Η ΦΑΛΑΚΡΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ ΤΟΥ ΙΟΝΕΣΚΟ

Ο Ευγένιος Ιονέσκο έγραψε το έργο το 1948. Έμπνευση για τη συγγραφή του στάθηκε η προσπάθεια του να μάθει αγγλικά άνευ διδασκάλου, με τη βοήθεια ειδικών κασετών. Οι ακαταλαβίστικες φράσεις ήταν η βάση για το πρώτο του έργο.

Στο έργο δεν υπάρχει καμιά φαλακρή τραγουδίστρια. Αυτό που υπάρχει είναι η έντονη διάθεση του Ιονέσκο να σατιρίσει την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, δείχνοντας τη ματαιότητα της μετριότητας. Χρησιμοποιώντας κοινοτοπίες και πομπώδης φράσεις στην καθημερινή τους ζωή για να συνεννοηθούν μεταξύ τους, οι ένοικοι ενός σπιτιού το μόνο που καταφέρνουν είναι το ακριβώς αντίθετο: να μην επικοινωνούν καθόλου.

Με τη Φαλακρή Τραγουδίστρια ο Ιονέσκο θεωρούσε ότι είχε γράψει την απόλυτη τραγωδία. Κι όμως, όπου παιζόταν το έργο, το κοινό έπεφτε κάτω από τα γέλια. Ο Ιονέσκο αρχικά αντέδρασε, αλλά τελικά συναίνεσε λέγοντας: "Από τη στιγμή που το κωμικό είναι η διαίσθηση του παραλόγου, τότε, κατ' εμένα, το κωμικό είναι πολύ πιο κοντά στην απελπισία παρά το τραγικό".

Η Φαλακρή Τραγουδίστρια δίχασε κριτικούς και κοινό, όταν πρωτοπαίχτηκε. Ο τύπος της εποχής χαρακτήρισε τον συγγραφέα και το θίασο του σκηνοθέτη Νικολά Μπατάιγ, απατεώνες. Όμως, το ίδιο το έργο που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην εποχή του, τελικά αποτέλεσε σταθμό για το θέατρο της πρωτοπορίας και σήμερα θεωρείται κλασικό.

Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι το έργο του Ιονέσκο επηρέασε μεγάλες θεατρικές ομάδες, όπως οι Monty Pythons και σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Mel Brooks, ο Μπουνιουέλ κ.α.

Σε φιλοσοφικό επίπεδο, η Φαλακρή Τραγουδίστρια βασίζεται πάνω στη σκέψη των υπαρξιστών διανοούμενων της εποχής και με αυτή την πλούσια σε συμβολισμούς κωμωδία, ο Ιονέσκο επιτίθεται σ' ένα κόσμο που έχει χάσει τη μεταφυσική του διάσταση, κάνοντας έκκληση, μέσα από την παρωδία και το χλευασμό της απολιθωμένης γλώσσας, για την αποκατάσταση μιας ποιητικής αντίληψης για τη ζωή.

Σήμερα, στην εποχή της επικοινωνίας, η Φαλακρή Τραγουδίστρια δεν είναι μια παράλογη περιπέτεια. Είναι η καθημερινότητα της μικροαστικής κοινωνίας μας, όπου η ακατάσχετη φλυαρία κινδυνεύει να καταβάλει τη σκέψη!

Παίζουν οι ηθοποιοί: Νίκος Γαροφάλλου, Αλίκη Αλεξανδράκη, Σοφοκλής Πέπας, Παγώνη, Ματίνα Καρρά, Κώστας Κοντογιάννης.

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάχη Σειράκου, Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, Πίτσα Αντωνιάδου, Ανδρέας Μαραγκός, Έλλη Κυριακίδου, Φώτος Φωτειάδης.

Ο Ευγένιος Ιονέσκο και το Θέατρο του Παραλόγου

Ο Ρουμάνος συγγραφέας εμφανίστηκε στο χώρο του θεάτρου το 1950 με τη "Φαλακρή Τραγουδίστρια", την εποχή που το θέατρο του παραλόγου διέτρεχε την λαμπρότερη περίοδό του. Ο συνδυασμός του έργου των ντανταϊστών, του Νικολάι Γκόγκολ και του Μπέρτολ Μπρεχτ ή των σουρεαλιστών και του Σαλβαδόρ Νταλί, καθώς και των υπαρξιακών θεωριών του Σαρτρ και του Καμύ, δημιούργησε ένας είδος θεάτρου που συνοψίζεται στα λόγια του Ιονέσκο "όταν ο άνθρωπος χάνεται στον κόσμο, οι πράξεις του γίνονται παράλογες και άχρηστες".

Αρχικά, ασχολήθηκε περισσότερο με μονόπρακτα έργα, στα οποία ουσιαστικά ανέπτυσσε περαιτέρω τις "παράλογες" ιδέες της "Φαλακρής Τραγουδίστριας". Στη συνέχεια, προχώρησε και στη συγγραφή ολοκληρωμένων θεατρικών έργων, προσπάθεια που αρχικά δεν καρποφόρησε, μέχρι το 1962 που έγραψε το "Ο Βασιλιάς Πεθαίνει."