Το απαγορευμένο τετράδιο, της Alba De Cespedes

Την Alba De Cespedes (11/3/1911 - 14/11/1997) θα σας συστήσουμε απόψε αγαπητοί ακροατές, την επιλεγόμενη και Simone de Beauvoir της Ιταλίας. Μια συγγραφέα όχι τόσο φεμινίστρια, αλλά πολύ θηλυκιά.

Θα βρείτε πολλά για την όμορφη ζωή αυτής της σπουδαίας γυναίκας, μια ζωή πλούσια σε εμπειρίες και γεγονότα, ταξίδια και γνωριμίες που αξίζει να τα διαβάσετε. ΕΔΩ για όσους μιλούν Αγγλικά και ΕΔΩ για όσους μιλούν Ιταλικά.



                            

                                                         
                         
Το καλύτερο και πιο γνωστό έργο της, το Απαγορευμένο τετράδιο που θα ακούσετε απόψε είναι ένα έργο εκπληκτικό. Χωρίς εξάρσεις, σωρίς σπουδαία γεγονότα, χωρίς πομπώδεις διαλόγους παίρνει ένα σπουδαίο θέμα και μας μαθαίνει πολλά.

Κάποιους από μας θα μπορούσε και να μας προειδοποιεί, κάποιοι θα αναλογιστούν απλά, πόσο ίδια, πόσο δύσκολη, πόσο ΣΠΟΥΔΑΙΑ είναι η ζωή των παντρεμένων γυναικών.





Η Βαλέρια Κοσάτι είναι 43 ετών, σύζυγος και μητέρα. Παντρεμένη με έναν τραπεζικό και μητέρα δύο παιδιών που φοιτούν στο Πανεπιστήμιο.
Κάποια στιγμή αναλογίζεται πόσα πιάτα έχει πλύνει στην έγγαμη ζωή της. Τα μετράει πάνω από 140000.
Η ρομαντική και απελευθερωτική σχέση της με το αφεντικό της είναι μάταιη και αδιέξοδη, αποδεικνύεται πολύ σύντομα και αδύνατη.


Το έργο έπεσε στα χέρια του Δημήτρη Μυράτ σκηνοθετικά και ερμηνευτικά. Δυστυχώς.
Έχω την εντύπωση ότι αυτός ο άνθρωπος χρησιμοποιεί την ίδια προσωδία, την ίδια φωνή, την ίδια έκφραση, τον ίδιο ρυθμό σε ότι και να ερμηνεύσει. Τυχαίνει να ολισθαίνουν σ αυτήν την προβλέψιμη ερμηνεία πιθανόν και ο Νίκος Τζόγιας, ο Βύρων Πάλλης, ο Πάρλας ή ο Μάκης Ρευματάς κάπου κάπου αλλά αφήνουν μια εσωτερικότητα να αναδυθεί, δεν θωρακίζονται πάντα πίσω από τον ίδιο επιτονισμό και την πομπώδη εκφορά του λόγου όπως κάνει ο Μυράτ.  Είναι απελπιστικά προβλέψιμος και συνηθισμένος. Και πολύ διεκπεραιωτικός. Έχω την εντύπωση ότι παίρνει το καπέλο του και φεύγει ασταμάτητα αφήνοντας πίσω του την όμοφη Έλενα Ναθαναήλ.
Πάντα αφήνει πίσω του, μόνη της την Έλενα Ναθαναήλ. Το ίδιο κάνει κι εδώ. Και καθοδηγεί την συμπαθή Βούλα Ζουμπουλάκη να κλαψουρίζει χαδιάρικα λες και παίζει τη γατούλα. Και ένα γιο να μιλάει άνευρα σα ρομπότ.


Μη σταθείτε στις κακίες μου. απολαύστε το κείμενο. Είστε πια τόσο ειδικοί που θα το ξαναστήσετε στο μυαλό σας όπως πρέπει.

(Και ποτέ δε φωνάζεις τη γυναίκα σου μαμά. Ας έχετε κάνει και 8 παιδιά.) 


Το έργο είναι από το πολύτιμο αρχείο του κ. Μέλλιου Ν.