ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΥ

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΦΩΚΑΣ - Τραγωδία εις πέντε πράξεις.

Υπόθεση της τραγωδίας είναι η δραματική ζωή του μεγάλου στρατηγού Νικηφόρου Φωκά, που μετά την ανάκτηση της Κρήτης από τους Σαρακηνούς παρασύρεται από τα θέλγητρα της αυτοκράτειρας Θεοφανούς και γίνεται σύζυγος της και αυτοκράτωρ.

Πείθεται όμως από το φίλο του μοναχό Αθανάσιο να παραδώσει το θρόνο στον ανήλικο διάδοχο του Ρωμανού Βασίλειο, τον κατόπιν ένδοξο Βουλγαροκτόνο, και να αποσυρθεί στο Άγον Όρος. Δυστυχώς δεν προφταίνει να εκτελέσει την απόφαση του, γιατί δολοφονείται από τον Ιωάννη Τσιμισκή. 

Παίζουν οι ηθοποιοί: Μάρθα Βούρτση, Ματίνα Καρρά, Ελένη Νενεδάκη, Ελένη Μαυρομμάτη, Μάκης Ρευματάς, Σπύρος Μπιμπίλας, Γιάννης Λαμπρόπουλος, Αλέξης Σταυράκης, Κώστας Κοκκάκης, Λευτέρης Ελευθεριάδης, Δημήτρης Κοντογιάννης, Γιώργος Βουτσίνος Γιώργος Μάζης, Δημήτρης Παπαγιάννης. 

Νικηφόρος Φωκάς ο Χρήστος Πάρλας 

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Άγγελος Φορτούνας 
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Άκης Λυμούρης 
ΡΥΘΜΙΣΗ ΗΧΟΥ Θοδωρής Σφέτσας 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΗΧΩΝ Δόμνα Ακατογλίδου -Στεφάνου 
ΠΑΡΑΓΩΓΗ Βίκυ Μουνδρέα 
Επιμέλεια : Μάρα Καλούδη 

Το έργο μεταδόθηκε σε 4 συνέχειες από την "Μικρή Αυλαία"


ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΒΕΛΛΕΓΓΙΟΣ (1850-1936)

Ο Αριστομένης Προβελέγγιος γεννήθηκε στη Σίφνο και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, καθώς και στα πανεπιστήμια του Μονάχου, της Λειψίας και της Ιένας, όπου αναγορεύτηκε και διδάκτωρ Φιλολογίας και Ιστορίας της Τέχνης. Διετέλεσε γραμματέας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1891-1892) και βουλευτής Μήλου από το 1899 ως το 1905. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε αποσυρμένος στη γενέτειρά του. Το 1926 εκλέχτηκε πρόσεδρο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Τα λογοτεχνικά είδη με τα οποία ασχολήθηκε είναι η ποίηση και το θέατρο. Τα ποιήματά του είναι λυρικά και επικολυρικά. Κατά τη διάρκεια των αθηναϊκών σπουδών του βραβεύτηκε στον ποιητικό διαγωνισμό του Πανεπιστημίου Αθηνών (1871) με το ποίημα Θησεύς και δημοσίευσε ποιήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά και ημερολόγια. Ακολούθησαν δυο ακόμη συλλογές του στην Αθήνα, που συναποτελούν μαζί με τον Θησέα την επικολυρική φάση της ποίησής του. Το 1881 επέστρεψε από τη Γερμανία στην Αθήνα. Από το 1898 ξεκινά τυπικά η δεύτερη φάση της ποίησής του, με πρώτο σταθμό τη συλλογή Παλαιά και νέα, όπου εισήγαγε μια νέα γλωσσική έκφραση, μείγμα καθαρεύουσας και δημοτικής, καθώς και μια λυρικότερη θεματολογία. Ως ορόσημο στην αλλαγή των γλωσσικών του πεποιθήσεων θεωρήθηκε η επαφή του με το Νικόλαο Πολίτη και τον Εμμανουήλ Ροΐδη στα 1890 στην επιτροπή του Φιλαδέλφειου διαγωνισμού, όπου ο Προβελέγγιος ήταν επίσης μέλος. Για το θέατρο έγραψε δράματα και τραγωδίες, νεοκλασικιστικής τεχνοτροπίας. Από τα θεατρικά του έργα παραστάθηκαν ο Ρήγας η Φαίδρα η Ιόλη και η Επιστροφή του ασώτου ενώ ο Νικηφόρος Φωκάς βραβεύτηκε το 1915 στον Αβερώφειο διαγωνισμό. Το 1888 μετέφρασε το Faust του Goethe και το 1902 τη μελέτη του Lessing Λαοκόων ή περί των ορίων της ζωγραφικής και της ποίησης, και τα δύο σε γλώσσα καθαρεύουσα. Ο Προβελέγγιος έγραψε στην εκπνοή της Α΄ Αθηναϊκής Σχολής και στις αρχές της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Ο Παλαμάς υποστήριξε πως στο πρόσωπό του αντικατοπτρίστηκε η μετάβαση της ελληνικής λογοτεχνίας από το γερμανικό νεοκλασικισμό στον ελληνικό πραγματισμό. Κατά τη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων έγραψε επίσης θουρίους και πατριωτικά ποιήματα. 1. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αριστομένη Προβελέγγιου βλ. Άγρας Τέλλος, «Προβελέγγιος Αριστομένης», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια20. Αθήνα, Πυρσός, 1932 (τώρα και στον τόμο Τέλλος Άγρας, Κριτικά Τόμος δεύτερος· Ποιητικά πρόσωπα και κείμενα· Φιλολογική επιμέλεια Κώστας Στεργιόπουλος, σ.260-264. Αθήνα, Ερμής, 1981), Αργυρίου Αλεξ., «Προβελέγγιος Αριστομένης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό8. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988, Κανακάρης Αντώνης, «Προβελέγγιος Αριστομένης», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας11. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. και Μερακλής Μ.Γ., «Αριστομένης Προβελέγγιος», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί – Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία – Γραμματολογία, σ.172-175. Αθήνα, Σοκόλης, 1977.