ, αναφέρεται στα προβλήματα του γάμου, στην απομόνωση, τις κατακερματισμένες και συγκρουσιακές σχέσεις, τα μεγάλα εσωτερικά διλήμματα και στα μονοπάτια για τη σωτηρία. Ο Eliot καταθέτει τους προβληματισμούς του πάνω στο αδιέξοδο των ανθρώπινων σχέσεων, στις σχέσεις ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι και τις κλονισμένες ισορροπίες, στους συμβιβασμούς που όλοι αναγκάζονται να κάνουν. Ταυτόχρονα μέσα απ’ αυτή την φιλοσοφική και ψυχολογική διαδρομή προσθέτει στο έργο και μια θρησκευτική χροιά. Υπάρχει ένας συμβολισμός όταν μαθαίνουμε τι απέγινε η νεαρή Σήλια προς το τέλος του έργου. Πόσα ν' αντέξει ένας άνθρωπος, λοιπόν, αλλά μακάρι να ήταν ένας. Γιατί, όλοι οι καλεσμένοι του πάρτυ έχουν κι από ένα πόνο, στον οποίο θα εντρυφήσουμε διεξοδικά. Η ερωμένη, η σύζυγος, ο ερωτοχτυπημένος νέος, ακόμη και ο άγνωστος προσκεκλημένος -ψυχολόγος τους όσο λαμπεροί και άνετοι φαίνονται, τόσο αξιολύπητοι είναι κατά βάθος. Τα ερεβώδη συναισθηματικά κενά του ανθρώπου που καλύπτουν όλο το φάσμα, από την ανάγκη να αγαπάς και ν' αγαπιέσαι, να χρησιμοποιείς τις διαπροσωπικές σχέσεις ως κίνητρο για προσωπική εξέλιξη, μέχρι να ψάχνεις τη λύτρωση και τη βεβαιότητα, σκαλίζονται με αξίνα τις ωραίες προτάσεις, το σπινθηροβόλο κείμενο, τις πνευματώδεις στιχομυθίες. Πρόκειται για ένα θεατρικό έργο εσωτερικού τοπίου, το οποίο δύσκολα προδίδει την ημερομηνία που γράφτηκε. Μια πρώτη επιφανειακή επαφή μας κάνει να νομίζουμε ότι πρόκειται για ένα απλό μπουλβάρ. Μερικοί καλεσμένοι σ’ ένα μεγαλοαστικό εγγλέζικο σπίτι, ποτά, χαλαρές κουβέντες.Στην πραγματικότητα, καταλαβαίνεις σχεδόν γρήγορα ότι οι κουβέντες δεν είναι χαλαρές, τα πρόσωπα κάθε άλλο παρά τυχαία είναι και το πάρτυ είναι απλώς η αφορμή. Ο νομπελίστας ποιητής βάσισε το έργο του στην Άλκηστη του Ευριπίδη.
O Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, 26 Σεπτεμβρίου 1888 - 4 Ιανουαρίου 1965) ήταν Αμερικανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Το 1948 βραβεύτηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του ανήκουν το Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Προύφροκ (1910), η Έρημη Χώρα (1922), τα Τέσσερα κουαρτέτα (1943) καθώς και το θεατρικό έργο Φονικό στην Εκκλησιά (1935).Για πολλούς ο Τ. Σ. Έλιοτ ήταν ο μεγαλύτερος αγγλόφωνος ποιητής του 20ού αιώνα. Μεγαλύτερος ακόμη και από τον Εζρα Πάουντ, τον άνθρωπο στον οποίο ο Ελιοτ αφιέρωσε το αριστούργημά του «Ερημη χώρα» αποκαλώντας τον «il miglior fabro» («ο καλύτερος τεχνίτης»). Θεωρείται ο ηγέτης του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση. Με την πειραματική προσέγγισή του στη στιχουργική αναζωογόνησε την αγγλοαμερικανική ποίηση και με τα κριτικά του δοκίμια τάραξε την ορθόδοξη σκέψη της εποχής του.
Το 1922 ο Τ. Σ. Έλιοτ δημοσίευσε την «Ερημη χώρα» («The Wasteland»). Μια περίπλοκη σύνθεση σε πέντε μέρη, η «Ερημη χώρα» πραγματεύεται την απελπισία και την παρακμή, την «αποσπασματική» ευαισθησία της αστικής ζωής του 20ού αιώνα. Ακόμη περισσότερο, ο Τ. Σ. Έλιοτ δημιούργησε μια, περισσότερο «άχρονη» παρά διαχρονική, διατριβή πάνω στη σύγκρουση του ηθικού μεγαλείου και του ηθικού «Κακού». Πολλοί θεωρούν ότι η «Έρημη χώρα» δεν είναι το μεγαλύτερο ποίημα που έγραψε ποτέ ο Τ. Σ. Ελιοτ. Είναι σίγουρα όμως το πιο γνωστό.
Πολύ σπάνια ο Τ. Σ. Έλιοτ μιλούσε για την προσωπική του ζωή. Το 1915 παντρεύτηκε τη Βίβιαν Χέι-Γουντ, η οποία προοδευτικά μετά το 1933 υπέφερε από ψυχική ασθένεια. Ο Τ. Σ. Έλιοτ έχει κατηγορηθεί πολύ τόσο για το ότι ήταν με κάποιο τρόπο υπεύθυνος για την αρρώστια της συζύγου του όσο και για το ότι δεν έκανε αρκετά για να της συμπαρασταθεί τον καιρό της δοκιμασίας της.
Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1920 ως τον θάνατό του, ο Τ. Σ. Έλιοτ εργάστηκε ως επιμελητής εκδόσεων στον εκδοτικό οίκο Faber & Faber. Από αυτή τη θέση πρόσφερε απλόχερα την υποστήριξή του σε πολλούς νέους ποιητές. Αλλα διάσημα έργα τού Τ. Σ. Ελιοτ είναι τα: «Οι μεταφυσικοί ποιητές» (δοκίμιο, 1921), «Τετάρτη των τεφρών» (ποιήματα, 1930),«Τέσσερα κουαρτέτα» (ποιήματα, 1943), «Κοκτέιλ πάρτι» (θεατρικό, 1949).
Το Νοέμβριο του 1948 τού ανακοινώθηκε πως κέρδισε το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας και μετέβη στη Στοκχόλμη για την απονομή του. Παρά την ικανοποίησή του, ο Έλιοτ ανησυχούσε για τα επακόλουθα της μεγάλης φήμης που αποκτούσε, συνδέοντας τον εαυτό του με άλλες περιπτώσεις συγγραφέων που μετά από ανάλογη βράβευση δεν δημιούργησαν ξανά κάποιο αξιόλογο έργο. Η ανασφάλεια του γύρω από το ποιητικό του έργο ή το κατά πόσο θα κατόρθωνε να ανταπεξέλθει σε αυτό, υπήρξε χαρακτηριστικό του γνώρισμα, από τα πρώτα βήματά του. Τη βράβευση του με το Νόμπελ, ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια πολυάριθμες απονομές τιμητικών τίτλων και απονομών.

ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Γιώργος Λέφας .... Άλεξ, Τιτίκα Νικηφοράκη.... Τζούλια, Νίκος Νικολάου .... Πίτερ, Πένυ Παπουτσή.... Σίλια, Τρύφων Καρατζάς.... Άγνωστος & γιατρός Ρέϊλι, Γιάννης Νταλιάνης.... Έντουαρτ Τσάμπερλεν, Έρση Μαλικένζου.... Λαβίνια Τσάμπερλεν, Γιάννα Ανδριοπούλου.... γραμματεύς νοσοκόμος, Δημήτρης Κοτσάρης.... σερβιτόρος. ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗ - ΠΑΠΑΔΑΚΗ, ΡΑΔΙΟΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΚΟΡΑΗΣ ΔΑΜΑΤΗΣ, ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ 1994


Κοκτέϊλ πάρτι (Τ. Καρατζάς)
Κοκτέϊλ πάρτι (Μ. Κατράκης 1965)
 
Tο έργο χαρίζει στους ακροατές του Radiotheatre ο Γιάννης από την Θεσσαλονίκη. Τον ευχαριστούμε πολύ !