Το κράτος του Θεού του Φριτς Χοχ Βέλντερ

Το 1572 αποβιβάζονται στην Λατινική Αμερική οι πρώτοι Ιησουίτες μοναχοί με εντολή του τάγματος να φέρουν την πίστη του Θεού στους κόσμους που είχαν ανακαλυφθεί ογδόντα χρόνια νωρίτερα από τον Κολόμβο.

Βρήκαν μια κατάσταση απερίγραπτη από κάθε άποψη. Τεράστιες εκτάσεις είχαν μοιραστεί απ' το ισπανικό στέμμα σε ευγενείς που είχαν καταφθάσει από την Ευρώπη , ενώ ο ντόπιος πληθυσμός των Ινδιάνων είχε μεταβληθεί στο σύνολο του σε σκλάβους .

Οι ιθαγενείς δεν θεωρούνταν άνθρωποι και η αγριότητα των Ισπανών απέναντί τους ήταν πρωτοφανής. Οι ρυθμοί μείωσης του πληθυσμού ήταν απίστευτοι. Το 1519 μετρήθηκαν στο Μεξικό 11 εκατομμύρια Ινδιάνοι. Το 1540 κατέβηκαν στα 6.5. Το 1565 στα 4.2 το 1597 στα 2.5 και το 1650 στο 1.5 . Πραγματική σφαγή.

Αυτή την κατάσταση βρήκαν οι Ιησουίτες. Θα πείτε τώρα, αφού οι Ιησουίτες έχουν καταγραφεί ως οι χειρότεροι από όλους τους παπικούς γιατί να τους ενοχλήσει αυτή η κατάσταση ; Λάθος. Μέγα ιστορικό λάθος. Αν με το χαρακτηρισμό ''Ιησουίτης'' περιγράφεται σήμερα ένας άνθρωπος υποκριτής , δόλιος , ύπουλος , δολοπλόκος και αδίστακτος είναι γιατί στο διάβα της ιστορίας επεκράτησαν πλήρως τα επιχειρήματα των συκοφαντών του εκπληκτικού εκείνου τάγματος που ίδρυσε ο Ιγνάτιος Λογιόλα.

Ήταν βέβαια ένα τάγμα που ιδρύθηκε για να βοηθήσει την αντιμεταρρύθμιση , να καταπολεμήσει τον προτεσταντισμό υπέρ της καθολική πίστεως και του Βατικανού , το έκανε όμως με μεθόδους που εξέφραζαν την πίστη στον Θεό. Ποτέ οι Ιησουίτες δεν ανακατεύτηκαν με την Ιερά εξέταση. Οι Δομινικανοί και οι Φραγκισκανοί ναι , οι Ιησουίτες όχι.

Οι τρεις όρκοι τους ήταν <<πενία , αγνεία , υπακοή>> και βασική τους μέθοδος ήταν να ανοίγουν καθολικά σχολεία , ξέροντας ότι η εκπαίδευση , και όχι οι ίντριγκες ή η θρησκευτική καταστολή , ήταν η βάση της μελλοντικής επικράτησης των απόψεων τους.

Όταν ο πάπας Κλήμης ο ΙΔ' κατάργησε το τάγμα έκλεισαν αυτομάτων σ' όλη την Ευρώπη 1.800 κολέγια με 15.000 Ιησουίτες καθηγητές. Φανταστείτε πόσες εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές υπήρχαν. Δεν ήταν προφανώς όλοι οι Ιησουίτες άγιοι , εξάλλου είχαν εμπλακεί μέσα στα γρανάζια εξουσίας του Βατικανού , ο μέσος όρος τους όμως ήταν πολύ καλύτερος από άλλα τάγματα , που γλίτωσαν την ιστορική καταδίκη.

Ένα από τα χαρακτηριστικά παραδείγματα ευεργετικής δράσης των Ιησουιτών ήταν το περίφημο κράτος του Θεού που ίδρυσαν σε μια εκτεταμένη περιοχή της σημερινής Παραγουάης . Χώθηκαν μέσα στα δάση όπου είχαν καταφύγει οι Ινδιάνοι για να ξεφύγουν από τους δουλεμπόρους και χρησιμοποιώντας ως μοναδικά όπλα τα μουσικά τους όργανα που μάγευαν τους ιθαγενείς άρχισαν να ιδρύουν εκπληκτικές αυτοδιοικούμενες κοινότητες θέλοντας να φτιάξουν το ιδανικό κράτος του Θεού. Κάθε κοινότητα είχε εκκλησία σχολείο ωδείο (οι Ιησουίτες ήταν λάτρεις της μουσικής), λαχανόκηπους αμπέλια οπωροφόρα δέντρα, φυτείες ζαχαροκάλαμου , τσαγιού , βαμβακιού , σιτοβολώνες , λιβάδια με βόδια , αρνιά και άλογα , χυτήρια για μεταλλικές κατασκευές , ασβεστοκάμινο , μύλους , βαφεία , αποθήκες τροφίμων και πυρομαχικών.

Κάθε μέλος της κοινότητας έτρωγε όσο ήθελε , ντυνόταν όπως ήθελε και όλα ήταν κοινά , <<τουμαμπάκ>> δηλαδή πράγματα του Θεού. Χρήμα δεν υπήρχε , φύλακες δεν υπήρχαν , θανατική ποινή δεν υπήρχε. Τα μόνα που είχαν απαγορεύσει ήταν η παραδοσιακή πολυγαμία των ιθαγενών και το οινόπνευμα , που προσπαθούσαν να προωθήσουν οι δουλέμποροι για να τους εκφυλίσουν.

Το Κράτος του Θεού άντεξε για έξι γενιές και έζησαν σε αυτό πάνω από 1.5 εκατομμύριο ιθαγενείς υπό την καθοδήγηση των Ιησουϊτών μοναχών. Αναφέρεται ως από τις πιο θαυμαστές και ευχάριστες στιγμές στην ιστορία της Αμερικής , καθώς τα εφτακόσια σχολεία που είχε άρχισαν μετά την πρώτη γενιά να βγάζουν πολλούς δασκάλους και καλλιτέχνες που διέπρεψαν.

Τα έργα τέχνης , ζωγραφικής και γλυπτικής εκείνων των κοινοτήτων κοσμούν τα σημερινά μουσεία της Παραγουάης , ενώ το θέατρο αναπτύχθηκε τόσο , που αποτελεί ξεχωριστή σελίδα της παγκόσμιας ιστορίας του λαϊκού θεάτρου.
Το κράτος του Θεού άντεξε εκατόν πενήντα χρόνια περικυκλωμένο από τσιφλικάδες που ήθελαν να αρπάξουν την Γη και συμμορίες δουλεμπόρων που έψαχναν για το φρικτό εμπόρευμά τους. Μόνο όταν οι ίντριγκες στο Βατικανό και οι θρησκευτικές και πολιτικές αντιθέσεις στην Ευρώπη οδήγησαν στην κατάργηση του τάγματος , το κράτος του Θεού κατέπεσε. Στρατιώτες της Ισπανίας εισέβαλαν, συνέλαβαν τους Ιησουίτες μοναχούς που ήταν ηγέτες των κοινοτήτων και τους φυλάκισαν. Ο Ισπανός βασιλιάς μοίρασε την Γη σε τσιφλίκια και μετέτρεψε αμέσως τους Ινδιάνους σε σκλάβους.

Αυτοί έχοντας μεγαλώσει σ' ένα σύστημα ελευθερίας και δικαιοσύνης δεν άντεξαν τις συνθήκες της σκλαβιάς και αποδεκατίστηκαν .Οι τσιφλικάδες του στέμματος παρέλαβαν τις ακμάζουσες κοινότητες και εφάρμοσαν τις γνωστές απάνθρωπες μεθόδους που επικρατούσαν στην υπόλοιπη Αμερική. Μια απογραφή που έγινε στις αποικίες το 1794 , 21 χρόνια αργότερα έδειξε ότι ο πληθυσμός στην περιοχή είχε μειωθεί κατά 75%

Σχετική ταινία :The Mission    http://www.imdb.com/title/tt0091530/


Για το ραδιόφωνο:

Μετάφραση και ραδιοφωνική διασκευή Δημήτρης Μυράτ

Παίζουν οι ηθοποιοί: Λάμπρος Κοτσίρης, Δημήτρης Μυράτ, Θάνος Γραμμένος, Χρήστος Ντούμας, Βύρων Πάλλης, Γιάννης Μιχαλόπουλος, Γιάννης Αργύρης, Νίκος Φιλιππόπουλος, Καρούσοας, Κώστας Μανιάκης,  Τσάπελης, Νίκος Δενδρινός, Δημήτρης Φωτιάδης.