ΒΡΕΤΑΝΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΡΑΚΙΝΑ

Ο Ρακίνας αντλεί το θέμα του από τον ιστορικό μύθο της αρχαίας Ρώμης και συγκεκριμένα από τις σχέσεις Νέρωνα - Αγριππίνας - Βρεταννικού. Πραγματεύεται τα επίμαχα πάντα θέματα της εξουσίας, της διαπλοκής,της προδοσίας, του έρωτα. Το ίδιο το έργο ξεφεύγει από την απλή μεταφορά ιστορικών γεγονότων, για να εμβαθύνει στις ανθρώπινες σχέσεις και τα ψυχολογικά κίνητρα των ηρώων. Χρησιμοποιώντας τον ιστορικό πυρήνα ως εφαλτήριο, ο συγγραφέας προχωρά ένα βήμα παραπέρα για να φωτίσει μέσα από μια ποικιλόμορφη ψυχογραφική προσέγγιση ενδόμυχες πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης. Στην «προϊστορία» του Βρεταννικού συναντούμε μια ασύλληπτη πολιτική αυθαιρεσία, για την οποία ευθύνεταιη φιλόδοξη, σκληροτράχηλη και δαιμόνια Αγριππίνα η Νεότερη, η οποία έμελλε να αλλάξει τον ρουν της Ιστορίας του Imperium Romanum στον 1ο αιώνα μ.Χ.

 Η Αγριππίνα, κόρη του Γερμανικού, αδελφή του Καλιγούλα και μητέρα του Νέρωνα από τον γάμο της με τον Δομίτιο Αινόβαρβο, χηρεύει.Στη συνέχεια, κάνει έναν δεύτερο γάμο με τον Κλαύδιο, ο οποίος είχε αποκτήσει, από τον πρώτο του γάμο με τη Μεσσαλίνα, επίσης έναν γιο, τον Βρεταννικό. Η Αγριππίνα, με την ισχυρή της προσωπικότητα και τη δύναμη της γοητείας της, πείθει τον αδύναμο και ανεύθυνο Κλαύδιο να υιοθετήσει τον Νέρωνα και να αποστερήσει τον δικό του διάδοχο από το νόμιμο δικαίωμά του στον θρόνο. Ο Βρεταννικός, πράγματι, χάνει όχι μόνο την αυτοκρατορική εξουσία, αλλά και τη ζωή του, αφού ο Νέρωνας, αυτοκράτορας πλέον, διατάσσει να τον δηλητη-ριάσουν.

Ο δραματικός μύθος αρχίζει στο σημείο όπου ο Νέρωνας αρχίζει να δείχνει τις εχθρικές διαθέσεις του έναντι του Βρεταννικού, πράγμα που ανησυχεί την Αγριππίνα, καθώς μάλιστα ο αυτοκράτορας

αποφεύγει συστηματικά και την ίδια ή της φέρεται με τρόπο ταπεινωτικό. Η «τραγωδία» (που, στην πραγματικότητα, δεν είναι παρά ένα δράμα εκτυλισσόμενο μεταξύ ανθρωπίνων δυνάμεων) κλείνει με τη δολοφονία του έφηβου ακόμη Βρεταννικού. Ο ποιητής ακολουθεί τις βασικές γραμμές της Ιστορίας. Σε καμία περίπτωση, ωστόσο, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το δράμα αυτό είναι ένα αμιγώς ιστορικό έργο. Ο Ρακίνας είναι, όπως όλοι οι μεγάλοι δραματουργοί, ένας «παραβάτης», που δεν υπηρετεί την ιστορική αλήθεια, αλλά τη χρησιμοποιεί για τους δραματουργικούς σκοπούς του, για τους οποίους άλλωστε παραλλάσσει και το ήθος μερικών προσώπων του. Και ο σκοπός του, εδώ, ήταν πολύ πιο σύνθετος από την απλή αναφορά σ' ένα ιστορικό γεγονός. Γι' αυτό και εισάγει στον μύθο του το πρόσωπο της Ιουνίας, η οποία αγαπά τον Βρεταννικό και το αντίστροφο, ενώ συνάμα γίνεται αντικείμενο του πόθου του παντοδύναμου Νέρωνα. Η αντιπαράθεση, λοιπόν, ανάμεσα στον αυτοκράτορα και τον Βρεταννικό παύει να είναι απλά πολιτική. Προσλαμβάνει και διαστάσεις ψυχολογικές, αρκετά σύνθετες. (Πηγή: Το Ποντίκι, 11.5.2006)

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ:

Προλογίζει ο Γρηγόρης Γρηγορίου

ΠΟΠΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ (ΑΛΜΠΙΝΑ) - ΚΑΙΤΗ ΠΑΝΟΥ (ΑΓΡΙΠΠΙΝΑ) - ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΠΕΠΑΣ (ΒΟΥΡΟΣ) - ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΛΑΣ (ΒΡΕΤΑΝΝΙΚΟΣ) - ΣΩΤΗΡΗΣ ΤΣΟΓΚΑΣ (ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ) - ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΒΑΦΙΑΣ (ΝΕΡΩΝΑΣ) - ΜΑΙΡΗ ΒΙΔΑΛΗ (ΙΟΥΝΙΑ)

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΑΡΣΕΝΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΣ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ 1980




Το έργο που σήμερα αναρτούμε, προέρχεται κι αυτό απο το αρχείο του φίλου μας Γ.Χ από Θεσ/κη  Και πάλι τον ευχαριστούμε θερμά!