ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΒΙΖΥΗΝΟΥ

ΕΝΑ ΔΙΗΓΗΜΑ,ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ

Δραματοποιημένη αφήγηση-Επιμέλεια : Ολύνα Ξενοπούλου

« Το μόνον της ζωής του ταξείδιον» του πεζογράφου, ποιητή και λογίου Γεωργίου Βιζυηνού (8 Μαρτίου 1849 – 15 Απριλίου 1896),το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε δύο συνέχειες τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1884, στο περιοδικό Εστία.

Πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και δημοφιλή διηγήματά του, με έντονα βιωματικά στοιχεία, που διαπνέεται από χιούμορ και ειρωνεία.

Υπόθεση: Ο Βιζυηνός επιστρέφει στην παιδική του ηλικία, περιγράφοντας τον άκακο και άβουλο χαρακτήρα του παππού του και την αυταρχική, καταπιεστική γιαγιά του. Ο εγγονός -και αφηγητής- διηγείται τις συνθήκες διαβίωσής του στην Πόλη ως ραφτόπουλο, ενώ μάταια περιμένει να του συμβούν οι περιπέτειες που τόσο γλαφυρά του είχε διηγηθεί ο «κοσμογυρισμένος» παππούς του. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική και τον απογοητεύει.

Η αριστοτεχνική γραφή του Βιζυηνού δίνει την δυνατότητα να ανακαλύψει ο αναγνώστης με έκπληξη, πως ο παππούς δεν ταξίδεψε ποτέ, παρά μόνο με την φαντασία του και την στιγμή που το αποκαλύπτει στον εγγονό του, πεθαίνει. Ο απρόβλεπτος αυτός αποχαιρετισμός, σηματοδοτεί και την αφετηρία του ενός και μοναδικού ταξειδιού της ζωής του. Το ταξίδι προς τον θάνατο.