«Ιβάνωφ» του Τσέχωφ
Παντρεμένος με την Άννα, που εγκατέλειψε την οικογένειά της και την πίστη της για χάρη του και που τώρα πεθαίνει από φυματίωση, ο Ιβάνωφ προσπαθεί να δραπετεύσει με οποιονδήποτε τρόπο, από την ασφυκτική ατμόσφαιρα του περιβάλλοντός του.
Το όνομα Ιβάνωφ είναι ένα από τα πλέον κοινά ονόματα στην ρωσική αυτοκρατορία και ο Τσέχωφ το συνδέει με την διάψευση των ονείρων, όταν η πρώτη νεότητα τελειώνει, με το κενό, την απάθεια, την συναισθηματική αδράνεια και εν τέλει τον θάνατο. Στο πρόσωπο του Ιβάνωφ συναντάμε τον κάθε άνθρωπο που στα νιάτα του ονειρεύτηκε ένα νέο κόσμο, αλλά που η ζωή τον διέψευσε, δεν του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία και το μόνο του καταφύγιο είναι η διαδρομή του προς την απόλυτη σιωπή.
«Λεωφορείο ο πόθος»
Ο Τέννεσυ Ουίλλιαμς, ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς της μεταπολεμικής Αμερικής, έγραψε το Λεωφορείο ο πόθος το 1947. Το έργο ανέβηκε την ίδια χρονιά στο Μπροντγουέι, σε σκηνοθεσία Ελία Καζάν, με τους Μάρλο Μπράντο και Τζέσικα Τάντι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Σε μια φτωχογειτονιά, «με μια πρόστυχη σχεδόν γοητεία...» μένει η αδελφή της Μπλανς, Στέλλα (Ιωάννα Παγιατάκη), μια γυναίκα γλυκιά, εύθραυστη και φρέσκια, που ξεχνάει τη θλιβερή παιδική της ηλικία στην αγκαλιά του γοητευτικού συζύγου της Στάνλεϋ (Βασίλη Μπισμπίκη). Εκείνος, ένας άντρας που αντιμετωπίζει τη γυναίκα ως τρόπαιο, βλέπει την ισορροπία της ζωής του να διαταράσσεται με την έλευση της Μπλανς.
Η Μπλανς: μια γυναίκα που αναζητά τη μαγεία. Ο Στάνλευ: ένας άντρας ρεαλιστής. Δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί, δύο πρόσωπα που οδηγούνται σε μια αναπόφευκτη σύγκρουση...Λεωφορείον ο πόθος (Μ. Μερκούρη)
Λεωφορείον ο πόθος (Ν. Τριανταφυλλίδη )
Για τον estragon οδηγίες σε λίγες μέρες
Καιρό έψαχνα να βρω θεατρικά ηχιτικά έργα και να που δημιουργηθήκατε εσείς!!! Μπαίνω συχνά και βλέπω το υλικό. Έχω κι εγώ κάποια θεατρικά από αυτά που δίνει το περιοδικό ραδιοτηλεόραση. Μου αρέσει πολύ η Λαμπέτη και χάρηκα που βρήκα τα έργα "Αμλετ" και "Πεγκ, καρδούλα μου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που κάνω ποδαρικό σ' αυτήν την ανάρτηση και στο πολύ όμορφο μπλογκόσπιτό σας (...ή να πω καλύτερα μπλογκοσκηνή?). Καταπληκτικά και τα δυο έργα !!!
Συμβαίνει ο Τέννεση Ουίλιαμς να είναι ο αγαπημένος μου θεατρικός συγγραφέας και ψάχνοντας για έργα του στο διαδίκτυο, ανακάλυψα -στην ιστοσελίδα που φιλοξενεί το αρχείο του Εθνικού Θεάτρου- το έργο του "Ο Ορφέας στον Άδη", με Πριγκηπέσα τη Μαίρη Αρώνη !!! Ολόκληρη η παράσταση -του 1957- βρίσκεται ηχογραφημένη εδώ : http://www.nt-archive.gr/playDetails.aspx?playID=338
nikolaskoul,ενα μονο θα σου πω για να καταλαβεις τη συγκινηση που ενιωσα λαμβανοντας απο τα χερια σου τον "ΙΒανωφ".Ηταν η μοναδικη ραδιοθεατρικη ερμηνεια του μεγιστου Δ.Χορν η οποια ελειπε απο την συλλογη μου(ετσι τουλαχιστον νομιζω,συμβουλευομενος την επισημη λιστα που υπαρχει στο αναμνηστικο λευκωμα που εκδοθηκε απο το Ιδρυμα Γουλανδρη-Χορν).Στην συμπληρωση της σχετικης λιστας συνεβαλλε βεβαια αποφασιστικα και το υπεροχο ζευγος Ιζα-Radiotheater με μια σειρα εργων του Χορν που μας χαρισαν παλαιοτερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε οτι αφορα το δευτερο πανεμορφο δωρο σου,παρατηρω οτι ενυπαρχει σ'αυτο ενας γριφος.Οι πρωταγωνιστες που αναφερεις στο σχολιο σου(Ζουνη-Παγιατακη-Μπισμπικης)ερμηνευσαν τους ρολους σε μια εξαιρετικη παρασταση του ΚΘΒΕ στην καλλιτεχνικη περιοδο 2007-'08(σε σκηνοθεσια Α.Καλογριδη-η καλυτερη παρασταση του Κρατικου Θεατρου για την χρονια εκεινη,η οποια επαναληφθηκε και στην αρχη της επομενης σεζον).Ωστοσο στο εργο που αναρτησες οι ηθοποιοι ειναι αλλοι.Δυστυχως ομως δεν αναφερονται ουτε στην αρχη,ουτε στο τελος του εργου(μαθαινουμε μονο οτι η ραδιοσκηνοθεσια ανηκει στον Κ.Κουν).Οσο κι αν προσπαθησα δεν καταφερα να συνδεσω τις φωνες με συγκεκριμενα ονοματα,παρολο που ειδικα η φωνη της Μπλανς μου ακουγεται πολυ οικεια.Θα σε παρακαλουσα λοιπον,εαν ειναι δυνατον,να μας δωσεις καποια διευκρινιστικα στοιχεια για το cast του εργου.
ΥΓ.Ιζα και Radio-theater, στην παρουσα αναφορα στον Τ.Ουιλλιαμς δεν νομιζω οτι δεν υπαρχει πιο ταιριαστη συνεχεια στο "Λεωφορειο ο ποθος" απο τον "Γυαλινο κοσμο",που ευτυχως συμπεριλαμβανεται στον καταλογο που αναρτησατε το καλοκαιρι.
Αγαπητέ estragon να προσθέσω κι εγώ τον ενθουσιασμό και τη συγκίνησή μου για τις αναρτήσεις του εξαιρετικού nikolaskoul. Είναι αναρτήσεις τεραστίου διαμετρήματος, γιατί κάθε έργο, κάθε ερμηνεία του Χορν ήταν κορυφαίο θεατρικό γεγονός. Όσο για ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΝ Ο ΠΟΘΟΣ αγαπητέ μου estragon - που κι εγώ το κατέβασα αλλά δεν πρόλαβα να ακούσω- κρατήσου...κρατήσου είναι η μνημειώδης κι ανεπανάληπτη ηχογράφηση με Μπλανς την ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ. Ναι, ναι πιστέψτε το είναι αυτή, η σπάνια κυρίως από καλλιτεχνικής πλευράς, παράσταση που 1ο έχει κυκλοφορήσει στο εμπόριο πριν αρκετά χρόνια σε συνεργασία ΕΡΤ και ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΛΙΝΑΣ ΜΕΡΚΟΥΡΗ καιέχειεξαντληθεί 2ο το έχει μεταδόσει το ΔΕΥΤΕΡΟ μέσα στο 2009 στην επέτειο του θανάτου της Μελίνας και 3ο είμαι 1000% σίγουρος ότι ένας φανατικός θεατρόφιλος σήμερα θα γίνει έστω για μια μέρα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Seirie σε νιώθω και συμμετέχω στο τρελό πανηγύρι σου! Σαν να ακούω τις φωνές χαράς 200 χιλιόμετρα μακριά.
ΑπάντησηΔιαγραφήNikolakoul για άλλη μια φορά έγραψες ιστορία. Ευχαριστούμε πολύ!
Καλημέρα! Ύστερα από καιρό, αφήνω κι εγώ το σχόλιο μου! Ο μικρός θεατρόφιλος της μεγάλης παρέας ποτέ δε σας λησμόνησε και θα ήταν αχάριστος αν έτρεφε βαθιά ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο της Ιζας και Radio-theatre.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη, μου έχεις αφήσει παρακαταθήκη το θησαυρό σου τον οποίο φυλάω σαν κόρη οφθαλμού...κι αλήθεια δεν ξέρω πότε θα στον επιστρέψω! όποτε μου το ζητήσει θα γίνει αμέσως... Με έχεις τροφοδοτήσει με τόση πνευματική τροφή που ο στρατός θα γίνει "μεγάλο" σχολείο...
Αν ακούσατε "ένα νέο παιδί, ένα νέο αγόρι..."(πως μου αρέσει όταν το λέει αυτό η Μελίνα!) να ακούει και να πανηγυρίζει στο κέντρο της Πάτρας, ναι εγώ ήμουν! Έχοντας διαβάσει το σχόλιο σου, όταν σχόλασα πέρασα από το μπλογκ και κατέβασα το αρχείο. Μέχρι εδώ όλα τυπικά. Άφησα το αρχείο και συνέχισα το πρόγραμμά μου για να γυρίσω σε αυτό το βράδυ, πριν κοιμηθώ...
Με είχε κυριεύσει το συναίσθημα κι η λογική "σιγά, τι να μας πει μια παράσταση με Μπλανς που δεν είναι η Μελίνα ή Έλλη;". Με τέτοια απαξιωτικά συναισθήματα έβαλα χαμηλόφωνα να ακούω το "Λεωφορείο" για να διαπιστώσω σχεδόν αμέσως ότι η φωνή της Μπλανς μου είναι οικεία!
Μα ναι! Είναι η Μελίνα!!! Ανασηκώνομαι γρήγορα γρήγορα κι ανοίγω την ένταση των ηχείων... μέσα στο ημίφως η φωνή της Μελίνας και το δωμάτιο μου ξαφνικά να γίνεται το σπιτικό της Νέας Ορλεάνης.
Μεγάλη ευτυχία ένιωσα κι αν δεν έχει κάποιος νιώσει κάτι ανάλογο, σίγουρα θα του φαίνονται υπερβολικά τα όσα περιγράφω. Είστε ανεκτίμητοι για την προσφορά σας κι έχω να δηλώσω Ιζα και Radio-theatre ότι έχετε πολλούς δραστήριους αναγνώστες!
Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη χαρά και τη συγκίνηση που μου χαρίσατε απλόχερα!
ΥΓ. έχω χαθεί από τα λημέρια σας,αλλά χάριν στο αφιέρωμα που είχατε κάνει στον Ιψεν, έχω ριχτεί με τα μούτρα στο διάβασμα τόσο των έργων του όσο κι αναλύσεων τους! Τελικά μέρα με τη μέρα ανακαλύπτω ότι είναι μεγάλος δραματουργός και "μάστορας"... Να ξέρετε ότι πάντα σας παρακολουθώ έστω και διακριτικά...
Αγαπητέ nikolaskoul σχετικά με ένα κατάλογο έργων που μου είχες στείλειμε παλαιότερο σχόλιό σου σου λέω τα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1ο Ορισμένα από αυτά έχουν σταλεί από σένα και σε άλλο σχόλιο με υπερσυνδέσεις (ΤΑ ΛΑΘΗ..-ΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ..-ΤΟ ΖΑΡΚΑΔΙ).Τα υπόλοιπα(ΠΡΩΤΟ ΧΑΔΙ-ΤΟ ΕΠΑΛΛΕΛΜΑ..-ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ..-6 ΠΡΟΔΩΠΑ...-ΔΑΦΝΕΣ...-ΤΟ ΜΩΡΟ...-ΔΩΣΕ..δεν έχουν υπερσυνδέσεις.
2ο Κρατώ ακόμα τα πρώταγια μελλοντικές αναρτήσεις, αν δεν έχεις αντίρρηση και περιμένω εναγωνίως τις υπερσυνδέσεις, "κρυμμένος" πίσω από κάποιες πικροδάφνες, αν με καταλαβαίνεις! Ευγνώμων!
θεατροφιλε estragon αν θες γραψε μου το email που εχεις
ΑπάντησηΔιαγραφήnikolaskoul
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.
Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.
Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".
Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.
Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.
Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.
Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!
Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου
Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".
Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."
http://rapidshare.com/files/283537742/FALAKRH_TRAGOYDISTRIA.mp3
nikolaskoul
ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΡΘΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο έργο εκτυλίσσεται στην Ισπανία γύρω στα 1930-40. Η Μάρθα, μια νεαρή, απογοητευμένη, πριν προλάβει να θέσει τέρμα στη ζωή της παίρνει ένα παράξενο αλλά φιλικό μήνυμα που την οδηγεί σ' ένα μυστηριώδες γραφείο. Εκεί συναντά το γέρο Μπαλμπόα που πήρε κι αυτός παρόμοιο μήνυμα βοήθειας στην προσπάθεια του να βοηθήσει τη σύζυγο του που ζει με την προσμονή του αγαπημένου της εγγονού. 0 γέρο Μπαλμπόα είχε κρύψει από τη σύζυγο του ότι ο παραστρατημένος εγγονός τους που ο ίδιος έδιωξε μια νύχτα πριν είκοσι χρόνια, ήταν τώρα ένας κακοποιός στον Καναδά. 0 Μπαλμπόα φρόντισε γράφοντας ο ίδιος επιστολές που έφταναν στα χέρια της γιαγιάς να την κάνει να πιστέψει πως ο εγγονός τους έγινε ένας σπουδαίος αρχιτέκτονας και μάλιστα πρόσφατα παντρεύτηκε. Ξαφνικά, όμως παίρνουν ένα τηλεγράφημα από τον πραγματικό εγγονό που τους πληροφορεί πως έρχεται. Η γιαγιά γίνεται άλλος άνθρωπος και πλέει σε πελάγη ευτυχίας γιατί επιτέλους θα γνωρίσει τον επιτυχημένο εγγονό της. Ο παππούς, όμως, που γνωρίζει την πραγματικότητα, αναζητά εναγωνίως βοήθεια για να αντιμετωπίσει την κατάσταση
http://rapidshare.com/files/283629841/TA_DENTRA_PETHENOYN_ORTHIA.mp3
nikolaskoul
ΕΓΩ Ο ΚΛΑΥΔΙΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Κλαύδιος, συνεσταλμένος και ευγενικός, διόλου φιλόδοξος και στην πραγματικότητα έξυπνος και στοχαστικός, ζει τον 1ο μ.Χ αιώνα στα ανάκτορα των πιο φημισμένων αυτοκρατόρων της Ρώμης. Με την οξύνεια, το χιούμορ και την αδιαμφισβήτητη ικανότητα να καταλαβαίνει τους ανθρώπους, κατορθώνει να διαφύγει και να επιβιώσει των ραδιουργιών της αυλής και να ανακηρυχθεί ύπατος αρχηγός της απέραντης Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας.
John Mortimer
Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς
Ο Ρόμπερτ Ράνκε Γκρέιβς γεννήθηκε στο Ουΐμπλεντον στα περίχωρα του Λονδίνου το 1895. Ο πατέρας του Άλφρεντ Πέρσιβαλ Γκρέιβς υπήρξε σημαντικός ποιητής της ιρλανδικής αναγέννησης των αρχών του αιώνα η μητέρα του Αμαλία φον Ράνκε ήταν ανιψιά του περίφημου Γερμανού ιστορικού του 19ου αιώνα Λέοπολντ φον Ράνκε. Μεγαλώνοντας σε περιβάλλον διανοουμένων, καλλιτεχνών και ιστορικών κατόρθωσε να αντισταθεί στην παραδοσιακή του δομή κρατώντας μόνο όσα στοιχεία τον αντιπροσώπευαν. Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο, κατατάχτηκε στο πυροβολικό. Γυρίζοντας βαριά τραυματισμένος από το μέτωπο παρασημοφορήθηκε και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Αφού πήρε το πτυχίο του, δίδαξε στη μέση εκπαίδευση και κατόπιν σε πανεπιστήμια αγγλική λογοτεχνία και κλασικά γράμματα^συνεργάστηκε με πολλούς εκδοτικούς οίκους εκδίδοντας αρχαίους Έλληνες και Λατίνους συγγραφείς το 1961 εκλέχτηκε καθηγητής στην Οξφόρδη όπου δίδαξε ποίηση. Πέθανε στη Μαγιόρκα το 1985. Με ωριμότητα υπερβολικά πρώιμη, σφυρηλατημένη στον πόλεμο, δημοσίευσε τον πρώτο τόμο με ποιήματά του, Πάνω από την πυροστιά, το 1916. Όλη η ποιητική παραγωγή του πάνω από 40 τόμοι, και κυρίως των δεκαετιών του ’20 και του ’30, καθορίζεται απόέντονη αντι¬πολεμική πεποίθηση, από εντελώς προσωπική μελαγχολική αίσθηση ζωής, από ακραίο σαρκασμό και πικρό λυρισμό. Μαζί με τους προδρόμους του Ουΐλιαμ Μπάτλερ Γέιτς και Τ. Χάρντι, και τους συγχρόνους του Έζρα Πάουντ, Τ. Σ. Έλιοτ, Χ. Όντεν και Ντίλαν Τόμας, θεωρείται από τους σπουδαιότερους ποιητές του 20ού αιώνα. Η ίδια ατμόσφαιρα και στάση ζωής αποτελούν τον πυρήνα και του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματός του Αποχαιρετισμός σε όλα αυτά, ενός από τα πιο συγκινητικά λογοτεχνήματα του μεσοπολέμου. Δημοσιεύτηκε το 1929 και κυκλοφόρησε πάλι το 1957 ξαναδουλεμένο με μεγαλύτερη οξύτητα στον αντιπολεμικό χαρακτήρα του. Η μεγάλη δημοτικότητα του Ρόμπερτ Γκρέιβς όμως στο πλατύ αναγνωστικό κοινό οφείλεται κυρίως στα ιστορικά μυθιστορήματά του, όπου συνταιριάζονται αρμονικά ιστορική πιστότητα, πλούσια αφηγηματική δεξιοτεχνία και λεπτό χιούμορ. Κορυφαία έργα του είναι: Εγώ, ο Κλαύδιος (1934), Κλαύδιος ο θεός (1934) και Βελισάριος (1938). Ασφαλώς στο τεράστιο σε έκταση έργο του Γκρέιβς –περισσότεροι από 140 τόμοι έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα καταλαμβάνουν ξεχωριστή θέση τα δοκίμια και τα κριτικά βιβλία του για την ποίηση από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Το 1948, ύστερα από ατέλειωτες εκδοτικές περιπέτειες, εκδόθηκε από τον Τ. Σ. Έλιοτ Η Λευκή Θεά: ιστορική γραμματική του ποιητικού μύθου του Ρόμπερτ Γκρέιβς. Πρόκειται για ιδιόρρυθμο βιβλίο που ερευνά τους εσωτερικούς συσχετισμούς και τις ταυτίσεις των πρωτόγονων γυναικείων μύθων και τις λατρείες γυναικείων θεοτήτων στην εποχή της μητριαρχίας. Το έργο ξάφνιασε τον επιστημονικό κόσμο με την πρωτοτυπία των απόψεών του και, μαζί με άλλα, όπως Ποια ήταν η τροφή των Κενταύρων (1958), Το αποκαταστημένο ναζαρηνό ευαγγέλιο (1960), αποτέλεσε το θεωρητικό υπόβαθρο των μεγάλων του έργων Οι ελληνικοί μύθοι και Οι εβραϊκοί μύθοι (1963).
http://rapidshare.com/files/283643923/EGO_O_KLAYDIOS.mp3
nikolaskoul
Ειναι βεβαιο οτι εκτος απο τον Seirio απολυτα ευτυχεις ενιωσαν επισης τουλαχιστον τρεις ακομη θεατροφιλοι(ο υποφαινομενος και εσεις Ιζα και Radio-theater) με αφορμη την αναρτηση του θρυλικου "Λεωφορειο ο ποθος" με την αξεχαστη Μελινα.Βλεπετε,η συγκεκριμενη ηχογραφηση αποτελει ενα απο τα "μονακριβα πετραδια" που κυνηγα μανιωδως καθε ραδιοθεατροπληκτος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλε nikolaskoul,σε συνεργασια με τους Ιζα και Radio-theater,μας εχετε α π ο - γ ε ι ω σ ε ι εντελως.
Σ'αυτο το σημειο θα μου επιτρεψετε να επιμεινω λιγο στους συντελεστες του εργου,γιατι νομιζω πως ειναι σημαντικο να εξακριβωσουμε την ταυτοτητα ολων των ερμηνευτων της σπουδαιας αυτης ηχογραφησης.
Με δεδομενο λοιπον οτι προκειται για σκηνοθεσια του Κουν με μουσικη Χατζηδακι μπορει κανεις να υποθεσει οτι μαλλον αποτελει μεταφορα της ιστορικης παραστασης του Θεατρου Τεχνης(1948-'49)απο το σανιδι στους ραδιοθαλαμους της Κρατικης Ραδιοφωνιας,την ιδια πανω-κατω εποχη,η εστω λιγο αργοτερα(η εξακριβωση της χρονολογιας της ηχογραφησης θα βοηθουσε σημαντικα).Εαν ισχυει αυτο,τοτε ειναι πιθανο να χρησιμοποιηθηκαν απο τον Κουν οι ιδιοι συντελεστες και στην ραδιοφωνικη αποδοση του εργου απο τον θιασο.Εξαλλου,ακουγοντας προσεκτικα την ηχογραφηση νομιζω που αναγνωριζω ως Κοβαλσκι και Μιτσελ τους Διαμαντοπουλο και Χατζημαρκο αντιστοιχα,δηλ. τους πρωτους διδαξαντες σε αυτους τους ρολους στο υπογειο του Θ.Τεχνης.
Φιλοι μου,προσδοκω στα φωτα σας επι του θεματος και σε καποιες ασφαλεστερες πληροφοριες που θα οδηγουν στην επαληθευση η διαψευση των υποθεσεων μου.
Αγαπητέ estragon, σωστά κατάλαβες τους Διαμαντόπουλο και Χατζημάρκο, όπως προκύπτει από μια μικρή έρευνα που έκανα. Παραθέτω τώρα και τα υπόλοιπα ευρήματα: Σκηνοθεσία Κ. Κουν, μετάφραση Ν.Γκάτσος, ηχογράφηση 1954 στο Ζάππειο, λοιπή διανομή, Τόνια Καράλη, Κ. Μπάκας, Μπάλας, Μπιρμπίλη, Εκάλη Σώκου. Μουσική Χατζιδάκης. Ασφαλείς πληροφορίες!Καλημέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπάντηση για τον estragon
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://rapidshare.com/files/284765475/APANTHSH_ESTRAGON.doc
nikolaskoul
Στο Λεωφορείο ο Πόθος προέκυψαν Πέμη Ζούνη κλπ επειδή η υπόθεση του έργου βρισκόταν σε ιστοσελίδα όταν το έργο παίχτηκε από τους ηθοποιούς αυτούς (αντιγραφή /επικόλληση διαθέσιμος χρόνος λίγος) δεν έγινε διόρθωση. Όποιος θέλει ας κατεβάσει εξώφυλλο κλπ από το cd με Μελίνα Μερκούρη & Διαμαντόπουλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://rapidshare.com/files/284934775/LEOF_O_POTHOS_DOC.rar
nikolaskoul
Αγαπητέ estragon προσθέτω κι εγώ την επιθυμία μου σε αυτήν του nikolaskoul για το e-mail σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα! τώρα δλδ έγινα κι εγώ ισότιμο μέλος της θαετροπαρέας?
ΑπάντησηΔιαγραφήμε συγκινείτε!
ένα ειλικρινές ευχαριστώ!